کاظم کلانتری | شهرآرانیوز - سال‌ها بود که پیکسار از آن دورانی که با هر اثرش، راهی جدید در دستاوردهای فنی و جاه‌طلبی‌های روایی صنعت انیمیشن باز می‌کرد و برای بسیاری از کمپانی‌ها الهام‌بخش می‌شد، فاصله گرفته بود. مدت‌ها بود که ما آن لوگوی خلاقانه ابتدای انیمیشن‌ها را می‌دیدیم اما آن روح و فضای سحرانگیز و داستان‌های تأثیرگذار را کمتر. در «ماشین‌ها»، «درجست‌و‌جوی نمو»، «شگفت‌انگیزان» و خیلی از انیمیشن‌هایی که پیکسار با دیزنی ساخت، آن کشش و جذابیت و روحی که ما از پیکسار سراغ داشتیم احساس نمی‌شد.اگر فرمول دیزنی برای روایت داستان‌هایش با قصه‌های پریان و افسانه‌های جنگ شاهزاده‌ها با جادوگرها کار می‌کرد، پیکسار با جادوی واقعیت دل مخاطبانش را به چنگ می‌آورد. البته که گاهی این دو فرمول با هم ترکیب می‌شدند و چیزهای سرگرم‌کننده و قابل‌تأملی مثل «کمپانی هیولاها» یا «درون بیرون» بیرون می‌آمد. اما حالا در انیمیشن «روح»، همکاری «چراغ مطالعه» و «قلعه عجایب» بدون شک بهترین نتیجه‌اش را در سال‌های اخیر عرضه کرده است. یکی از همان سفرهای کلاسیک، هیجان‌انگیز و روح‌نواز پیکساری که حریر خیال‌پردازی و داستان‌سرایی را به تن مفاهیم فلسفی و هستی‌شناسانه‌‌اش می‌پوشاند. «روح» با توجه‌به موضوعش شاید جوابی برای سوال‌های پیچیده فلسفی نداشته باشد اما بی‌اغراق و خیلی ساده کاری می‌کند هرکسی با هر سن و سالی به این سوال‌ها فکر کند.این قدرت پنهان تصویر است که پیکسار می‌تواند چنین دلربا، چشم‌نواز و هوشمندانه گفته معروف آلبرت شوایتزر، فیلسوف و موسیقی‌دان، را تفسیر کند: «دو پناهگاه درمقابل مصیبت‌های زندگی وجود دارد: گربه‌ها و موسیقی». همان‌طور که مشخص است «روح» مثل «کوکو»، دیگر تولید موفق پیکسار، در ستایش موسیقی و زندگی است، و در این میان چیزی که نمی‌تواند باعث تعجبمان شود این است که این‌بار هم پیت داکتر پشت همه چیز است؛ مغز متفکر بسیاری از انیمیشن‌های پیکسار و خالق دنیاهایی که جزوی از روحمان شده‌اند.
خلاصه داستان: جو گاردنر (با صداپیشگی جیمی فاکس) یک معلم موسیقی در دبیرستان است. او همیشه آرزو داشته روی صحنه، موسیقی جز اجزا کند. اما دقیقا در زمانی که می‌خواهد به این آرزو برسد روح از بدنش جدا می‌شود و با یک روح کوچک (با صداپیشگی تینا فی) که هنوز به این دنیا نیامده آشنا می‌شود. بدون دیدن ادامه سفر این دو روح -روحی که از این دنیا رفته و روحی که هنوز به این دنیا نیامده- نمی‌توانید بفهمید این انیمیشن چه‌قدر هیجان‌انگیز و فوق‌العاده است.
منتقدان درباره انیمیشن «روح» چه گفته‌اند؟
گاردین
راحت است که از کنار درخشندگی بصری -چه از لحاظ فنی و چه از لحاظ هنری- اثر پیکسار بی‌تفاوت بگذریم، اما واقعا این انیمیشن چشم‌نواز و لذت‌بخش است.
هالیوودریورتر
ترکیبی عالی از داستان‌سرایی ظریف، هوش هیجانی پیچیده، قدرت فنی و هوس‌بازی متفکرانه است.
