سرمربی سابق تیم ملی نوجوانان اعتقاد دارد که از این پس سکوت بر جامعه بسکتبال جایز نیست و رئیس فدراسیون هم بعد از گذشت ۳ سال باید جوابگوی عملکرد خود باشد. او می گوید: به کجا رسیدیم که نامه فیبا را افتخار می‌دانیم؟!
سعیده فتحی/شهرآرانیوز، این طور که به نظر می‌رسد رده‌های پایه بسکتبال این روز‌ها حال و روز خوشی ندارند. در ارزیابی عملکرد رده نوجوانان طی این سه سال موفقیت چشمگیری دیده نمی‌شود. با وجود میزبانی در غرب آسیا در گرگان به تیمی همچون لبنان باختیم و به نایب قهرمانی رسیدیم. اگرچه پیش‌تر اعلام شده بود هدف نوجوانان از حضور در رقابت‌های قهرمانی آسیا کسب سهمیۀ جام جهانی است، اما با توجه به تعطیلی مسابقات قهرمانی آسیا در لبنان به دلیل شیوع ویروس کرونا، فیبا اعلام کرد تیم‌های برتر آسیا در رنکینگ جهانی، به این رقابت‌ها راه می‌یابند و به این ترتیب، تیم ایران به دلیل رنک پایین‌تر نسبت به رقبا، مسابقات جام‌جهانی را از دست داد.
بازی‌های آسیایی برگزار نشد و نمایش مهارت‌های فردی جایگزین آن شد که باز هم از آسیا به رقابت‌های جهانی زیر ۱۷ سال صعود نکردیم! حذف از مسابقات مهارت‌ها و شکست در برابر تیمی همچون تایلند، تردید‌های بیشتری را در زمینۀ رشد فردی بازیکنان ایجاد کرد با این حال اسکیل چلنج فقط معیار ارزیابی بچه‌ها نیست، اما با نتایجی که حاصل شد، بر تردید‌ها اضافه کرد. از همین رو امروز با رضا محمدی منش سرمربی سابق تیم ملی بسکتبال نوجوانان صحبت کردیم تا شرایط رده‌های پایه و عملکرد فدراسیون را مورد بررسی قرار دهیم.
چرا سطح انتظار از بسکتبال را پایین می‌آورید؟
رضا محمدی منش درباره عملکرد تیم ملی نوجوانان در سال‌های اخیر گفت: بعد از اینکه کادر فنی نوجوانان را تغییر دادند آنهم بدون اینکه حتی یک تماس با ما بگیرند، من باز برای اعضای کمیته فنی، دبیر و رئیس فدراسیون تمام فایل‌های تمرینی و برنامه‌هایی که برای نوجوانان تا مسابقات قهرمانی آسیا در نظر گرفته بودیم را فرستادم و اظهار امیدواری کردم که انشاالله موفق باشند و تا این لحظه هم با جایی مصاحبه نکردم، اما دوستان به محض اینکه تیم نوجوانان را به دست گرفتند شروع به تخریب من و همکارانم کردند، باز به خاظر منافع ملی و تیم ملی سکوت کردم تا نوجوانان نتیجه بگیرند. اما متاسفانه شاهد بودیم بازیکنانی انتخاب شدند که حداقل ۷-۶ نفر از آن‌ها در حد تیم ملی نبودند از سرپرست تیم ملی و پسرش گرفته تا بقیه، باز هم سکوت کردیم تا تیم نتیجه بگیرد. رسیدیم به مسابقات غرب آسیا که متاسفانه بخاطر انتخاب بد بازیکنان و عدم آگاهی در کوچینگ دیدید که با وجود تماشاچیان خوب گرگانی بین ۴ تیم به مقام دوم رسیدیم. این در حالی است که ما در مسابقات المپیک نوجوانان آسیا در سه نفره به چین فقط با یک شوت باخته بودیم و نایب قهرمان شدیم. در آن زمان با اینکه سهمیه جهانی را گرفته بودیم، اما ما باز خجالت می‌کشیدیم، چون همه قهرمانی می‌خواستند. چرا سطح انتظارات بسکتبال ما را دارید پایین می‌آورید؟ ما الان داریم به تیم‌های درجه دو و سه می‌بازیم.
