اگر اهل بازی‌های ویدئویی باشید، به احتمال با تجربه همذات پنداری با موجودات این بازی‌ها و تصور خودتان در حالی که در دنیای آن‌ها حضور دارید بیگانه نیستید. فیلم «میراث ترون» می‌توان گفت چنین تجربه‌ای را به ما نمایش می‌دهد. این فیلم که در سال ۲۰۱۰ اکران شد، در واقع دنباله‌ای است بر فیلم «ترون» که ۲۸ سال قبل از آن و در سال ۱۹۸۲ ساخته شده بود.
شهرآرانیوز - اگر اهل بازی‌های ویدئویی باشید، به احتمال با تجربه همذات پنداری با موجودات این بازی‌ها و تصور خودتان در حالی که در دنیای آن‌ها حضور دارید بیگانه نیستید. فیلم «میراث ترون» می‌توان گفت چنین تجربه‌ای را به ما نمایش می‌دهد. این فیلم که در سال ۲۰۱۰ اکران شد، در واقع دنباله‌ای است بر فیلم «ترون» که ۲۸ سال قبل از آن و در سال ۱۹۸۲ ساخته شده بود.
ماجرا از آنجایی آغاز می‌شود که کوین فلین، مهندسی برجسته و صاحب شرکتی به نام «انکام»، به کمک چند الگوریتم ژنتیکی و تله پورتاسیون کوانتمی، راهی پیدا می‌کند که خود را وارد یک شبکه دیجیتالی در محیط نرم افزاری به نام Grid کند که خودش طراحی کرده است، اما در جریان یکی از سفرهایش به این دنیای مجازی، ناگهان دچار حادثه می‌شود و هرگز بازنمی گردد. هیچ کس هم نمی‌داند چه بر سر او آمده است.
۲۰ سال بعد، تنها فرزند او، یعنی سام، وارث شرکت انکام است، اما علاقه‌ای به مدیریت و اداره شرکت پدر خود ندارد. از دانشگاه انصراف داده است. تنها زندگی می‌کند و به ماجراجویی مشغول است.
یک روز پیامی مرموز از شماره تلفن پدرش دریافت می‌کند. این پیام او را به یکی از شعبه‌های مراکز بازی‌های کامپیوتری قدیمی پدرش که بسته شده است راهی می‌کند. در آنجا به طور تصادفی به وجود یک آزمایشگاه شخصی در زیرزمین محوطه پی می‌برد که تاکنون کسی از آن خبر نداشته و متعلق به پدرش بوده است. در این آزمایشگاه یک رایانه کهنه، اما پیشرفته پیدا می‌کند که هنوز پس از سال‌ها مشغول کار است. زمانی که سام تلاش می‌کند وارد این رایانه قدیمی شود، ناگهان از سوی یک سیستم لیزری هدف قرار می‌گیرد و جسمش دیجیتالیزه می‌شود و به شبکه Grid راه می‌یابد.
از اینجا به بعد، سام وارد دنیای دیجیتالی یک بازی می‌شود، دنیایی که پدرش خالق آن است و در این ۲۰ سال آنجا به دام افتاده بوده است. از اینجا ماجرای سام شروع می‌شود، ماجرایی که هسته آن را نجات خود و پدرش از این دنیای دیجیتالی و برگشتن به دنیای واقعی شکل می‌دهد. نسخه اول این فیلم، یعنی «ترون»، هم در زمان ساختش فیلمی آینده نگر با ایده‌های فناورانه عجیب و غریب بود. نسخه دوم فیلم پس از ۲۸ سال، باز هم همان اندازه آینده نگر و عجیب است و در کنار داستان، توانسته است با استفاده از فناوری ۳D و تصاویر سه بعدی، بیش از قبل حال وهوای جذابی برای مخاطب خود به وجود آورد.
جوزف کوشینسکی، کارگردان این فیلم، در دیگر آثارش از جمله فراموشی (Oblivion) نشان داده است به فضای فناورانه با چاشنی علمی تخیلی علاقه‌مند است. «میراث ترون» هم با اینکه با فیلم‌های شاهکار فاصله بسیاری دارد، علاقه‌مندان به ژانر علمی و تخیلی را راضی خواهد کرد.