فاز تهاجمی پرسپولیس این‌روز‌ها اصلی‌ترین دغدغه گل‌محمدی است، زیرا تیمی که هر فصل جزو بهترین‌ها در حمله بوده حالا در هفت مسابقه تنها شش بار دروازه رقبا را باز کرده است.
احسان سرفرازی - تیم گل‌محمدی این‌روز‌ها بیمار است و نمی‌تواند امتیازات لازم برای قهرمانی را جمع کند. بسیاری از کارشناسان بر این عقیده‌اند که سرخ‌پوشان هنوز از شوک نایب‌قهرمانی در آسیا خارج نشده‌اند. عده دیگری ضعف مفرط این تیم در خط حمله را عامل ناکامی این تیم در بازی‌های اخیر می‌دانند. واقعیت این است که حتی باخت سرخ‌ها در آسیا هم ناشی از ضعف این تیم در خط حمله‌اش بود. خط حمله پرسپولیس از فصل قبل دچار ضعف در گل‌زنی بود و این مشکل فقط به ۷ بازی این فصل مربوط نمی‌شود.
برانکو برنامه‌های هجومی را عوض کرد
پرسپولیس با ۴۸ گل زده بهترین خط حمله لیگ هفدهم را در اختیار داشت. در‌این‌بین علی علیپور هم از فرصت استفاده کرد و ۱۹ گل برای تیمش به ثمر رساند. سهم علیپور از گل‌های پرسپولیس حدود ۴۰درصد بود و او به لطف این خط حمله آتشین توانست تنها‌عنوان آقای‌گلی‌اش را به دست بیاورد. در لیگ هجدهم، برانکو به‌جای استفاده از سیستم ۲-۴-۴ لوزی با سیستم ۲-۴-۴ خطی به میدان رفت و دلیلش هم این بود که برانکو تصمیم گرفت با یک هافبک‌دفاعی بیشتر به میدان برود. حاصل این سبکِ بازی، گل‌های زده کمتر بود. علیپور در این فصل ۱۴ گل از ۳۶ گل پرسپولیس را به ثمر رساند و سهم ۳۹درصدی در گل‌های زده تیمش داشت.
بهترین گل‌زن پرسپولیس حدود یک‌درصد افت داشت، اما تیمش حدود ۲۵درصد کمتر نسبت به لیگ هفدهم گل‌زنی کرد و این یعنی اگر پرسپولیس میل تهاجمی بیشتری داشت، باز هم شاهد آقای‌گلی علی علیپور بودیم؛ اما برانکو به‌درستی عنوان آقای‌گلی و بهترین خط حمله لیگ برتر را فدای هت‌تریک در قهرمانی تیم کرد. در لیگ نوزدهم، اما اوضاع بدتر شد. علیپور که در لیگ‌های هفدهم و هجدهم حرف اول را در خط حمله تیمش می‌زد، در لیگ نوزدهم نتوانست مثل سابق بدرخشد و حتی در چند نوبت با اعتراض شدید هواداران روی سکو‌ها مواجه شد. جالب اینکه مهدی ترابی در بیشتر هفته‌ها بهترین گل‌زن سرخ‌پوشان در لیگ برتر بود. دلیل این موضوع نیز تغییر سبکِ بازی پرسپولیس و میل بیشتر تیم یحیی به مالکیت توپ و انجام بازی عرضی بود.
پرسپولیس میل به موقعیت‌سازی ندارد
این یک واقعیت است که در ۷ هفته گذشته دلیل هر نتیجه‌ای به جواب «کمبود مهاجم» برمی‌گردد؛ در‌حالی‌که به‌جز این موضوع، میل پرسپولیس به موقعیت‌سازی نیز کاهش یافته و این روند از فصل گذشته تا امروز ادامه داشته است. پرسپولیس روز سه‌شنبه در یکی از بازی‌های حساسش که می‌توانست با کسب امتیاز کامل، هم به جایگاهش در جدول سروسامانی بدهد و هم با روحیه‌ای بالا در شهرآورد حاضر شود، بدون مهاجم پا به میدان گذاشت؛ یکی از عجیب‌ترین ترکیب‌ها برای بازی که ال‌کلاسیکوی وطنی نام گرفته است. پرسپولیس بدون هیچ مهاجم تخصصی پا به میدان گذاشت تا گل‌محمدی چشم به گل‌زنی هافبک‌های پرتعدادش داشته باشد. درنهایت هم بازی با نتیجه صفر-صفر و با کمترین موقعیت ممکن به پایان رسید.
