به گزارش شهرآرانیوز، رونمایی از کتاب زندگی‌نامه زنده‌یاد فرهاد مهراد با حضور همسرش، پوران گلفام، روز گذشته (۱۴ شهریور) به مناسبت هجدهمین سال خاموشی فرهاد در موزه سینما برگزار شد.
این مراسم به‌دلیل رعایت پروتکل‌های بهداشتی مربوط به بیماری کرونا، بدون مخاطبان و علاقه‌مندان برپا بود.
پوران گلفام در یک گفت‌وگوی زنده اینستاگرامی، ضمن اعلام خبر تأسیس بنیاد فرهاد مهراد، از ساخته‌شدن فیلم زندگی این خواننده، توسط رضا درمیشیان خبر داد.
او گفت: «صحبت‌های اولیه ساخت فیلم توسط آقای درمیشیان انجام شده است. برای من همچون فرهاد، علاوه بر آرتیست و کارگردان خوب بودن، شخصیت فرد مهم است و رضا درمیشیان این ویژگی‌ها را دارد.»
گلفام در بخشی دیگر از صحبت‌هایش افزود: «مطمئنم فرهاد هم از ساخت فیلم راضی است. فرهاد همیشه می‌گفت دلم می‌خواهد خودم نقش خودم را در فیلم زندگی خودم بازی کنم. صحبت‌های اولیه ساخت فیلم انجام شده و آقای درمیشیان فیلم زندگی فرهاد را خواهد ساخت. برای من همچون فرهاد علاوه بر آرتیست و کارگردان خوب بودن شخصیت فرد مهم است و آقای رضا درمیشیان این ویژگی‌ها را دارند و امیدوارم این فیلم ساخته شود.»
پیش از این همسر فرهاد به دلیل پخش بدون اجازه آثار هنری فرهاد از صدا‌وسیما شکایت کرده بود. او بارها با انتشار نامه و انجام گفت‌وگوهايی درباره پخش آثار اين خواننده از تلويزيون و راديو و نيز استفاده از موسيقی‌های او بر تيزرها و پيام‌های تبليغاتی واكنش نشان داده و گفته بود: «فرهاد هيچ‌وقت نمی‌خواست كه كارش جنبه دولتی داشته باشد. حتی گاهی كه اينجا بود و تلويزيون روی صدای خواننده‌ای، تصاوير زنبور و پروانه می‌گذاشت برای او خيلی مسخره بود.»
فرهاد مهراد خواننده موسیقی پاپ ۲۹ دی‌ماه ۱۳۲۲ در تهران متولد شد. او تا ۸ سالگی به دلیل شغل پدرش که کاردار ایران در کشورهای عربی بود، در عراق زندگی می‌کرد و پس از آن به تهران بازگشت.
برادر بزرگ فرهاد ویولن می‌نواخت. یکی از دوستان برادرش متوجه علاقهٔ فرهاد به موسیقی می‌شود و از خانواده فرهاد می‌خواهد که سازی برای او تهیه کنند. با اصرار برادرش یک ویولن‌سل برای او تهیه می‌کنند و تمرینات فرهاد آغاز می‌شود. ولی عمر تمرینات ویولن‌سل از ۳ جلسه فراتر نرفت.
بعد از ترک تحصیل در کلاس یازدهم با یک گروه نوازندهٔ ارمنی آشنا می‌شود و با استفاده از سازهای آنان به صورت تجربی نواختن را می‌آموزد و مدتی بعد به عنوان نوازندهٔ گیتار در همان گروه شروع به فعالیت می‌کند. فرهاد دو سال نیز به انگلستان رفت و در آنجا با موسیقی پاپ آن سال‌های انگلستان آشنا شد.
پس از بازگشت به ایران فرهاد اولین اجرای موسیقی خود را در هتل ریمبو در خیابان ایرانشهر تهران اجرا کرد. سپس به اجرای برنامه در رستوران کوچینی ادامه داد. در این دوران به خواندن آوازهایی از گروه‌های معروف موسیقی آن زمان از جمله بیتل‌ها، الویس پریسلی، و ری چارلز می‌پرداخت. در همین دوره ترانهٔ «اگه یه جو شانس داشتیم» را برای دوبلهٔ فیلم بانوی زیبای من خواند که در فیلم استفاده شد.
در ۱۳۴۸ فرهاد برای ترانهٔ «مرد تنها» (با آهنگ اسفندیار منفردزاده و شعر شهیار قنبری) در فیلم رضا موتوری (به کارگردانی مسعود کیمیایی) آواز خواند. این ترانه در سال ۱۳۴۹ هم‌زمان با اکران فیلم به شکل صفحهٔ موسیقی منتشر شد. در ۱۳۵۰ ترانهٔ «جمعه» (کار منفردزاده و قنبری) را برای فیلم خداحافظ رفیق (به کارگردانی امیر نادری)، در ۱۳۵۱ ترانهٔ «خسته» را برای فیلم زنجیری و در ۱۳۵۶ ترانهٔ «سقف» (کار منفردزاده و ایرج جنتی عطایی) را برای فیلم ماهی‌ها در خاک می‌میرند خواند.
در همین سال‌ها (اوایل دههٔ ۱۳۵۰) فرهاد با دختری به نام مونیکا آشنا شد و با او ازدواج کرد اما سرانجام این ازدواج جدایی بود. بعدها یعنی در اواخر همین دهه فرهاد با پوران گلفام ازدواج و تا پایان عمر با او زندگی کرد.
تا سال ۱۳۵۷ و انقلاب ایران کنسرت‌های فراوانی داد. در بهمن ۱۳۵۷ هم‌زمان با انقلاب ترانهٔ معروفش «وحدت» یا همان والا پیمامدار محمد(آهنگ از منفردزاده، شعر از سیاوش کسرایی) را ضبط کرد.
پس از انقلاب در ۱۳۶۹ آلبوم خواب در بیداری را منتشر کرد که چند ترانهٔ فارسی و چند ترانهٔ انگلیسی داشت. در این نوار فرهاد پیانو هم می‌نواخت و بعضی از آهنگ‌ها را هم خود ساخته بود. در ۱۳۷۴ نیز اولین کنسرت بعد از انقلابش را در کلن اجرا کرد.
در ۱۳۷۶ آلبوم وحدت او نیز منتشر شد که شامل ترانه‌های دههٔ ۱۳۵۰ او بود. در ۱۳۷۷ توانست در هتل شرق تهران کنسرت اجرا کند و آلبوم برف را نیز منتشر کرد.
پس از انتشار آلبوم «برف»، فرهاد درصدد تهیه آلبومی با نام «آمین» بود که ترانه‌هایی از کشورها و زبان‌های مختلف را در بر می‌گرفت. اما از مهرماه ۱۳۷۹ بیماری او جدی شد. فرهاد به بیماری هپاتیت سی مبتلا بود و در نتیجهٔ عوارض کبدی ناشی از آن در خرداد ۱۳۸۱ برای درمان به لیل در فرانسه رفت و در ۹ شهریور همان سال پس از مدتی اغما در بیمارستان، در سن ۵۹ سالگی درگذشت و در ۱۳ شهریور در گورستان تیه در پاریس دفن شد. پس از درگذشت فرهاد، مجموعه آثار او از سوی موسسه نشر موسیقی نی‌داود و فیلم مستندی از او منتشر شد.