این‌ها یک نسل را سوزاندند
او درباره عدم کسب سهمیه جهانی نوجوانان نیز گفت: بعد از غرب آسیا گفتند عیب ندارد در آسیا جبران می‌کنیم و ما هم منتظر بازی‌های آسیایی بودیم که بخاطر رنکینگ پایین ایران جواز حضور در رقابت‌های جام جهانی را به دست نیاورد. من دلم برای بچه‌های این رده واقعا می‌سوزد، چون استعداد‌های خوبی داشتیم. چه آن‌هایی که حق شان بود و انتخاب شدند و چه آن‌هایی که حق شان بود و انتخاب نشدند واقعا این بچه‌ها حیف شدند. بعد از آنهم به مسابقات مهارت‌های اسکیل چلنج رسیدیم. تیم‌های درجه یک آسیا از سوی فیبا دعوت شدند و یکسری مسابقات انتخابی هم برای تیم‌های درجه دو و سه در آسیا برگزار کردند که متاسفانه ایران هم در بین آن‌ها قرار گرفت و به تیمی مثل تایلند باختیم که واقعا جای تاسف دارد. باخت به تایلند واقعا گریه دار است و به نظر من این‌ها یک نسل را سوزاندند.
به کجا رسیدیم که نامه فیبا را افتخار می‌دانیم؟!
محمدی منش در ادامه گفت: وقتی ما در رده‌های پایه نایب قهرمانی آسیا را برای خودمان شکست می‌دانیم چطور می‌شود که الان تیم‌ها وقتی در آسیا حذف می‌شوند هیچ کس جوابگو نیست؟ این تیم که دیگر شالوده کار همین فدراسیون است و همه هم همکاری کردند تا به نتیجه برسد، الان نباید جوابگو باشند؟ آقایان برنامه سه یا چهار ساله شما چه دستاوردی برای بسکتبال در رده‌های پایه داشته است؟ تنها با فرافکنی کار‌های خود را پیش می‌برند مثل این نامه فیبا به بسکتبال ایران که باعث تعجب همه اهالی بسکتبال شد. آنقدر این نامه را بزرگ کردند که بیرون از بسکتبال فکر کردند ما قهرمان شده ایم! خب معلوم است فیبا برای اینکه تیم‌هایی که نتیجه نگرفته اند دلگرم باشند از آن‌ها به خاطر حضورشان تشکر می‌کنند و تاسف اینجا دارد که ما این را فتخار می‌دانیم و آنقدر در فضای مجازی الکی آن را بزرگ می‌کنیم که بقیه فکر می‌کنند ما چه کرده ایم، نمی‌دانند که باخته ایم و دست مان از سهمیه جهانی کوتاه مانده است!
پشت دروغ ها و تبلیغات پوچ، این بسکتبال است که ضربه می خورد
سرمربی سابق تیم ملی نوجوانان گفت: بزرگ نمایی عوامل فدراسیون در فضای مجازی واقعا شاهکار است. ما نایب قهرمانی را افتخار نمی‌دانستیم همه قهرمانی می‌خواستند اما الان از نامه تشکر فیبا به خاطر حضور در مسابقات شاد می‌شوند! به نظر می‌آید فدراسیون نشین‌ها در رویا برای خودشان قهرمانی می‌سازند و به دروغ برای کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش هم می‌فرستند! فدراسیون الکی در بوق و کرنا می‌کند و از کاه کوه می‌سازد و آن‌هایی هم که بیرون از بسکتبال هستند باور می‌کنند. اما پشت این دروغ‌ها و تبلیغات پوچ این بسکتبال است که ضربه خورده و می‌خورد. ما در این ۴ سال به اندازه ۴۰ سال عقب افتادیم، چه کسی جوابگوی آن است؟
استعدادیابی نه، بازیکن انتخاب می‌کنند
محمدی منش درباره استعدادیابی نیز گفت: من قصد مقایسه ندارم، به هرحال در زمان محمود مشحون هم مشکلاتی وجود داشت، اما اصلا در این حد نبود و قابل مقایسه با هم نیستند. الان همان کار ۴ سال پیش ما را دارند انجام می‌دهند این در حالی است که آن برنامه استارت کار ما بود. زمانی که من به عنوان سرمربی تیم نوجوانان انتخاب شدم حدود ۸ اردوی شناسایی در سراسر کشور برگزار کردیم و بیش از ۱۸۰۰ نفر تست گرفتیم و برای حدود ۵۳۰ بازیکن پرونده پزشکی، مهارتی و ... تمام مسائلی که برای شناسایی یک بازیکن در رده تیم‌های ملی لازم است درست کردیم. مرحله بعد اردو‌های تدارکاتی و ارتقا مهارت‌های نوجوانان بود که متاسفانه با شروع اردو‌ها تغییرات در فدراسیون آغاز شد و بدون اینکه حتی یک تماس با من بگیرند و اطلاعات کار‌هایی که در این مدت کرده ایم را بگیرند، دست به تغییر کادر زدند. البته این ایرادی ندارد و هر رئیسی می‌تواند کادر مورد نظر خود را انتخاب کند، اما بعد از آن باید جوابگو باشند. الان هم انتخاب بازیکن انجام می‌شود نه استعدادیابی! در کل دنیا استعدادیابی یعنی شما فردی که از لحاظ فیزیکی، جسمانی، مهارت‌های حرکتی، روحی و روانی در آینده به درد بسکتبال می‌خورد را شناسایی کنید. استعدادیابی کار بسیار بزرگی است که من در این چند ساله به هیچ عنوان ندیدم انجام داده باشند.