پس از جدایی علی علیپور و کریستین اوساگو‌نا در انتهای فصل و البته آنتونی استوکس که کمی قبل‌تر جدا شده بود، با نظر مستقیم یحیی پرسپولیس برای فصل جاری و رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا اقدام به جذب ۹ بازیکن کرد که تنها نام ۲ مهاجم در این فهرست دیده می‌شد؛ آل‌کثیر و رمضانی. حضور عیسی آل‌کثیر که او هم در چند بازی اول آسیایی موفق به گل‌زنی نشد، هر‌چند در ادامه با موفقیت همراه بود، اما خیلی زود پرسپولیس را تنها گذاشت تا امروز این تیم مهدی‌خانی، مهدی عبدی، آرمان رمضانی و آریا برزگر را به‌عنوان مهاجم تخصصی در اختیار داشته باشد؛ نفراتی که همگی با نظر مستقیم یحیی در تیم حضور دارند. اما در فصل جاری پرسپولیس همان روند بازی‌های فصل قبل را ادامه داد، با‌این‌تفاوت که دیگر ترابی و علیپور در زمین حضور نداشتند تا با همین تاکتیک، موفق به گل‌زنی شوند؛ مالکیت توپ و ایجاد حداقلی موقعیت گل روی دروازه حریفان.
ضمن اینکه وحید امیری هم که در چند فصل اخیر در چند نوبت به‌عنوان مهاجم در تیم‌های کالدرون و برانکو به میدان رفته بود، به‌خاطر دوندگی فراوان، به گزینه اول یحیی در خط حمله تبدیل شد تا یکی از بازی‌سازان قهار پرسپولیس از پست هافبک خارج شود و در ادامه هم همان مسیر مهاجمان را طی کند؛ بدون گل زده. به‌هرحال این یک واقعیت است که جدا‌کردن امیری از پست هافبک تا‌چه‌اندازه می‌تواند میزان خلاقیت و موقعیت‌سازی را در خط میانی پرسپولیس کاهش دهد.
خط حمله، دغدغه اصلی یحیی برای شهرآورد
حال، تمام اتفاقات دست به دست هم داده است تا در فاصله زمانی چند روز مانده به شهرآورد حیثیتی پایتخت، فاز تهاجمی پرسپولیس به بزرگ‌ترین نگرانی هواداران پرسپولیس تبدیل شود؛ آن‌هم در‌حالی‌که گویا این واقعیت فراموش شده که فصل قبل هم بیشتر بار تهاجمی و گل‌زنی تیم برعهده مهدی ترابی بود و علیپور بار‌ها از سوی سکو‌ها به ناکارآمدی متهم شد، اما به‌هیچ‌عنوان این ضعف برطرف نشد تا امروز به یک معضل جدی برای قهرمان ۴ دوره اخیر فوتبال ایران تبدیل شود.
شاید اگر در تمام ماه‌های گذشته و از فصل قبل تا امروز، تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان فنی پرسپولیس به‌جای اینکه به‌دنبال متهم بگردند، به فکر تقویت خط حمله و تنوع بیشتری در تاکتیک‌های هجومی پرسپولیس بودند، مشکل گل‌زنی این تیم از یک سال قبل تا امروز برطرف می‌شد و پرسپولیس همچون دوران برانکو که خط حمله آتشینش حتی با جدایی نفراتی، چون مهدی طارمی هم از کار نمی‌افتاد، از بن‌بست گل‌زنی خارج می‌شد.