هفتاد و هفتمین جشنواره فیلم ونیز از تاریخ ۲ سپتامبر (۱۲ شهریور) تا ۱۲ سپتامبر (۲۲ شهریور) برگزار می‌شود؛ این جشنواره که امسال به دلیل شیوع ویروس کرونا با تدابیر بهداشتی برگزار می‌شود، هم‌چنان نقش اساسی در معرفی فیلم‌های موفق فصل جوایز سینمایی و اسکار دارد. فیلم «تکه‌های یک زن» بیش از هرچیز برای بازی بازیگرانش ستوده شده است.
کاظم کلانتری | شهرآرانیوز- «آیا می‌توانیم بعد از فقدان کسی که بسیار دوستش داریم به زندگی ادامه دهیم؟» این سؤالی است که کورنل موندروتسو می‌خواهد در فیلم «تکه‌های یک زن» به آن پاسخ بدهد؛ سوالی که احتمالا برای خیلی‌ها آشناست؛ آن هم در سال ۲۰۲۰ که ممکن است به‌سادگی با ویروس کرونا عزیزانمان از دست بدهیم. موندروتسو فیلم را براساس تجربه شخصی‌اش ساخته است. «تکه‌های یک زن» اولین فیلم انگلیسی‌زیان کارنامه موندروتسو به حساب می‌آید. مارتین اسکورسیزی آن‌قدر تحت‌تأثیر قدرت احساسی این فیلم قرار گرفته است که قبول کرده تهیه‌کننده اجرایی آن باشد.
♦ «تکه‌های یک زن» ♦
PIECES OF A WOMAN
کارگردان
کورنل موندروتسو
کورنل موندروتسو سال ۱۹۷۵ در گدلو مجارستان به دنیا آمد. فعالیتش در سینما را از سال ۱۹۹۸ آغاز کرد و اولین فیلمش را با نام «این را آرزو می‌کنم و دیگر هیچ» سال 2000 ساخت که توانست جوایز زیادی را کسب کند. دومین فیلم او، «روز‌های دلپذیر» در سال ۲۰۰۲ پلنگ نقره‌ای جشنواره لوکارنو را به دست آورد. موندروتسو از سال ۲۰۰۴ عضو آکادمی فیلم اروپا بوده است. او در کناز سینما در اپرا و تئاتر نیز کار می‌کند و تئاترهایش جوایز زیادی گرفته‌اند.
اما معروف‌ترین فیلم موندروتسو، «خدای سفید» است که برنده جایزه بخش نوعی نگاه جشنواره فیلم کن ۲۰۱۴ شد. این فیلم روایتی تمثیلی است از سگ‌هایی که به خاطر رفتار تحقیرآمیز و خشونت‌بار صاحبان سفیدشان و همچنین مقامات شهری، دست به شورش می‌زنند و به خیابان‌ها می‌ریزند و انتقام خود را از پلیس، مأموران شهرداری و اربابان خود می‌گیرند. در این میان سگی وجود دارد که صاحبش را گم کرده و به دنبال او، به جریان این شلوغی‌ها وارد می‌شود.
کورنل موندروتسو سال ۲۰۱۷ هم با فیلم «قمر مشتری» که در بخش رقابتی هفتادمین جشنواره فیلم کن حضور داشت. این فیلم درباره مهاجر جوانی است که هنگام عبور غیرقانونی از مرز مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد. او به اردوگاه پناهندگان می‌رود و متوجه می‌شود که انگار قدرتی ماورایی پیدا کرده است.
فیلم‌نامه‌نویس
کاتا وبر براساس تجربه شخصی کارگردان
بازیگران
شایا لباف، ونسا کربی
خلاصه داستان
مارتا و شان، زوجی جوان هستند که در آستانه پدر و مادر شدن قرار دارند، اما سهل‌انگاری پرستار باعث می‌شود فرزندشان را هنگام زایمان از دست بدهند. مارتا با داغ از دست دادن فرزندش یک سفر احساسی را آغاز می‌کند. از طرف دیگر پرستار پس از این اتفاق به سهل‌انگاری در زایمان در خانه متهم می‌شود و زندگی‌اش از هم می‌پاشد.