استان‌ها را دارند قلع و قمع می‌کنند
او درباره انتخابات هیات‌ها و وضعیت آن‌ها نیز گفت: در این مدت اخیر شاهد بودیم که انتخابات چگونه برگزار شده است مثلا انتخابات یزد اصلا در شان بسکتبال ایران نبود. همین انتخابات تهران را دیدیم چگونه برگزار کردند و چگونه در این سه ساله اداره شده است. برای من جالب است که بیشتر افراد خنثی را در هیات استان‌ها به کار گرفته اند. واقعا دارند استان‌ها را قلع و قمع می‌کنند. از سال گذشته اعتراضات در استان‌ها خیلی زیاد شده است. انتخابات استان‌ها در حال مهندسی شدن است و اعضای جامعه بسکتبال آن را به خوبی فهمیده اند. مثلا استان اصفهان یکی مثل جواد داوری قهرمان ملی و تحصیلکرده واقعا در اصفهان زحمت می‌کشد و کار ساختاری انجام داده، اما ماه گذشته رئیس فدراسیون حتی به رئیس هیاتش خبر نداد که به این استان سفر کرده است. کجای ورزش چنین چیزی تا به حال دیده شده است؟ آنهم فقط بخاطر اینکه چند ماه دیگر انتخابات استان اصفهان است و از همین حالا رئیس فدراسیون چهره واقعی اش را نشان داده، این یک نمونه بارز است و جای تاسف دارد. متاسفانه در چند سال اخیر اکثر هیات‌ها هم عملکرد و خروجی خوبی نداشته اند.
الان بزرگ فدراسیون بسکتبال چه کسی است؟
او در ادامه گفت: افراد را در بسکتبال کوچک کردند یعنی جایگاه‌های بزرگ را به آدم‌های کوچک داده اند. شما قیاس کنید عوامل فدراسیون و روسای هیات‌های حال حاضر را با دوره قبلی، این کاملا مشخص است. الان آدم بزرگ فدراسیون بسکتبال چه کسی است؟ مثلا قبلا کمیته آموزش ما خانم فریده هادوی بود الان فردی است که من به شخصه اصلا او را نمی‌شناسم، بقیه کمیته‌ها و عوامل فدراسیون هم شرایط بهتری ندارند. همین اتفاقات در هیات‌ها هم در حال رخ دادن است. ما در این چند ساله هم شاهد بودیم با بازیکنان بزرگ ما مثل حامد حدادی، مهدی کامرانی، ارسلان کاظمی و اوشین ساهاکیان... چگونه رفتار و برخورد کردند، این بازیکنان سرمایه‌های بسکتبال کشورمان هستند. مربیان بسیار خوبی هم بیرون از گود مانده اند، چون بله قربان گو نیستند. متاسفم و امیدوارم روزی کسی بر سر کار بیاید که به فکر منافع شخصی نباشد و صلاح بسکتبال را بخواهد.
لطفا دیگر سکوت نکنید!
محمدی منش در پایان گفت: بسکتبال ارث پدری کسی نیست، مال همه است و همه حق اظهار نظر و پیشنهاد دارند، همه هم حق کار دارند. اما دوستی که الان رئیس فدراسیون هستید حداقل بعد از ۳ سال پاسخگو باشید. آقای طباطبایی خروجی تان در این سال‌ها چه بوده است؟ اینکه پشت رفتن به جام جهانی و المپیک که آنهم باز جامعه بسکتبال می‌دانند داستانش چه بود که نمی‌توانید پنهان شوید. از همکارانم می‌خواهم سکوت نکنند، تا به اینجا ما ساکت بودیم برای اینکه ببینیم این نفرات چه می‌کنند حالا که عملکردشان مشخص شده واقعا دیگر سکوت جایز نیست. باید حقایق بسکتبال بدون تخریب بیان شود وگرنه باز هم این بسکتبال است که به عقب رانده می‌شود و ضربه خواهد خود.