تعداد مخاطبان «ویرگول» امروز بیشتر از هر زمان دیگری است و نامش بیش از گذشته شنیده و خوانده می‌شود. امروز کمی درباره ویرگول، اهداف، الگو و مزایا و معایبش برایتان خواهیم گفت.
یاسین ناطقی | شهرآرانیوز؛ تعداد مخاطبان «ویرگول» امروز بیشتر از هر زمان دیگری است و نامش بیش از گذشته شنیده و خوانده می‌شود. امروز کمی درباره ویرگول، اهداف، الگو و مزایا و معایبش برایتان خواهیم گفت.
ویرگول، نسخه ایرانی Medium
وبلاگ‌نویسی فارسی از اوایل دهه ۸۰ تا امروز، حدود ۲۰ سال پرفرازونشیب را طی کرده است. یک دوره رشد افسانه‌ای، یک سقوط محسوس، اوج‌گیری دوباره و سپس نزول تدریجی. درحالی‌که سرویس‌های ایرانی ارائه‌دهنده خدمات وبلاگ مشغول از دست دادن کاربران قدیمی بودند، از حوالی سال ۹۶ نام «ویرگول» در فضای وبلاگ‌نویسی فارسی پررنگ شد. سرویسی که قصد داشت محل تجمع بلاگر‌های فارسی‌زبان قدیمی و جدید باشد و جانی تازه به «نوشتن» بدهد. «سلام! وبلاگ خوبی دارید. ممنون می‌شم به سایت منم سر بزنید.»
این چند جمله احتمالا آشناترین کامنت برای تمام بلاگر‌های ایرانی است؛ وقتی یک نفر برای تبادل لینک یا جمع کردن خواننده به سراغ بخش کامنت‌های مطالبشان می‌رفت و از این طریق نشانی سایت یا وبلاگش را معرفی می‌کرد. وقتی سرویس مشهور Google Reader فعال بود، کار دنبال‌کنندگان راحت بود. چون راحت‌تر از گذشته می‌توانستند به وبلاگ‌های مختلف و مطالب جدیدشان دسترسی پیدا کنند.
پس از تعطیلی گوگل ریدِر، وبلاگ‌نویسی دچار یک شوک شد، اما در آمریکا یک سال پیش از تعطیلی رسمی گوگل ریدر، سرویس Medium در سال ۲۰۱۲ پا به عرصه حوزه ژورنالیسم اجتماعی گذاشت. «مدیوم» بستری بود که نویسندگان مختلف می‌توانستند در آن با ایجاد یک حساب شخصی، هرچه می‌خواستند بنویسند و در معرض دید تمام کاربران دیگر بگذارند. کار اصلی مدیوم جمع کردن وبلاگ‌های شخصی در یک اَبَروبلاگ بود. پس از مدتی میلیون‌ها نفر از سراسر دنیا به نویسندگان و خوانندگان مدیوم تبدیل شدند.
حدس زدنش سخت نیست که در ایران چه بلایی بر سر مدیوم می‌آید! این سرویس محبوب بین‌المللی پس از مدتی در کشورمان فیلتر شد و بسیاری از آن محروم ماندند. ویرگول در فاصله سال ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۶، با هدف پرکردن جای خالی مدیوم ساخته شد تا محلی باشد برای کاربران فارسی‌زبانی که دوست داشتند فضایی مانند مدیوم را تجربه کنند.
بلاگی برای همه بلاگر‌ها
علی آجودانیان، پیمان امیدی و علی حدادکار، ۳ بنیان‌گذار ویرگول هستند که تصمیم گرفتند نسخه‌ای ایرانی از مدیوم را برای ایرانیان فراهم کنند. ویرگول در این سه‌ونیم سال رشد چشمگیری در بین جامعه هدف خود، یعنی تولیدکنندگان محتوا و خوانندگان و علاقه‌مندان مطالعه داشته است.
