کارکنان حوزه بهداشت و درمان، با وجود حضور در خط مقدم مبارزه با آسیب‌های ویروس کرونا و اشتغال به کار‌هایی که آن‌ها و خانواده هایشان را بسیار در معرض خطر قرار می‌دهد، همچون بسیاری از افراد جامعه درباره واکسیناسیون کرونا تردید دارند.
عاطفه همایونی | شهرآرانیوز؛ کارکنان حوزه بهداشت و درمان، با وجود حضور در خط مقدم مبارزه با آسیب‌های ویروس کرونا و اشتغال به کار‌هایی که آن‌ها و خانواده هایشان را بسیار در معرض خطر قرار می‌دهد، همچون بسیاری از افراد جامعه درباره واکسیناسیون کرونا تردید دارند. بررسی‌های اخیر نشان می‌دهد که به طور کلی، حدود یک سوم از کادر بهداشتی ودرمانی تمایلی به واکسیناسیون علیه ویروس کووید ۱۹ ندارند.
از هر پنج آمریکایی، یک نفر می‌گوید که احتمالا واکسن کرونا را تزریق نخواهد کرد. در سراسر آمریکا، تردید درباره واکسیناسیون، در میان جمهوری خواهان، ساکنان روستا‌ها و رنگین پوستان بیشتر دیده می‌شود. می‌توان گفت که ترس از واکسیناسیون در مناطق، مشاغل و گروه‌های نژادیخاص بیشتر است. به عنوان مثال درحالی که احتمال مثبت شدن تست کرونای اعضای سیاه پوست کادر پزشکی بیشتر است، آن‌ها تمایل کمتری به تزریق واکسن دارند.
همچنین در مقایسه با پزشکان و پرستاران، سایر متخصصان بهداشتی و درمانی -ازجمله تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی، دستیاران بهداشت در خانه و روان درمانگران- کمتر درخواست واکسیناسیون داده اند. یک نظرسنجی اخیر از دستیارپرستاران نشان می‌دهد که نزدیک به سه چهارم این افراد درباره تزریق واکسن تردید دارند. در بیمارستان «ییل» واقع در شهر «نیو هیون» آمریکا، ۹۰ درصد از کادر پزشکی تصمیم گرفتند که بلافاصله واکسینه شوند، اما فقط ۴۲ درصد از کارکنان خدمات محیطی و ۳۳ درصد از کارکنان خدمات غذایی این بیمارستان واکسیناسیون را انجام دادند.
این مشکل دیگر در خانه‌های سالمندان نسبت به محیط‌های بهداشتی و درمانی پیچیده‌تر و خطرناک‌تر است. در ماه دسامبر، مایک دی واین، فرماندار «اوهایو»، اعلام کرد که ۶۰ درصد از کارکنان خانه‌های سالمندان در این ایالت، واکسن کرونا را رد کرده اند. همچنین پیش بینی می‌شود در «کارولینای شمالی»، میزان این افراد بیش از ۵۰ درصد باشد.
به گفته مدیرعامل «پروئیت هلث» -سازمانی که حدود ۱۰۰ مرکز مراقبت‌های طولانی مدت در جنوب آمریکا را اداره می‌کند- ۷۰ درصد کارکنان این مراکز از تزریق دوز اول واکسن کرونا سر باز زده اند. تردید آن‌ها درواقع نوعی بدبینی محتاطانه است که از شک و تردید‌ها نسبت به شواهد موجود درباره واکسن‌های جدید و انگیزه‌های تأیید کنندگان نشئت می‌گیرد. سرعت حیرت انگیز تولید واکسن‌های کرونا، علم را قربانی موفقیت زودهنگام خود کرده است.
پس از اظهاراتی مبنی بر اینکه ساخت واکسن سال‌ها یا شاید حتی دهه‌ها طول بکشد، بسیاری از اعضای کادر بهداشت و درمان حالا تمایلی به پذیرش واکسنی ندارند که تنها در طول ۱۱ماه برای تزریق آماده شده است. این افراد می‌خواهند منتظر بمانند تا گزارش‌های تأثیر بلندمدت واکسن‌ها منتشر شود یا حداقل ببینند که پس از واکسینه شدن چه بر سر همکارانشان می‌آید.
یکی دیگر از موانع مهم، بی اعتمادی به سیستم‌های سیاسی و بهداشتی است. این مشکل بیشتر در جوامعی که در تاریخ به حاشیه رانده شده اند، بروز می‌کند؛ جوامعی که پیش از همه گیری کرونا نیز با مشکلاتی همچون نبود امید به زندگی، مرگ ومیر مادران، دسترسی داشتن به مراقبت‌های پزشکی، نبود نماینده‌ای از آن‌ها در آزمایش‌های بالینی و کمبود نیروی درمانی مواجه بوده اند.
علاوه بر این، تردید برای تزریق واکسن، درمیان کارکنان کادر بهداشت و درمانی که کمتر از آن‌ها قدردانی می‌شود و حقوق کمی دارند، تشدید می‌شود. دیوید گرابوفسکی، استاد سیاست‌های مراقبت بهداشتی در دانشگاه «هاروارد» می‌گوید: در بسیاری از موارد، تردید برای تزریق واکسن، نه از کمبود اطلاعات بلکه از نبود اعتماد ناشی می‌شود.
کارکنان به مدیران اعتماد ندارند. آن‌ها واقعا به دولت شک دارند.
هیچ گونه دستمزدی برای مقابله با خطرات کرونا دریافت نکرده اند، تجهیزات محافظت شخصی نداشته اند و دولت‌ها احترامی برای آن‌ها قائل نبوده اند. حالا آیا عجیب است که آن‌ها به چیزی که احساس می‌کنند بهشان تحمیل شده است، تردید کنند؟»
بنابراین مسئولان مراکز و سازمان‌های مراقبت‌های بهداشتی برای واکسیناسیون کارکنان خود به انواع تشویق‌ها و تنبیه‌ها متوسل شده اند. با توجه به فقدان اطلاعات درباره ایمنی طولانی مدت واکسن ها، بیشتر کارفرمایان ترجیح می‌دهند به جای اجباری کردن واکسیناسیون، کارکنانشان را به تزریق واکسن تشویق کنند. برخی از آن‌ها حتی مرخصی و پاداش نقدی برای کارکنانشان در نظر گرفته اند.
اما برخی کارفرمایان و مدیران سازمان ها، واکسیناسیون ویروس کرونا را با استناد به قانونی که اخیرا «کمیسیون فرصت‌های شغلی برابر آمریکا» تصویب کرده است، الزامی اعلام کرده اند. گرابوفسکی در این مورد می‌گوید: «اگر مسائل اخلاقی مربوط به اختیارات شخصی را کنار بگذاریم، افرادی که به الزامی بودن واکسن رأی مثبت می‌دهند، درکی از بازار کار آمریکا ندارند. بعضی کارکنان در پاسخ به الزامی بودن واکسن به راحتی می‌گویند «نه ممنون» و استعفا می‌دهند و خانه‌های سالمندان بیش از امروز در آینده به کمبود نیرو دچار می‌شوند و این یک فاجعه است.»
منبع: نیویورکر