به گزارش شهرآرانیوز، وبگاه سای‌تِک‌دِیلی در گزارشی آورده است:
زیبایی استوایی جزایر فی‌فی تایلند، معمولاً نقطه آغاز سفر علمی یک دانشجوی دکتری نیست؛ اما برای سارا ساجدی، نه خودِ ساحل، بلکه آنچه در زیر آن قرار داشت، جرقه تصمیم او برای ترک دنیای کسب‌وکار و پیگیری پژوهش دانشگاهی شد.
ساجدی می‌گوید: ایستاده بودم و به منظره دل‌انگیز دریای آندامان نگاه می‌کردم که ناگهان چشمم به تکه‌های پلاستیک زیر پاهایم افتاد: بیشترشان بطری‌های آب بودند. همیشه دغدغه کاهش پسماند را داشتم، اما در آن لحظه فهمیدم که مشکل، الگوی مصرف است.
ساجدی که مدرک کارشناسی خود را در سال ۱۹۹۱ میلادی دریافت کرده بود، برای گذراندن دوره دکتری با تمرکز بر پسماند پلاستیکی به دانشگاه کنکوردیا بازگشت.
وی به‌عنوان یکی از بنیان‌گذاران یک شرکت پیشرو در ارائه نرم‌افزار‌های مدیریت محیط‌زیست، ایمنی و سلامت، دهه‌ها تجربه عملی را با خود به‌همراه آورده بود.
ساجدی به تحلیل بیش از ۱۴۰ مقاله علمی دریافت که افراد سالانه بین ۳۹ تا ۵۲ هزار ذره ریزپلاستیک مصرف می‌کنند، پرداخت. این رقم برای مصرف‌کنندگان دائمی آب بطری در مقایسه با افرادی که عمدتاً از آب لوله‌کشی استفاده می‌کنند، حدود ۹۰ هزار ذره بیشتر است.
این ذرات برای چشم غیرمسلح نامرئی هستند. اندازه ریزپلاستیک‌ها از یک میکرون (یک‌هزارم میلی‌متر) تا پنج میلی‌متر متغیر است، در حالی که نانوپلاستیک‌ها کوچک‌تر از یک میکرون هستند.
به گفته ساجدی، خطرات این ذرات برای سلامت چشمگیر است. این پلاستیک‌های کوچک می‌توانند از موانع زیستی عبور کنند، وارد جریان خون شوند و به اندام‌های اصلی برسند. حضور آنها ممکن است به التهاب مزمن، استرس اکسیداتیو سلولی، اختلال هورمونی، مشکلات باروری، آسیب‌های عصبی و برخی سرطان‌ها منجر شود.
ساجدی اقدامات قانونی دولت‌ها برای محدودکردن پسماند پلاستیک را ضروری خواند، اما تأکید کرد که معمولاً مقررات به کیسه‌های پلاستیکی یکبارمصرف، نِی و بسته‌بندی محدود می‌شوند و تعداد کمی از دولت‌ها به مساله فوری بطری‌های آب یکبارمصرف می‌پردازند.
وی می‌گوید: آموزش مهم‌ترین اقدامی است که می‌توانیم انجام دهیم. نوشیدن آب از بطری‌های پلاستیکی در شرایط اضطراری قابل قبول است، اما برای استفاده روزمره مناسب نیست. مردم باید درک کنند که مساله سمیت حاد نیست، بلکه سمیت تدریجی و مزمن است.
منبع: ایرنا