زهرا خبیری ۱۴ سال دارد. او عضو کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و دانش‌آموز دبیرستان آرمیتا مصلی‌نژاد است. با این نوجوان هنرمند که در سال‌های ۹۷ علاوه بر موفّقیّت و درخشیدن در سایر رشته‌های هنری مثل خوش‌نویسی، قصّه‌گویی، پژوهش و مقاله‌نویسی و داستان، در سال ۹۸ نیز نشان طلای مسابقه‌ی بین‌المللی نقّاشی را به دست آورده است، گفتگو کرده‌ایم.
شبنم کرمی | شهرآرانیوز - از قدیم پدر و مادر‌های ایرانی در کنار سایر آموختنی‌ها به کودکان خود یاد می‌دادند که «هنر برتر از گوهر آمد پدید». این جمله زیبا که هنر را از جواهر هم ارزشمندتر توصیف کرده است، نشان می‌دهد هنر و هنرمند جایگاهی بلندمرتبه، و پیش مردم ما احترام و بزرگی داشته است و دارد. زهرا خبیری ۱۴ سال دارد. او عضو کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و دانش‌آموز دبیرستان آرمیتا مصلی‌نژاد است. باور دارد که هنر مانند جواهر باارزش است و فقط هنرمند که هنر را می‌شناسد می‌تواند قدر و ارزش این جواهر را بداند. با این نوجوان هنرمند که در سال‌های ۹۷ علاوه بر موفّقیّت و درخشیدن در سایر رشته‌های هنری مثل خوش‌نویسی، قصّه‌گویی، پژوهش و مقاله‌نویسی و داستان، در سال ۹۸ نیز نشان طلای مسابقه‌ی بین‌المللی نقّاشی را به دست آورده است، گفتگو کرده‌ایم.
از چه زمانی به نقّاشی علاقه‌مند شدی؟
از هفت‌سالگی با همراهی مادرم به کانون رفتم. ابتدا در بخش‌های مختلفی مانند کتاب‌خوانی و سفالگری و خوش‌نویسی فعّالیّتم را شروع کردم، امّا از آنجا که کار کانون پرورشی پیدا کردن استعداد بچّه‌هاست هفت‌سال‌و‌نیمه بودم که از سوی مدیر مرکز ۸ به مربّی نقّاشی، خانم حضیره، معرّفی شدم و توانایی خودم در نقّاشی را کشف کردم. این راه را تا الان ادامه داده‌ام و در شرایط همه‌گیری کرونا هم به صورت مجازی آموزش می‌بینیم.
تاکنون چه موفّقیّت‌های هنری‌ای به دست آورده‌ای؟
هشت‌ساله بودم که در مسابقه بین‌المللی نقّاشی «هنگ‌کنگ» شرکت کردم و دیپلم افتخار گرفتم. در مسابقات دوسالانه خوش‌نویسی در کشور شایسته تقدیر شناخته شدم. در سال‌های ۹۷ و ۹۸ هم در ۲ نمایشگاه خوش‌نویسی شرکت کردم. در مسابقات قصه‌گویی قرآنی «نردبان آسمانی» ۲ سال متوالی در استان برگزیده شدم. کلاس چهارم هم که بودم، داستانم با عنوان «چمدان چهارشنبه» در سری کتاب‌های «آفتاب و مهتاب» کانون پرورشی چاپ شد. سال ۹۷ با ارائه‌ی مقاله‌ای درباره‌ی «طبّ‌الرضا» برگزیده‌ی بخش پژوهش مسابقات جشنواره‌ی رضوی استان شدم. در ۲ «مهرواره‌ی عکاسی» هم در کشور برگزیده شدم. در نهایت نیز در مسابقه‌ی بین‌المللی نقّاشی «دست‌های پاک، نجات‌بخش زندگی» موفّق به دریافت نشان طلا شدم.
درباره آخرین مسابقه‌ی نقّاشی و مدال طلایت بیشتر برایمان بگو.
این مسابقه به ما فرصت داد کار بچّه‌های دیگر از سراسر دنیا را ببینیم که تجربه‌ی بسیار خوبی بود. بیش از ۹۰۰۰ اثر از ۵ قاره‌ی جهان و ۲۷ کشور دنیا به این مسابقه‌ی بین‌المللی رسیده بود که از این تعداد ۱۷۰۰ اثر به مرحله‌ی نهایی داوری راه پیدا کرد. از آثار راه‌یافته به مرحله‌ی داوری، ۱۰۰ اثر در بخش بین‌المللی و ۲۵۰ اثر در بخش ملی برگزیده شد و به ما که جزو ۲۰ نفر اوّل برگزیدگان در بخش ملّی بودیم و مدال طلا گرفتیم، دوچرخه هدیه دادند.
درباره سبک نقّاشی و سطح خوش‌نویسی که کار می‌کنی برایمان می‌گویی؟
سبک نقّاشی من «نقّاشی قهوه‌خانه‌ای» و تکنیکم هم‌اکنون گواش غلیظ است. در خوش‌نویسی تحریری مدرک مبتدی و تکمیلی‌ام را گرفته‌ام و در خوش‌نویسی با قلم‌نی در خط نستعلیق مدارک مقدّماتی، متوسّط و خوش را دارم. الان هم هنرجوی سطح عالی هستم.
برای افزایش توانمندی‌هایت در دوران قرنطینه چگونه برنامه‌ریزی کرده‌ای؟
در این دوران، عضو انجمن عکّاسی شدم. از این طریق، تکنیک‌هایی یاد گرفتم که به‌وسیله‌ی آن‌ها می‌توانم در خانه با موبایل عکس‌هایی بگیرم که ایده‌های خوبی داشته باشند. علاوه بر پیگیری جدی و منظم برنامه‌های درسی‌ام، از طرف مدرسه برنامه‌ی روزانه‌ی ورزشی برای حفظ سلامتی و پیش‌گیری از چاقی در زمان قرنطینه داریم. باقی آموزش‌های هنری‌ام را هم از همان طریق مجازی دنبال و در خانه به‌خوبی تمرین می‌کنم.
انجام این همه کار هنری به طور هم‌زمان مشکلی در درس‌هایت به وجود نیاورده است؟
برنامه‌ریزی در زندگی خیلی مهم است. معدّلم تا الان ۲۰ بوده است. وقتی انسان به کاری عشق بورزد، در آن کار موفّق می‌شود. من به درس و هنر علاقه دارم و برای موفّق شدن، زمانم را بین آن‌ها تقسیم کرده‌ام. از پدر و مادر عزیزم و مربّی‌های خوبم ممنونم که در این راه کمکم می‌کنند. مدرسه هم در این دوران که به‌ویژه سامانه‌ی «شاد» مشکلات زیادی دارد، فضا‌های بهتری را در اختیارمان گذاشته است تا در ارتباط‌های مجازی دچار مشکلی در درس‌هایمان نشویم؛ و سخن آخر.
به نظرم لازم نیست انسان برای موفّقیّت نابغه باشد. همین که از دیروزش کمی بهتر باشد و کار‌های بهتری انجام دهد، در زندگی آدم موفّقی خواهد بود. بنابراین، همه‌ی تلاشم را می‌کنم که به اهداف و آرزوهایم برسم و در دانشگاه خوبی در رشته‌ی پزشکی تحصیل کنم و در کنار آن، بتوانم نگارخانه‌ی نقّاشی و خوش‌نویسی هم داشته باشم. حتم دارم توانا شدن در چند هنر در کنار درس، در آینده به کارم خواهد آمد.