جان کری که به‌علت حضور در مذاکرات هسته‌ای یکی از شناخته‌شده‌ترین سیاست‌مداران آمریکایی و به‌احتمال سرشناس‌ترین وزیر خارجه ایالات متحده بین مردم ایران است، به‌عنوان تهیه‌کننده و البته مشاور با شرکت «فینگرپرینت کانتنت» همکاری خواهد کرد.
محمدناصر حق‌خواه | شهرآرانیوز - سیاست و هنر ۲ دنیای مختلف و در بعضی زمینه‌ها متعارض‌اند. رابطه هنرمندان با سیاسیون در طول تاریخ، به غیر از دوره‌هایی خاص، معمولا رابطه چندان مسالمت‌آمیزی نبوده است. واردشدن سیاست‌مداران به دنیای هنر هم حین یا بعد از بازنشستگی، نهایت نوشتن زندگی‌نامه و خاطرات شخصی و اجتماعی دوره زمامداری‌شان است.
در تاریخ کشور خودمان بسیاری از مکتوبات موجود درباره تاریخ آن دروه و خلقیات شاهان و اطرافیا‌نشان را سیاست‌مداران آن عصر به نظم یا نثر درآورده‌اند و خیلی‌هایشان بیش از اینکه به‌عنوان سیاست‌مدار شناخته شوند، با عنوان نویسنده در تاریخ ماندگار شده‌اند. در خارج از کشور هم معمولا سیاست‌مداران پس از بازنشستگی به نوشتن زندگی‌نامه می‌پردازند و اگر هم به شکلی دیگر از جنبه‌های هنری علاقه داشته باشند، معمولا در سطح اجتماعی و گسترده آن را به‌معرض عموم نمی‌گذارند.
به‌عنوان مثال جرج دبلیو بوش یا ملکه انگلیس که هر ۲ به نقاشی علاقه‌مند بودند و پرتره‌های زیادی از اطرافیان خود کشیده بودند، تا زمانی که روزنامه‌نگاران این موضوع را افشا نکردند، حاضر به افشای این خبر نبودند و حتی کار ملکه الیزابت به شکایت از نویسنده منتشرکننده این خبر هم رسید. با وجود این، اما جان کری، وزیر امور خارجه اسبق آمریکا، چند روزی است که به‌شکل رسمی ورود خود به دنیای سینما را اعلام کرده است.
جان کری که به‌علت حضور در مذاکرات هسته‌ای یکی از شناخته‌شده‌ترین سیاست‌مداران آمریکایی و به‌احتمال سرشناس‌ترین وزیر خارجه ایالات متحده بین مردم ایران است، به‌عنوان تهیه‌کننده و البته مشاور با شرکت «فینگرپرینت کانتنت» همکاری خواهد کرد.
هالیوود سابقه صادرکردن سلبریتی به دنیای سیاست را داشته است، اما این اولین حضور رسمی یک مقام سابق سیاسی ایالات متحده آمریکا در هالیوود است. البته که این حضور جان کری در سینما هم با ته‌مایه‌های نگاه سیاسی است و او دراین‌باره گفته است: «با استفاده از قدرت سینما می‌توان بر آرای مردم اثر گذاشت. فیلم و سینما از قدرتمندترین رسانه‌های موجود است.» او فیلم «سندرم چین» را به‌عنوان شاهد مثال حرف‌هایش آورده و از این اثر سیاسی به‌عنوان فیلمی تأثیرگذار بر جامعه و تغییردهنده نگاه به مسئله انرژی اتمی یاد کرده است.
جان کری البته فقط از دیدگاه یک سیاست‌مدار به این دنیا وارد نشده است، کری در جوانی یکی از علاقه‌مندان پروپاقرص سینما بوده و به فیلم‌های هنری دهه شصت‌هفتاد سینمای اروپا علاقه‌مند بوده و از طرف‌داران پروپاقرص سینمای فدریکو فلینی، کارگردان سرشناس ایتالیایی، بوده است. او برای نشان‌دادن تسلطش به تاریخ سینما و علاقه‌اش به هنر هفتم، حرف‌هایی زده است تا ثابت کند فقط از سر بیکاری یا برای تأثیرگذاشتن‌های سیاسی به‌دنبال ورود به سینما نیست. او در یکی از مصاحبه‌هایش در نقش کارشناس سینما ظاهر شده و گفته است: «همواره بین دنیای سیاست و سینما نوعی هم‌افزایی وجود داشته است.
من البته از آن دیوانه‌های سینما نیستم، اما فیلم‌های خوب را تشخیص می‌دهم و می‌دانم قسمت عمده‌ای از تولیدات سینمایی که می‌بینید، آشغال است.» حالا باید دید آقای کری که در خاطرات شفاهی نقل‌شده از مذاکرات هسته‌ای ۵ به‌علاوه یک و ایران هم بسیار احساسی توصیف شده، در دوران پیری و بازنشستگی به‌دنبال ارضای روح حساس و شکننده‌اش رفته یا این تغییر فضا برای دنبال‌کردن امیال و خواسته‌های سیاسی از دالان‌های جذاب سینماست!