این تصاویر از گرینلند که به شیوه زندگی ساکنان این منطقه جداافتاده در قطب شمال می‌پردازد، هنر پزشک و عکاس دانمارکی، توماس کرابی، است. خانه‌ها و قایق‌های ساکنان گرینلند در گستره این جزیره بدقلق و جداافتاده محاصره شده‌اند.
عاطفه همایونی | شهرآرانیوز؛ این تصاویر از گرینلند که به شیوه زندگی ساکنان این منطقه جداافتاده در قطب شمال می‌پردازد، هنر پزشک و عکاس دانمارکی، توماس کرابی، است. خانه‌ها و قایق‌های ساکنان گرینلند در گستره این جزیره بدقلق و جداافتاده محاصره شده‌اند.
سرزمین گرینلند تا قرن دهم میلادی که توسط وایکینگ‌های ایسلندی کشف شد، برای اروپاییان ناشناخته بود. پیش از این اکتشاف، مردم قطب شمال مدت‌ها در این جزیره ساکن بودند، اما زمانی‌که وایکینگ‌ها به گرینلند وارد شدند، به نظر می‌رسید جزیره خالی از سکنه است. اجداد اینوئیت‌های مدرن ساکن گرینلند تا حدود قرن ۱۲ میلادی هنوز از شمال غربی به آنجا نرسیده بودند.
سکونتگاه‌های وایکینگ‌ها که در امتداد ساحل جنوب‌غربی گرینلند واقع بود، سرانجام پس از حدود ۴۵۰سال ناپدید شدند. در این بین اینوئیت‌هایی که جان به‌در برده بودند، جامعه‌ای را توسعه دادند که متناسب با وضعیت آب‌و‌هوایی ناسازگار آن منطقه بود. آن‌ها مردمانی بودند که چندصدسال در این جزیره دوام آوردند. خالی از لطف نیست که بدانیم اقوام بومی شمال کانادا و گرینلند نام اینوئیت را برای خود برگزیدهاند. زیرا نام اسکیمو را تحقیرآمیز می‌دانند. به‌تازگی در منابع مختلف برای اشاره به این اقوام، اینوئیت جایگزین کلمه اسکیمو شده است.
در قرن هجدهم دولت دانمارک-نروژ [۱]به یاد این جزیره بزرگ در آب‌های منجمد شمالی افتاد و ادعای مالکیت این سرزمین را مطرح کرد. با وجود اینکه چندین قرن از ارتباط میان وایکینگ‌های گرینلندی و اینوئیت‌ها گذشته بود، دولت دانمارک-نروژ از لغزش ساکنان این منطقه به بت‌پرستی (چندخدایی) هراس داشت؛ بنابراین این دولت در سال۱۷۲۱ گروهی را برای بازگرداندن مسیحیت به این سرزمین اعزام کرد. از آنجا که این گروه هیچ وایکینگی را در آن جزیره پیدا نکرد، از این فرصت استفاده کرد و اینوئیت‌های گرینلند را تعمید داد و به توسعه مستعمرات تجاری در امتداد ساحل گرینلند پرداخت!
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی، سیاحان آمریکایی، ازجمله رابرت پری، بخش‌های شمالی گرینلند را کشف کردند. تا آن زمان بخش‌های شمالی گرینلند برای همه رمز و رازی بیش نبود و بیشتر روی نقشه‌ها این‌طور نشان داده می‌شد که گرینلند از شمال تا قطب گسترده است. پری کشف کرد که سواحل شمالی گرینلند در نزدیکی قطب به پایان می‌رسند. در زمان ثبت این عکس‌ها، جمعیت گرینلند حدود ۱۴هزار نفر بود که در امتداد سواحل جنوبی آن پراکنده شده بودند. اکنون جمعیت این سرزمین چهاربرابر شده و ناحیه‌ای خودگردان محسوب می‌شود که در کنترل پادشاهی دانمارک است.
[۱]. دانمارک-نروژ دولتی متشکل از پادشاهی‌های نروژ و دانمارک بود که شامل جزایر فارو، گرینلند و ایسلند نیز می‌شد. به‌دنبال فروپاشی اتحاد کالمار در سال ۱۵۲۳میلادی، ۲ پادشاهی دانمارک و نروژ به یکدیگر پیوستند و این اتحاد تا سال ۱۸۱۴میلادی ادامه داشت.
قایقران‌ها در نزدیکی شهر آماسالیک، آگوست۱۸۸۹
صید قزل‌آلا در شهر آماسالیک، جنوب‌شرقی گرینلند، ژوئیه ۱۸۸۹
یخ‌های شناور اطراف شهر نوک، ۱۸۸۹
اهالی شهر نوک، برف‌ها را پارو می‌کنند، ۱۸۸۹
تصویری که توماس کرابی، عکاس این مجموعه، از خود ثبت کرده است، جزیره تاسیوساق، ۱۸۸۹