نخستین عکسی که از یک انسان گرفته شد

شاید فکر کنید که این مرد، تنها انسان حاضر در صحنه عکاسی بوده است. اما به احتمال زیاد، زمانی که داگر قصد کرده است از این صحنه عکاسی کند، خیابان پر بوده است از رفت‌وآمد عابران و کالسکه‌ها و اسب‌هایشان. ازآنجایی‌که نوردهی این عکس حدودا ۱۰ دقیقه به طول انجامیده است، به‌نظر باقی حاضران در صحنه، آن‌قدر با سرعت درحال حرکت بوده‌اند که به‌وضوح در تصویر ثبت نشده‌اند.

فقط مردی که ایستاده و پایش را بلند کرده است تا کفشش را تمیز کند، موفق شده است در این اتفاق تاریخی، حضور داشته باشد. مرد در آن لحظه حتی تصورش را هم نمی‌کرده است که توقف ۱۰ دقیقه‌ای‌اش، این‌چنین تاریخ‌ساز شود. مردی متعلق به دو قرن پیش در میانه خیابانی شلوغ در دل پاریس، چرا باید برای تمیز کردن کفش خود این مقدار وقت بگذارد؟ در آن لحظه به چه چیز فکر می‌کرده است؟ چه مقصد مهمی را در پیش داشته است؟

اختراع عکاسی، نیازمند بود که فناوری‌های مختلف گردهم بیایند و مانند تکه‌های یک جورچین، کنار یکدیگر قرار بگیرند. یکی از این اجزا، دوربین تاریکخانه‌ای بود. هنرمندان بسیاری، ازجمله یوهانس فرمیر، نقاش مشهور هلندی، تصاویر این دوربین‌ها را اساس نقاشی‌های خود قرار داده بودند. تصاویر دوربین‌های تاریکخانه‌ای درواقع، نمایشی معکوس از واقعیت بود؛ انگار کسی خود را در آینه ببیند.

اولین کسی که با دوربین‌های تاریکخانه‌ای عکس گرفت، ژوزف‌نیسه‌فور نیپس، مخترع فرانسوی، بود. او با استفاده از سنگ آهک لیتوگرافی که با بیتومن، ماده‌ای حساس به نور، پوشانده شده بود، توانست اولین عکس خود را به ثبت برساند. تخمین زده شده است که نوردهی اولین عکس‌های نیپس، بین ۸ تا ۲۴ ساعت تمام، طول کشیده است.
لوئیس داگر، در سال ۱۸۳۷ توانست با استفاده از یک صفحه نقره‌ای که در معرض بخار ید قرار گرفته بود، اولین عکس خود را ثبت کند. او این روش عکاسی را داگرئوتایپ یا داگرئوتیپ نامید. داگر ابتدا با این روش، تصاویری از اشیا ثبت کرد. مجسمه‌ها و لوازم کارگاه داگر، جزو اولین جزئیاتی است که در اولین عکس‌های تاریخ به ثبت رسیده است.

در سال ۱۸۳۸ حوالی همین روزها، داگر تصمیم می‌گیرد دوربین تاریکخانه‌ای‌اش را رو به خیابان تنظیم کند و تصویر مردی که کفشش را برق می‌اندازد، به ثبت برساند. منظره روبه‌روی داگر، یکی از خیابان‌های مشهور پاریس است با محیط مدرن، پر از فروشگاه‌ها و کافه‌ها و سالن‌های تئاتر و رفت‌وآمد عابران. بولوار دوتمپل پاریس، به قتلگاه نیز شهرت داشت، زیرا ساکنان آن، صحنه‌های قتل بسیاری را آنجا به چشم دیده بودند. بنابراین، مختصات مکانی ثبت تصویر نیز به‌نظر برای ثبت در تاریخ، شایستگی لازم را داشته است.

 

منبع: Medium