MovieFreak.com
«روح» با یک نت عالی به پایان می‌رسد. آخرین لحظاتش سرشار از بینشی عمیق است؛ به قدری خوش‌آهنگ که می‌توانم لحظه اوجش را برای تمام عمرم زمزمه کنم و احتمالا هرگز از شنیدنش خسته نشوم.
مجله تایم
«روح» در تلاشش برای ارائه پاسخ‌های هوشمندانه به سؤالات غیرقابل‌درک، همه‌چیز را گیج‌کننده‌تر و پیچیده‌تر می‌کند.
ReelViews
«روح» از تمام عناصر و ایده‌هایی که در این سال‌ها باعث محبوبیت فیلم‌های پیکسار شده استفاده می‌کند.
«روح» یکی از قابل‌تأمل‌ترین آثار پیکسار در سال‌های گذشته است.
قسمت موردعلاقه من، نمایش نیویورک بود؛ یکی از خاطره‌انگیزترین نمایش‌ها از شهر نیویورک که من تابه‌حال در سینما دیده‌ام، چه در انیمیش و چه در فیلم.
Sydney Morning Herald
«روح» درکل حیرت‌انگیز به نظر می‌رسد؛ یک دستاورد بزرگ از لحاظ فنی، اما این دستاورد چندان با وضوح داستان مطابقت ندارد. انگار فیلم دست‌پخت چند سرآشپز است. درواقع فیلم لحن‌های متفاوتی دارد.
آتلانتیک
جاه‌طلبی جهانی که داکتر خلق کرده ستودنی است. در مقیاس کوچک‌تر، روایت انسانی‌ای که او سعی می‌کند در این جهان بگوید شیرین و جذاب است. اما «روح» با‌توجه‌به عرصه گسترده‌اش، گاهی سعی می‌کند روی آن داستان صمیمی تمرکز کند.
Polygon
خنده‌دار، شگفت‌انگیز و قدرتمند؛ اما مهم‌تر از همه این‌ها پیکسار به ارزش‌های اصلی‌اش که قبلا آن را مرکز خلاقیتش معرفی می‌کرد بازگشته است. «پیکسار» به رهبری الهام‌بخشش برای این صنعت بازگشته است.
سی‌ان‌ان
تماشای «روح» به شدت توصیه می‌شود؛ به خصوص برای بزرگسالان که ممکن است تمایلی به انیمیشن نداشته باشند. «روح»، بعد از انیمیشن کمتر رضایت‌بخش Onward، بازگشت پیکسار به فرم قبلی‌اش محسوب می‌شود.
نیویورک‌تایمز
مانند بیشتر فیلم‌های نیویورکی، این فیلم شما را به شناسایی تقاطع‌ها و خیابان‌ها و ویترین‌های خاص فروشگاه‌ها دعوت می‌کند تا شما جغرافیای خیالی‌اش را با تجربه خودتان از شهر مقایسه کنید.
وال استریت جورنال
فیلم ایده‌های جالبی را با شعبده‌بازی و با احساسی بسیار خوب و عمیق دراماتیزه می‌کند.
یک درام متافیزیکی که مقابل دیدگاه تند و تیز «زندگی قبل از زندگی» و «زندگی بعد از مرگ» قرار می‌گیرد. «روح» ارائه خیال‌گونه بحران میانسالی است.
رولینگ استون
«روح» درس‌های دقیقی درباره زندگی و سبک زندگی دارد. از قضا بهترین آن‌ها ساده‌ترین آن‌هاست: «نگاه کنید، کوش کنید، یاد بگیرید. لذت ببرید.»
Entertainment Weekly
«روح» به‌راحتی یکی از بهترین فیلم‌های چند سال اخیر است.
Boston Globe
«روح» شلوغ، خیلی احساسی، بامزه، مسخره و سوزناک است؛ به عبارت دیگر، این انیمیشن «روح» دارد.
واشنگتن پست
«روح» به برخی پاسخ‌های گیج‌کننده و شاید نه‌چندان محکم می‌رسد، اما در این راه زیبایی‌های واقعی و سرگرم‌کننده‌ای هم ایجاد می‌کند.