زنِ چهارسوی شهادت و قصه صبری که ۵ بار آزموده شد

به گزارش شهرآرانیوز، بانو مریم کارگر عزیزی، مادر، همسر، خواهر و فرزند شهید و زنی که عمری صبر و شکیبایی را تجربه کرده است، برای خبرنگار یادآور شد که صبر واقعی در زندگی، نه در حرف، که در عمل و سکوت معنا پیدا می‌کند. او همچون حضرت زهرا (س)، در برابر رنج‌ها و فقدان‌ها، پایدار و صبور بود و هیچ‌گاه از زندگی انتظار خاصی نداشت.

ساعت حدود ۸ شب است و مهمان‌ها رفته‌اند، اما دل‌کندن از بانو مریم کارگر سخت است. او در گوشه تخت نشسته، با کتاب دیوان حافظ و قرآن کنار دستش. وقتی درباره آخرین دیدار با پسر و همسرش می‌پرسم، می‌گوید: «ظهر امروز که خوابیدم، ناهار با پسر و شوهرم بودم. هردو آمدند و داشتیم با هم آبگوشت می‌خوردیم.»

این جمله، قصه‌ای عمیق از زندگی او روایت می‌کند؛ زندگی‌ای که در آن خواب و بیداری با یاد فرزندان و همسر شهید پیوند خورده است. بانو مریم کارگر عزیزی، همچون حضرت زهرا (س) در صبر و ایثار، تمام سختی‌ها را با آرامش و متانت تحمل کرد.

شهادت‌های تلخ و صبر مادرانه

اولین شهید خانواده، برادر شانزده‌ساله‌اش مهدی بود که در منطقه مهران به شهادت رسید. بعد هم همسرش محمدعلی غفاری، که در عملیات خیبر مفقودالاثر شد. بانو مریم در آن روز‌ها نه تنها دل خود را برای از دست دادن نزدیکانش آماده کرد، بلکه در برابر فرزندان نیز صبر پیشه نمود و هیچ گاه ناله و شکایتی نکرد.

وقتی پسرش قربانعلی تصمیم گرفت به جبهه برود، بانو مریم با وجود دلبستگی عمیق، رضایت داد و تنها گفت:«قسم بخور اگر شهید شدی، در ثواب شهادتت شریک باشم.»

این صبر و ایثار، همانند صبر حضرت زهرا (س) در دوران سخت، نمونه‌ای واقعی از مقاومت و تحمل رنج در مسیر حق و ارزش‌های انسانی است.

خواستگاری برای پسر در سایه شهادت

در یکی از عجیب‌ترین لحظات زندگی، بانو مریم، بی‌خبر از شهادت پسرش، برای او خواستگاری رفت. خانواده دختر، به احترام مادر، صبر کردند تا پسر بازگردد. این تجربه، جلوه‌ای دیگر از صبر و شکیبایی اوست؛ صبری که با آموزه‌های دهه فاطمی همخوانی دارد و نشان می‌دهد ایثار و تحمل رنج، نه تنها در میدان جنگ، که در زندگی روزمره نیز می‌تواند جلوه‌ای از ایمان و تربیت انسانی باشد.

زندگی امروز و آرزو‌ها

امروز، سال‌ها پس از جنگ، بانو مریم کارگر عزیزی همچنان در خانه‌ای ساده زندگی می‌کند، همان خانه‌ای که در دهه ۶۰ بود. خاطرات، عکس‌ها و یادگار‌ها همچنان زنده‌اند و او بی‌توقع از دیگران، زندگی آرام و سرشار از معنویت را ادامه می‌دهد. تنها آرزویش دیدار با رهبر معظم انقلاب است؛ آرزویی که ما نیز با نوشتن این گزارش به گوش دیگران می‌رسانیم.