لیلا جانقربان

شهید جواد جهانی، جوان بسیجی مشهدی، سال ۱۳۹۵ در سوریه به شهادت رسید؛ اما ماجرای او با خاک‌سپاری‌اش در پارک «خورشید» پایان نیافت.

در مشهد، گروهی از بانوان دهه‌شصتی با فعالیت‌های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی خود نشان می‌دهند که با انتخاب‌های شخصی و پشتکار، می‌توان در جامعه تأثیرگذار بود و الگو شد.

طاهره بختیاری، مادری که در دلِ داغ فرزند، تسلیم تقدیر نشد، از تصمیمی می‌گوید که نام پسرش را در تاریخ اهدای عضو مشهد ثبت کرد.

در دل کارگاهی کوچک، اما آکنده از عطر ایمان، زهرا حکیم‌زاده دو دهه است که نام‌های مقدس ائمه(ع) را با دستانی آمیخته به عشق و وضو بر پارچه‌های مخملی ثبت می‌کند؛ هنری که برای او فقط یک حرفه نیست، مسیری است که برکت، آرامش و معنویت را به زندگی‌اش گره زده است.

ناهید دلشادراد، هنرمندی که ریشه هنر در خانواده‌اش نسل‌ها امتداد دارد، بیش از دو دهه است هنر‌های دستی را دوباره زنده کرده و به زنان آموزش داده است؛ آموزشی که بسیاری از آن‌ها را به کارآفرین، تولیدکننده و حتی صادرکننده تبدیل کرده است.

گفت‌و‌گو با عصمت مربی، کارآفرینی که با تولید نخ و فرش دست‌باف برای ۵۰ بانوی سرپرست خانوار اشتغال ایجاد کرده است.

روایت زندگی زنی که سال‌ها پرستار زخم‌های همسر جانبازش بوده است.

در بیمارستان روان‌پزشکی ابن‌سینا، پرستاران زن هر روز با بیمارانی مواجه می‌شوند که دردشان نه در جسم، بلکه در اعماق روحشان خانه کرده است؛ بیمارانی که گاهی خانواده نیز توان تحملشان را ندارند. بااین‌حال، این پرستاران با صبر، مهربانی و روحیه‌ای بی‌قیمت، تنها تکیه‌گاه و نزدیک‌ترین همراهان آن‌ها هستند.

گفت‌و‌گو با «فاطمه فکوریحیایی»، زنی که هنوز هم مبارزه را زندگی می‌کند.

گفتگو با سمیرا اسعدی که این روز‌ها با روشن‌نگه‌داشتن چراغ خیریه ادامه‌دهنده راه مادرش است.

یک روز با زهرا حکیم زاده که در کارگاه پرچـم دوزی «المنتظر» ۲۰ سـال اسـت نـام ائمـه (ع) را بـر پرده هـا، پرچم هـا و سـفره‌های نـذری و صلوات طرح می‌زند.

مهسا زینلی دختری ۳۵ ساله که به دلیل اشتباه پزشکی دچار فلج مغزی شده است، ولی نا امید نشد و مسیر زندگی‌اش را پیدا کرد.

صدیقه سالاری بانویی کارآفرین است که در آستانه چهل‌سالگی توانسته است برای ۸۰۰ زن سرپرست خانوار شغلی خانگی ایجاد کند.

آزاده درویش بانویی کاراته‌کا است که از مقام و عنوان در این رشته تعداد زیادی در حوزه‌های بین‌المللی، کشوری و استانی کسب کرده است. او کاراته را از سه‌سالگی شروع کرده است و این شروع را از خانواده یا بهتر بگویم پدر و مادری کاراته‌کا دارد.

مادر خانه می‌گوید: شاید خانه ما مثل خیلی از خانه‌ها از تمیزی برق نزند، ولی باید ببینیم که اولویت در زندگی چیست. شادی اولویت زندگی ماست و از آنچه داریم راضی و قانع هستیم.