مطالعات جامعهشناسی ورزش نشان میدهد که ورزش، صرفاً فعالیتی جسمی نیست؛ بلکه کنشی اجتماعی است که میتواند سرمایه اجتماعی، تعامل میان شهروندان و حس تعلق به شهر را تقویت کند. هرچه مشارکت ورزشی در فضاهای عمومی افزایش یابد، پیوندهای اجتماعی مستحکمتر میشود و جامعه، سالمتر و همبستهتر عمل میکند.
باید یادآور شد که ورزش، بخش جداییناپذیر از زیست شهری سالم است. از پیادهروی روزانه گرفته تا حضور خانوادهها در بوستانها و مشارکت در برنامههای جمعی، همه و همه به بازسازی روابط انسانی در متن زندگی شهری کمک میکنند.
در همین چارچوب، هفته تربیتبدنی فرصتی است برای تأمل دوباره بر جایگاه ورزش در زندگی شهری. زندگی امروز ما بیش از هر زمان دیگری درگیر فناوری، مشاغل کمتحرک و حضور طولانیمدت در فضای مجازی است. گسترش بیرویه شهرها، کاهش فضاهای باز و وابستگی به ابزارهای دیجیتال، سبب شده است که «تحرک» از زیست روزمره شهروندان فاصله بگیرد. در نتیجه، ورزش شهروندی امروز نه یک انتخاب شخصی، بلکه ضرورتی اجتماعی و فرهنگی است.
شهرهایی که برای حرکت شهروندان خود برنامهریزی میکنند، در واقع برای سلامت، نشاط و سرمایه اجتماعی آینده سرمایهگذاری میکنند. از این منظر، اقدامات اخیر مدیریت شهری مشهد در توسعه زیرساختهای ورزش همگانی — از تجهیز پارکها و ایجاد مسیرهای پیادهروی و دوچرخهسواری گرفته تا طراحی فضاهای ورزشی محلهای — نمونهای ارزشمند از درک این نیاز اجتماعی است.
نقش شهرداریها در فراهم کردن بستر ورزش برای همه اقشار جامعه، بهویژه در محلات، حیاتی است. مشهد در سالهای اخیر با نگاه تازه به ورزش شهروندی و تقویت برنامههای محلهمحور، توانسته گامی مؤثر در مسیر ارتقای کیفیت زندگی شهری بردارد. همچنین تشکیل کمیسیون ورزش در شورای اسلامی شهر به انسجام و جهتدهی این تلاشها کمک کرده است تا فعالیتهای ورزشی از حالت مناسبتی و مقطعی، به برنامههایی پایدار و مردمی تبدیل شوند.
هفته تربیتبدنی یادآور این پیام است که بازگشت به حرکت، در واقع بازگشت به زندگی است؛ حرکتی که اگر از دل محلهها و خیابانهای شهر آغاز شود، میتواند به ساختن شهری شادابتر، سالمتر و انسانیتر بینجامد.