کاشکی اونو می‌بستین!

جدیدترین خبر از سازمان حفاظت محیط زیست، سرشار از شگفتی است!

معاون محیط زیست گفته است: خودمان هم نمی‌دانیم چه سرنوشتی برای توله خرس گم شده پردیسان پیش آمد؟ شاید کسی آن را دیده و، چون بسیار کوچک بوده، به راحتی برده است، ضعف از ما بود که دوربین گذاری‌ها دقیق نبود. این جمله را دوباره بخوانید: خودمان هم نمی‌دانیم چه سرنوشتی برای توله خرس گم شده پیش آمد.

واقعا که این حرف آخر صداقت و شفافیت است!

یعنی سازمان محیط زیست، بزرگ‌ترین مرجع حفاظت از حیات وحش، نمی‌داند یک توله خرس در منطقه تحت نظارت خودش کجا رفته است.

البته باز هم جای شکرش باقی است که اگر نمی‌دانند توله خرس کجاست، می‌دانند پردیسان کجاست و خرس چه حیوانی است؟

وی در ادامه افزود: شاید کسی آن را دیده و، چون بسیار کوچک بوده، به راحتی برده است. یعنی حفاظت از حیات وحش ما در حدی است که یک توله خرس نادر را مثل یک سگ پشمالوی وافر (حیوانات وافر، حیواناتی هستند که زیادند و نادر نیستند؟!) زیر بغل بزنند و بروند!

اگر این طور باشد، فردا هم می‌بینیم یک نفر یوزپلنگ آسیایی را برداشته است.

بعدش هم معاون محیط زیست می‌گوید:، چون این حیوان نه تنها گوگولی بوده بلکه مگولی و در مجموع حیوانی گوگولی مگولی بوده است، شاید کسی آن را برده باشد.

البته اینکه، چون حیوان کوچک بوده است، آن را برده‌اند واقعا فرضیه درستی است، چون همان طور که همگی می‌دانیم چیز‌های بزرگی مثل دکل نفتی هیچ گاه سابقه گم شدن در کشور ما را نداشته‌اند.

وی همچنین بیان کرده است: ضعف از ما بود که دوربین گذاری‌ها دقیق نبود.

پس دوربین‌ها را برای چه گذاشته بودند؟ لابد لنز دوربین‌ها به سمت آسمان بوده است تا ذرات معلق موجود در هوا را رصد کنند.

خوب اگر قرار بود دوربین‌ها کار نکنند، چرا بودجه صرف خرید دوربین کردید، همان را می‌شد سرشکن کرد و در فیش حقوقی، به بخش حقوق و پاداش کارمندان دل سوز و نگران محیط زیست اضافه کرد.

در پایان امیدواریم توله خرس گم شده پردیسان به زودی برای خودش یک خرس گنده شود و یکی از مسیر‌های کوتاه و کم ترافیک منتهی به پارک پردیسان را پیدا کند.

وگرنه با این نمی‌دانم و برده‌اند و دوربین‌های سر به هوا آخرش باید عکس سه درچهار توله خرس را توی روزنامه‌ها بزنیم و به یابنده مژدگانی بدهیم.