سرمربی تیم ملی بسکتبال در توجیه دعوت نشدن ارسلان کاظمی مواردی را مطرح کرده که باید به آن پرداخت و با ریشه یابی سعی در برطرف کردن مشکلات کرد.
سعیده فتحی/شهرآرانیوز، مهران شاهین طبع سرمربی تیم ملی بسکتبال سرانجام در پاراگرافی کوتاه، دلیل حذف ارسلان کاظمی را توضیح داد. بازیکنی که حدود ۳ سال پیش تیم ملی را در قطر در آخرین صدم‌های ثانیه روی ریباند حمله به پیروزی رساند تا مسیر صعود ایران به جام جهانی هموار شود. ولی فرشته آن روز و پادشاه دانک مدت هاست در تیم ملی جایی ندارد و حالا سرمربی گفته: «نه تنها ارسلان کاظمی، مهدی کامرانی هم بازیکن خوبی است. اگر این‌ها را به اردو بیاوریم و بعد کنار بگذاریم، شاید به نوعی توهین به آن‌ها باشد. اگر هم انتخاب شان کنیم، زمان بازی بیشتری می‌خواهند. ما نمی‌توانیم حتی چنین بازیکنانی را روی نیمکت تیم ملی بگذاریم. همان ارسلان کاظمی که می‌گویید اگر نفر آخر پست ۴ باشد و ۵ دقیقه بازی کند، تیم به هم می‌ریزد.»
در همین سطور کوتاه چند نکته وجود دارد. اول اینکه شاهین طبع اعتراف می‌کند ارسلان کاظمی بازیکن خوبی است. حتی او را آنقدر بزرگ می‌داند که اگر به اردو دعوت کند و بعد خطش بزند به او بی احترامی کرده است. اینجا مشخص می‌شود که ارسلان کاظمی لیاقت حضور در تیم ملی را دارد، اما چرا با وجود اینکه سرمربی این را می‌داند باز ترجیح می‌دهد روی اسم این بازیکن خط قرمز بکشد؟ جواب این را هم خود سرمربی داده و آنهم این است که او توانایی کنترل بازیکنان بزرگ را ندارد!
شاهین طبع احتمال می‌دهد اگر به ارسلان کم بازی دهد با اعتراض او روبرو خواهد شد و برای همین هم می‌گوید پس بهتر است کلا این بازیکن را دعوت نکنم تا تیمم بهم نریزد. به هر حال او یک بار چنین تجربه‌ای داشته و نه تنها ارسلان بلکه تعداد زیادی از ملی پوشان علیه او شدند و می‌گفتند بازیکنان می‌خواهند علیه سرمربی کودتا کنند و حتی کار به جلسه خصوصی با رئیس فدراسیون هم کشید! و حالا شاهین طبع گویا همه آن اتفاقات را از چشم ارسلان کاظمی می‌بیند و از آنجا چشمش ترسیده است!
اما بحثی که مدت‌ها مطرح است اینکه «مهران شاهین طبع توان کار با بازیکنان بزرگ را ندارد و یا به عبارتی توان کنترل آن‌ها را ندارد» و برای همین از همان ابتدا سعی کرد هر کدام را به گونه‌ای از تیم ملی دور کند، حذف بازیکنان باتجربه مثل صمد نیکخواه بهرامی و مهدی کامرانی با پیشنهاد او در تیم ملی شروع شد و پس از آن هم داستانی برای حامد حدادی درست کرد تا او را هم از تیم ملی دور نگه دارد و آخر هم رسید به ارسلان کاظمی.
اگرچه در سناریوی حذف صمد و حدادی موفق نبود، اما الان عزمش را برای حذف ارسلان کاظمی جزم کرده است.
اینجا یک پیشنهاد برای سرمربی تیم ملی مطرح می‌شود؛ «این بار عزم تان را برای کنترل بازیکنان جزم کنید.» حذف راحت‌ترین کار است و کاش شاهین طبع راحت‌ترین را انتخاب نمی‌کرد. سرمربی تیم ملی نباید در کنترل یک بازیکن عاجز بماند و آن را تهدیدی برای تیم خود بداند.
پیش‌تر زمانی که مشکلاتی مشابه همین را برای حامد حدادی هم پیش آورده بود نوشتیم و دوباره به آن اشاره می‌کنیم؛ «مربی بزرگ کسی است که بتواند عیب‌های بازیکنانش را برطرف کند، مربی بزرگ باید بتواند نقاط قوت را تقویت و نقاط ضعف را برطرف کند.» اگر ارسلان کاظمی توانایی فنی دارد، اما بازیکنی است که به نیمکت نشینی‌اش معترض می‌شود و شما از کنترل آن برنمی آیید مشکل اصلی از شماست! باید توان مدیریت بازیکنی مثل ارسلان را داشته باشید حالا یا با زبان خوش و دوستانه با او صحبت و این بازیکن را متوجه اشتباهش می‌کنید یا به روشی دیگر، اما حذف وانتخاب راحت‌ترین راه، کار یک سرمربی بزرگ نیست.
ما قصد تایید رفتار ارسلان کاظمی را نداریم و اگر واقعا چنین خلق و خویی دارد او هم باید سعی کند هرچه زودتر آن را برطرف کند. از آن طرف هم خوب می‌دانیم هر تیم به یک رهبر نیاز دارد آنهم رهبری که بازی و چگونگی هدایت ورزشکاران را به همکاری تیمی تبدیل کند. رهبری که به فکر اصلاح ضعف‌ها و کاستی‌های بازیکنانش باشد.
مربیان به ورزشکاران می‌آموزند که چگونه تمرکز کنند و چگونه به یک هدف برسند که گاهی اوقات آن هدف تنها پیروزی نیست و گاهی این موفقیت پیشرفت در زمینه شخصیتی و انسانی است که باید احترام به دیگران، خودشان، هم تیمی و رقبای شان را یاد بگیرند. اغلب اوقات، سخنان یک مربی سال‌ها در ذهن یک ورزشکار می‌ماند. در زمان‌های دشوار، گاهی این کلمات مربیان هستند که بازیکنان را به پیشروی ترغیب می‌کنند. برخی مربیان تا دهه‌ها بر روی یک ورزشکار تأثیر گذاشته اند.
ما هم دوست داریم در تیم ملی بسکتبال کشورمان از وجود چنین مربی بهره ببریم که علاوه بر توانایی‌های فنی از لحاظ اخلاقی و شخصیتی هم بر روی بازیکنان تاثیر بگذارد و توان هدایت و اصلاح آن‌ها را داشته باشد. یک مربی علاوه بر تمام آموزش‌های فنی باید به بازیکنانش بیاموزد که صبر بیشتری داشته باشند و برای پذیرش ناکامی هم نیرو بگیرند.
در آخر یک مربی بزرگ می‌تواند یک بازیکن بزرگ بسازد و‌ای کاش ما هم "ساختن" را به جای "خراب کردن" انتخاب می‌کردیم.