جوادداوری رئیس هیئت بسکتبال اصفهان در گفت و گویی با اشاره به سفر رامین احمدی طباطبایی به اصفهان به ملاقات وی با «دوستان هتلی»، اشاره کرد. دوستان هتلی رئیس فدراسیون بسکتبال چه کسانی هستند؟
گروه ورزش/شهرآرانیوز، یکی از هتل‌داران معروف اصفهانی که در بسکتبال شناخته شده است، میزبان چند ساعته طباطبایی رئیس فدراسیون بسکتبال در این شهر بود در حالی که داوری به عنوان رئیس هیئت بسکتبال استان، از سوی خود فدراسیون در جریان سفر طباطبایی نبود. این موضوع گمانه‌زنی‌های جدیدی را به وجود آورد از جمله رابطۀ نه چندان خوب دو طرف که شایعۀ مهندسی انتخابات اصفهان را قوت بخشیده است.محمع انتخابی هیئت بسکتبال اصفهان در پایان یک دورۀ چهار ساله، امسال برای انتخاب رئیس هیئت تشکیل خواهد شد.
هدف از این مقدمۀ نسبتاً بلند، نوع دیدگاه‌ها و ایده‌های بسکتبال و مقایسۀ آن با الگوی ریاست طباطبلیی است. در عین حال مقایسه با الگو‌های مدیریت در کشوری مثل آلمان.
در طول دوران کرونا، مصاحبه‌های طباطبایی با مضمون تسلیم بودن بسکتبال در شرایط کرونایی است. او به عنوان رئیس فدراسیون هیچ‌گونه ایده‌ای برای تغییرات ندارد و مدام از فدراسیونش شنیده می‌شود «اگر کرونا بگذارد و...»
در کارکردی پنهان، اما صحبت از تغییرات است. تغییرات در «رفتن» یا «کنار گذاشتن» این و «آمدن» آن نه تغییرات اساسی و ساختاری که راه برون‌رفت از شرایط کرونایی را برای اهالی بسکتبال ترسیم کند.
فدراسیون بسکتبال آلمان شیوه‌نامه‌هاى بهداشتى که توسط ادارات بهداشت مناطق تأیید شد را براى برگزارى لیگ‌هاى ۴ تا ۸ اعلام کرد. در مقدمه مقررات جدید آمده «دل همه‌مان براى بسکتبال تنگ شده است»
مقررات جدید براى سال پیش رو و براى تمام فصل است و باشگاه‌ها در اجرای تمامی موارد آن مسئول هستند.
ضدعفونى کردن سالن‌ها، راه‌های ورودى خروجى جداگانه، فاصله‌گذاری یک و نیم متر، ضدعفونی کردن تی‌ها در هر کوارتر
و ماسک زدن مهمترین موارد این شیوه‌نامه است. تیم‌ها از رفتن به اتوبوس‌های بزرگ باید خودداری کنند و اتوبوس‌های ۹ نفره را انتخاب کنند. دو صندلی یک نفر و در تمام مدت سفر با ماسک. براى ورود به سالن مسابقه همه به طور یک جا وارد می‌شوند و از هر گونه تماس بدنى براى خوشامدگویى خودداری کنند. در تمام این مدت با رعایت فاصله‌گذاری یک متر و نیم.
میزبان مواد ضدعفونى کننده را در اختیار تیم مهمان قرار داده تا دست‌های خود را تا آرنج، ضدعفونى کنند. سپس وارد رختکن شوند و با رعایت فاصله از کابین‌های خود استفاده کنند. هیچ بازیکن یا داور نباید به کابین دیگری نزدیک شود و از همراهی وسائل اضافی باید خودداری شود. هنگام دوش گرفتن بسته به موقعیت سالن از ۶ کابین یا کمتر استفاده شود. تمامی کابین‌ها باید بین نیمۀ اول و دوم ضدعفونی شود. هر بازیکنی در صورت درخواست مسئولان برگزاری بازی باید تاییدیه دکتر خانوادگى را ارایٔه کند.
در صورت مشکوک به علائم کرونا، فرد تا دو هفته حق هیچ‌گونه تماسى با افراد تیمش ندارد. روی حوله یا بطری آب که قبلاً ضدعفونی شده باید نام بازیکن درج شده باشد و کسی حق استفاده از وسیلۀ دیگری را ندارد. هیچ‌کس حق وارد کردن توپ به سالن را ندارد و فقط میزبان توپ‌ها را در اختیار بازیکنان دو تیم و داوران قرار می‌دهد.
در صورت نیاز داوران به میزمنشی باید فاصله رعایت شود و برای صحبت بیشتر در مواقع ضروری از ماسک یا شیلد استفاده شود. داوران آماده وارد سالن شوند که نیاز به رختکن نداشته باشند. اگر راه داوران دور نیست، بعد از بازی دوش نگیرند.
این مقررات نشان می‌دهد که فدراسیون آلمان چگونه تیم‌ها، میزبانان و میهمانان را به تغییرات سریع و فوری فراخوانده است. این یعنی «همزیستی» با کرونایی که حالا حالا‌ها میهمان ماست.
مقررات لیگ‌های آلمان از «ناچاری»، ضرروت یافته است و شکل دیگری از «تغییر» را در شرایط جدید نشان می‌دهد، اما به نظر می‌رسد در فدراسیون بسکتبال ایران، کرونا به شکلی «خداخواسته» وارد شده تا حالا حالا‌ها دستاویزی برای کاهلی و سستی مسئولان باشد.
می‌دانیم آنجا آلمان است و ما در ایران زندگی می‌کنیم، هدفم از این نوشته تفاوت بین دو نگاه به پدیده‌ها و رخداد‌های اجتماعی است. یک نگاه به دنبال خلق و تغییرات ساختاری و «بسکتبال‌ساز» و نگاه دیگر در فکر شاخ و شانه کشیدن برای افراد یا مهندسی مجامع انتخابی و کنار گذاشتن آدم‌ها.
به نظر می‌رسد به داشتن ایده بسکتبالی در اوضاع کرونایی امیدی نیست به جز شنیدن صحبت‌های رئیس فدراسیون که می‌گوید: «تضمینی برای فعالیت‌ها در شرایط کرونایی وجود ندارد».