زنان فعال مشهد | از کار جهادی تا الگوسازی اجتماعی

به گزارش شهرآرانیوز، در سال‌های اخیر، بحث پوشش و حضور اجتماعی بانوان بیش از همیشه موضوع گفت‌و‌گو‌های عمومی شده است. شبکه‌های اجتماعی مملو از تحلیل‌های سطحی و عمیق درباره زنان، نقش اجتماعی آنها و رفتار جامعه با بانوان محجبه یا غیرمحجبه است. این فضا، بیش از پیش اهمیت گفت‌وگوی زنانه و معرفی الگو‌های واقعی در میان دختران و زنان شهر را نشان می‌دهد؛ الگو‌هایی که بدون شعار، در عمل و با توانمندی‌های خود مسیر‌های تازه‌ای برای فرهنگ، اقتصاد و اجتماع گشوده‌اند.

در همین مسیر، تصمیم گرفته شد با بانوان فعال شهر به گفت و گو بنشینیم؛ زنانی که با وجود مشغله‌های کاری و خانوادگی، توانسته‌اند نقش مؤثری در جامعه داشته باشند و تجربه‌های ارزشمندشان می‌تواند چراغ راه نسل جوان باشد. در یکی از این نشست‌ها، باجمعی از بانوان دهه‌شصتی همراه شدیم؛ زنانی که هر یک با حفظ پوشش مورد باور خود و با تکیه بر توانایی‌هایشان، قدم‌های مهمی در عرصه‌های جهادی، آموزشی و کارآفرینی برداشته‌اند.

سفر اربعین من را تغییر داد

سمیرا شاهوردی، مسئول کمپین «جهادگران بدون مرز»، زنی است که به «مادر آرزوها» شناخته می‌شود؛ مادری که هزاران آرزوی کوچک و بزرگ را برآورده کرده است. او می‌گوید انتخاب چادر برایش با اجبار همراه نبود، بلکه در مسیر فعالیت‌های جهادی و سفری که به کربلا داشت، نگاهش به پوشش تغییر کرد. تجربه‌های مداوم در مناطق محروم، کمک به سیل‌زدگان، و احساس امنیتی که چادر در سفر‌های جهادی برایش ایجاد کرده، دلیل ماندگاری این انتخاب بوده است.

سمیرا معتقد است تأثیر مادران بر انتخاب پوشش دختران بسیار عمیق است؛ نه با اجبار، بلکه با رفتار، عشق و الگوی عملی.

وقتی رفتار، از هر سخنی مؤثرتر است

نرگس غفاری‌دوست، معلم نمونه کشور و فرزند شهید، سال‌هاست که با پوشش چادر در مدرسه، دانشگاه و جامعه حاضر می‌شود. او تأکید می‌کند که الگوسازی در نسل امروز تنها با رفتار ممکن است، نه با توصیه‌های مستقیم. به باور او، زمانی که دانش‌آموزان می‌بینند چادر او تنها یک پوشش اداری نیست و در تمام زندگی‌اش پایبند آن است، ناخودآگاه به این سمت کشیده می‌شوند.

غفاری‌دوست معتقد است خانواده و مدرسه باید مکمل یکدیگر باشند. هرگونه تضاد میان رفتار خانه و مدرسه، نوجوانان را دچار سردرگمی می‌کند.

حجاب در رفتار و گفتار هم معنا دارد

انسیه حیدرزاده، کارآفرین و مؤسس مرکز «جهش‌ساز»، از کودکی چادر را انتخاب کرده و امروز دختر خردسال او نیز از همان الگو پیروی می‌کند. او چادر را صرفا یک پوشش نمی‌داند؛ بلکه نوعی ادبیات رفتاری می‌داند که حد و مرز تعاملات اجتماعی را مشخص می‌کند.

او اعتقاد دارد بانوان چادری با حضور فعال‌تر در جامعه می‌توانند تصویر متفاوت و واقعی‌تری از زن محجبه ارائه دهند و بسیاری از تصور‌های نادرست را اصلاح کنند.

چادر، حریمی برای من

ریحانه اکبری، کارآفرین حوزه زنبورداری و گیاهان دارویی، پوشش چادر را پس از دوران نوجوانی آگاهانه انتخاب کرده است. او می‌گوید مطالعه، تجربه محیط زندگی و احساس امنیت شخصی باعث شد به این نتیجه برسد که چادر برایش مناسب‌ترین گزینه است.

ریحانه در سفر‌های خارجی نیز پوشش خود را حفظ می‌کند و می‌گوید نوع رفتار و وقار یک زن محجبه آن‌قدر اثرگذار است که حتی در کشور‌های دیگر هم با احترام پذیرفته می‌شود.

او به دخترش اجازه می‌دهد با مطالعه و پرسشگری انتخاب کند و معتقد است نوجوانی دوره‌ای است که باید با گفت‌و‌گو، همراهی و در موارد لازم کمک یک مشاور، به شناخت و تصمیم‌گیری بهتر کمک کرد.

ریشه بسیاری از چالش‌ها در شناخت است

ریحانه اکبری مطالعه و آگاهی را مهم‌ترین راه درونی‌سازی پوشش مناسب می‌داند. او معتقد است که شناخت تاریخ پوشش زن ایرانی، مطالعه تجربیات نسل‌های گذشته و آشنایی با آسیب‌های اجتماعی ناشی از رهاشدگی پوشش، می‌تواند انتخاب آگاهانه و ماندگارتری برای دختران فراهم کند.