به گزارش شهرآرانیوز؛ تا همین چند سال پیش، اگر کسی عمل زیبایی انجام میداد، انکارش میکرد. اگر به کسی اتهام «عمل جراحی بینی» زده میشد، ممکن بود کار به دلخوری و درگیری هم برسد. آن زمان «نه! دماغ خودمه!» دفاعیهای آشنا بود که شاید گاهی مخاطب باورش نمیکرد، اما دیگر پاپیچ طرف هم نمیشد.
زمانی که عمل زیبایی موضوعی پنهانکردنی بود، نه پرچم افتخار. حالا سلبریتیها حتی در برنامههایی که به صورت عمومی پخش میشوند، میگویند «هر عمل جدیدی بیاد، من انجام میدم»؛ رفتاری که از نظر برخی، جسارت و بهروز بودن ترجمه میشود.
اما این تنها تغییر فرهنگی نیست. همزمان با رشد تبلیغات زیبایی، ایدهٔ نارضایتی از چهرهٔ طبیعی نیز تقویت میشود. به نظر میرسد بخشی از صنعت زیبایی، آگاهانه تلاش میکند تا در مردم احساس «زشت بودن» ایجاد کند تا تمایلشان به مصرف این خدمات بیشتر شود؛ از آرایش سبک و کاشت مژه تا جراحیهای سنگین زیبایی.
طنز تلخ اینجاست که تلاش برای زیباتر شدن، چهرهها را از زیبایی تهی کرده است. آنچه زمانی نشانهٔ تفاوت و فردیت بود، حالا در پوستههای همسان پنهان شده. فرمهای تکراری گونه و بینی، لبهای مشابه، زاویه فک استاندارد و... همه، نتیجهٔ تقلیدی جمعی و ناآگاهانهاند.
چهرهها نه فقط از لحاظ ظاهری، که از نظر هویتی در حال شباهت یافتناند. هر عمل جراحی حذف یکی از نشانههای تمایز است، نقطهای که از نقشهٔ تفاوتهای انسانی حذف میشود.
بحثهای شکلگرفته پیرامون ویدیوهای مرتبط با «زیبایی طبیعی» نشان میدهد مسئلهٔ امروز جامعه فراتر از ظاهر چهره است و به هویت، اعتمادبهنفس و نحوهٔ مواجههٔ افراد با خودِ واقعیشان بازمیگردد. سالها تبلیغات و ترندهای فراگیر باعث شده بسیاری، آگاهانه یا ناخودآگاه، خود را با الگوهای مصنوعی و تکرارشوندهای مقایسه کنند که فاصلهٔ زیادی با تجربهٔ انسانی دارند. در ظاهر، صنعت زیبایی از حق انتخاب فردی دفاع میکند، اما در عمل نوعی فشار جمعی ایجاد شده است؛ فشاری که چهرهٔ طبیعی را «نیازمند اصلاح» معرفی میکند. با این حال، واکنشهای مردم نشان میدهد میل به بازگشت به اصالت، تنوع و پذیرش تفاوتها در حال تقویت است. برای بخشی از جامعه، زیبایی طبیعی امروز مترادف با شجاعت خود بودن، دفاع از فردیت و رهایی از استانداردهای تحمیلی است.
منبع: فارس