گرچه فناوری عکاسی یکی از مهم‌ترین اختراعات بشر در قرن ۱۸ میلادی بوده است؛ اما ایده نام‌گذاری روزی به عنوان روز جهانی عکاسی عمر چندان طولانی ندارد. در سال ۲۰۱۰ میلادی، جوانی استرالیایی به نام کُرسکه آرا با رونمایی از وب‌سایتی با عنوان «روز عکاسی جهانی» پیشنهاد داد که روز ۱۹ آگوست به عنوان روز عکاسی گرامی داشته شود و عکاسان به مناسبت این روز عکس‌های خود از جهان پیرامون را به اشتراک بگذارند. ۱۹ آگوست از آن جهت انتخاب شده بود که مقارن با اعلام رسمی عکاسی در آکادمی علوم پاریس در سال ۱۸۳۹ توسط «لویی داگر» است؛ البته پیش از این تاریخ فرایند عکاسی وجود داشته و داگر هم نخستین و تنها شخصی نیست که در فرایند شکل‌گیری عکاسی نقش داشته است.
عکاسی راه درازی آمده است و از پس این سال‌ها به یکی از مؤثرترین، نیرومندترین، سریع‌ترین و پرطرفدارترین ابزار و رسانه‌های بشر برای ارائه اندیشه‌ها و احساساتش تبدیل شده است. از ایجاد کنش‌های سیاسی اجتماعی بگیر تا پایان دادن به جنگ وکشتار انسان‌ها حتی تغییر یا اصلاح نظام‌های خودکامه. در طول زمان و همگام با تغییر و پیشرفت و دسترسی همگانی این فناوری و به خدمت گرفتن آن درحیطه هنر، رشته‌های گوناگونی در عکاسی پدید آمد: عکاسی مستند، عکاسی مد، عکاسی استیج و غیره، اما اکنون بیشتر روایت و داستان عکس مورد توجه قرار می‌گیرد تا آنجا که بیشتر عکاسان برای بازگو کردن هرچه بهتر و نمایاندن زوایای بیشتری از روایتشان به تولید مجموعه عکس اقدام می‌کنند. مجموعه عکس‌های بلند مدت که گاهی سال‌ها تمرکز عکاس بر آن را نشان می‌دهد.
توضیح و تشریح محیط پیرامون و نمایاندن سبک زندگی روزمره و آداب و رسوم در خیابان و محیط‌های داخلی که عکاسی استریت خوانده می‌شود نیز یکی از زوایای همین روایتگری است که من و دوستانم در گروه عکاسان اوری دی گلشهر از سال ۲۰۱۴ که با ایده «رضا حیدری شاهبیدک» عزیز هسته اولیه آن شکل گرفت. با هدف مستند نگاری گلشهر به عنوان بزرگترین کلونی مهاجران افغانستانی در ایران و معرفی سبک زندگی روزمره این مردم به همگان شکل گرفت.
این گروه در راستای اهداف خود برنامه‌های زیادی را در دستور کار قرار داد: برگزاری دوره‌های آموزش عکاسی، برگزاری گشت‌ها و اردوهای عکاسی، برگزاری سلسله نشست‌های عکاسی با دعوت از استادان داخلی و خارجی چه حضوری و چه از طریق ویدئو کنفرانس، برگزاری سلسله نمایشگاه‌های عکس با عنوان خانواده بشر با سازمان‌های داخلی و خارجی در ایران و دیگر کشورها، برگزاری و گرامی داشت روز جهانی عکاسی در طی این چند سال از آن جمله بود؛ اما مهم‌ترین برنامه این گروه چاپ کتاب عکس گلشهر برای ماندگار کردن تولید چند ساله عکس از سوی عکاسان چه مهاجر و چه ایرانی دعوت شده به این برنامه است.
برکسی پوشیده نیست که عکاسی مستند اجتماعی با توجه به اوضاع سیاسی و اجتماعی با موانع و چالش‌های بسیار زیادی مواجه بوده و هست؛ اما در یکی دو سال اخیر و با همکاری معاونت سیاسی اجتماعی اداره اتباع و مهاجران خارجی برای صدور مجوز عکاسی در مراسمات مذهبی مختلف و حتی عکاسی در دوران کرونا و تأثیر بر کسب کار وزندگی روزمره تا حدودی زمینه‌ها مساعدتر شده است. گرچه خود را عکاس نمی‌دانم؛ اما لازم می‌بینم که روز جهانی عکاسی را خدمت همه دوستانی که علاقه‌مند و دغدغه‌مند این رشته هستند تبریک عرض می‌کنم.