طبق تخمین‌ها حدود ۱۵ هزار نویسنده به‌طور دلخواه در حوزه‌های مختلف (از کسب‌وکار و کتاب تا پادکست و سینما و سیاست و...) مشغول نوشتن در ویرگول هستند. با ساخت یک حساب رایگان می‌توانید به تمامی این محتوا‌ها دسترسی داشته باشید. تا امروز برخی چهره‌های شناخته‌شده هم به ویرگول پیوسته‌اند. از تحلیلگران خوش‌سخنی مثل دکتر حمیدرضا صدر تا احسان رضایی، جادی میرمیرانی، نیما شفیع‌زاده و حتی سیاست‌مدارانی مثل عباس آخوندی.
ویرگول در مقایسه با نسخه آمریکایی‌اش چند نقطه ضعف اساسی دارد که مهم‌ترین آن‌ها، وجود برخی محدودیت‌های محتوایی برای در امان ماندن از خطر فیلترینگ است.
نقطه ضعف دیگر ویرگول، وارد نشدن به فضای درآمدزایی برای نویسندگان است. البته این نقطه ضعف برای این استارت‌آپ ایرانی قابل درک است. زیرا ویرگول برخلاف Medium، محدودیتی برای استفاده ندارد و نیازی ندارید که برای خواندن مطالب مختلف در آن، حق اشتراک ماهانه یا سالانه بپردازید.
برای پی بردن به اهمیت درآمدزایی برای سرویس و نویسندگان، بد نیست نگاهی به آمار سرویس مدیوم بیندازیم:
برای خرید اکانت ویژه سالانه مدیوم ۵۰ دلار باید بپردازید.
کسانی که اکانت ویژه مدیوم را تهیه کنند، می‌توانند به نسخه صوتی مطالب هم دسترسی داشته باشند.
پردرآمدترین نویسنده در مدیوم، تنها در یک ماه موفق به کسب ۳۳ هزار دلار از مدیوم شده است!
حدود ۱۰ درصد از نویسندگان فعال مدیوم، ماهانه بیشتر از ۱۰۰ دلار درآمد کسب می‌کنند.
مزایای ویرگول به‌طور مختصر
اگر به نوشتن علاقه‌مند باشید، ویرگول برای عضویت از شما پولی دریافت نمی‌کند و مطالبتان را رایگان در معرض دید هزاران کاربر قرار می‌دهد. حضور در ویرگول به شما اجازه می‌دهد که چندان نگران جذب خواننده برای مطالبتان نباشید. پس خیالتان برای یافتن خواننده تا حدودی راحت است. ویرگول رابط کاربری بسیار ساده‌ای دارد! مطلب را می‌نویسید، برایش تیتر، عکس و موضوع انتخاب می‌کنید و روی دکمه «انتشار» کلیک می‌کنید. اطلاعات و آمار به‌دردبخور هم به‌طور روزانه در اختیارتان قرار می‌گیرد و می‌تواند حسابی به دردتان بخورد. ویرگول به امکان «دنبال کردن» یا همان فالو مجهز است و به این ترتیب مطالب نویسندگان محبوب یا دوستانتان را هیچ‌وقت از دست نخواهید داد. امکان ساخت انتشارات شخصی برای مطالبی که تنهایی یا چندنفره نوشته می‌شوند، وجود دارد. این کار کمک می‌کند که بتوانید یک برند جانبی را در کنار نام خودتان معرفی کنید.
ویرگول به درد من هم می‌خورد؟
پیش‌تر گفتم که ویرگول محل خوبی برای تمرین نوشتن است. اگر به‌تازگی کتابی خوانده‌اید و برایش نقدی مختصر یا خلاصه‌ای مفید نوشته‌اید، ویرگول جایی است که می‌توانید بدون دردسر نقد و خلاصه‌تان را منتشر کنید و نظر دیگران را راجع به آن بدانید. همچنین حضور افراد حرفه‌ای از حوزه‌های مختلف در ویرگول، کمک می‌کند که در کنار تمرین، بتوانید نمونه‌های خوب محتوای مکتوب را هم بخوانید.
البته ویرگول در حوزه‌هایی مانند سبک زندگی، خانه‌داری، خانواده، نوجوانان و آشپزی، به اندازه سایر حوزه‌ها پیشرفت نکرده است و محتوای محدودتری در آن پیدا می‌کنید. اگر تا اینجا کنجکاو شده‌اید که سری به ویرگول بزنید، نشانی زیر را جست‌وجو کنید:
Virgool.io