کارگردان درباره فیلمش چه گفته است؟
«آیا می‌توان بعد از فقدان کسی که بسیار دوستش داری به زندگی ادامه داد؟ وقتی جایی برای ظاهراً رفتن ندارید به کجا روی می‌آورید؟ من و همسرم می‌خواستیم یکی از شخصی‌ترین تجربیاتمان را از طریق داستان یک کودک متولدنشده با مخاطبان در میان بگذاریم؛ با این ایمان که هنر می‌تواند بهترین دارو برای درد باشد. آیا ما بعد از یک فاجعه مثل همیشه خواهیم بود؟ آیا می‌توانیم در غم و اندوه شریک هم باشیم؟ زندگی فرد بعد از اتفاقی ناگوار می‌توان کاملا تغییر کند و برگشتن به حالت عادی بسیار سخت است. با فیلم «تکه‌هایی از یک زن» ما می‌خواستیم یک داستان واقعی از تراژدی و چگونگی زندگی کنار غم و اندوه بسازیم.
من می‌خواستم درباره یک تابو صحبت کنم؛ که فکر می‌کنم واقعا وجود دارد؛ درباره زنانی که نوزاد خود را از دست می‌دهند و در انزوا فرو می‌روند. مردم (اطراف آن‌ها) - چه در جامعه و چه در خانواده- نمی‌دانند که چگونه با این مصیبت و فقدان مقابله کنند. من همچنین می‌خواستم داستان را در محیطی قرار دهم که آن را می‌شناسم و به آن نزدیک هستم. بنابراین من این خانواده از بازماندگان هولوکاست انتخاب کردم. شخصیت اصلی ما (مارتا با بازی ونسا کربی) بازمانده نسل سوم هولوکاست است. بنابراین سوالم این بود که آن‌ها چگونه با فجایع برخورد می‌کنند و اثرات مخربی که ما به فرزندان خود وارد می‌کنیم چیست.
نظر منتقدان
دیوید ارلیچ | indieWire
برای فیلم «از دست‌دادن یک شخص» از «آشفتگی زندگی بدون یک شخص» آسان‌تر است، بنابراین جای تعجب ندارد که «تکه‌های یک زن» برای حفظ شتاب احساسی‌اش با این اتفاق شروع شود.
دیوید رونی | هالیوود ریپورتربا وجود نمادپردازی آشکار و ساختگی فیلم‌نامه، بازی درجه‌یک بازیگران فیلم را سرپا نگه می‌دارد.
جسیکا کیانگ | The Playlist
فیلم این مسئله را به‌خوبی درک می‌کند که گاهی در یک لحظه جادویی -وقتی آخرین شن‌های ساعت شنی درحال فروریختن هستند- خودِ اندوه به ما می‌گوید که زمانش رسیده رهایش کنیم.
پیتر دبروگ |
ورایتییک درام انسانی با بازی‌هایی کامل و استادانه.
ژان بروکس |
گاردینیک فیلم چشم‌گیر که باید نقش‌آفرینی بازیگرانش را یک کلاس بازیگری بدانیم.
جو آن تیتمارش | HeyUGuysقصه‌ای بی‌رحمانه، درخشان، ناراحت‌کننده و قدرتمند که با بازیگرانی مطمئن و عالی روایت شده است.
مانو یانز | Fotogramasفیلمی که علی‌رغم افراط و تفریط‌هایش در برخی موارد، هنور شایسته دیدن است.
لی مارشال |
Screen International«تکه‌های یک زن» مثل عنوانش، شامل قسمت‌هایی از یک فیلم خوب و شاید هم یک فیلم عالی است.