آرتور شوپنهاور (۱۸۶۰-۱۷۸۸) یکی از اندیشمندان خلاق و جنجالی قرن نوزدهم بود. شوپنــهاور به سبب الهام بخشی زیبایی‌شناسی اش بر همه زمینه‌های هنری، لقب «فیلسوف هنرمندان» را گرفته است. او همچنین به سبب جهان بینی منحصربه فردش به «فیلسوف بدبین» شهرت یافته است.
ریحانه صادقی | شهرآرانیوز - آرتور شوپنهاور (۱۸۶۰-۱۷۸۸) یکی از اندیشمندان خلاق و جنجالی قرن نوزدهم بود. شوپنــهاور به سبب الهام بخشی زیبایی‌شناسی اش بر همه زمینه‌های هنری، لقب «فیلسوف هنرمندان» را گرفته است. او همچنین به سبب جهان بینی منحصربه فردش به «فیلسوف بدبین» شهرت یافته است.
وی همه عمر خود را به تلاش برای درک معنای زندگی در جهانی که مالامال از رنج و مرگ بود، اختصاص داد. شوپنهاور در جست وجوی پاسخی برای این «معمای بودن»، به واکاوی تمامی ابعاد هستی بشری پرداخت و از پس آن، جهان بینی خود را شکل داد؛ جهان بینی تلخ و تیره‌ای که در ادبیات، موسیقی، فلسفه و روان شناسی عصرش، عمیقا بازنمود یافت.
از شوپنهاور اغلب به عنوان یک فرد بدبین تمام وکمال یاد می‌شود، اما او درواقع آگاهی ناشی از هنر، اخلاق و زهد را به عنوان ابزاری برای غلبه بر وضعیت آکنده از استیصال و درد بشر پیش روی ما نهاد. او معتقد بود در مواجهه با جهانی که پر است از کشمکش‌های بی پایان، ما باید برای رسیدن به آرامش، امیال طبیعی خود را به حداقل برسانیم و به نیکی گرایش پیدا کنیم.
شوپنهاور در زمان حیاتش هیچ گاه به شهرت و جایگاهی که در خور او بود، دست نیافت و در رده فیلسوف‌های پسا کانتی دیگری همچون یوهان گوتلیب فیشته و گئورگ ویلهلم فریدریش هگل قرار نگرفت، اما آثار او الهام بخش بزرگان بسیاری همچون زیگموند فروید، لودویگ ویتگنشتاین و از همه نام آشناتر، فریدریش نیچه بوده است. او همچنین اولین فیلسوف آلمانی‌ای شناخته می‌شود که اندیشه‌های شرقی را در نوشته‌های خود گنجاند.
در سال ۱۸۳۷، آکادمی سلطنتی دانمارک، جایزه‌ای برای بهترین مقاله نوشته شده در باب بنیان‌های اخلاقیات ترتیب داد. تنها یک مقاله برای آکادمی فرستاده شد که به این فیلسوف آلمانی تعلق داشت. با این حال، او موفق به دریافت جایزه نشد. علت این امر تاحدودی، موضع تهاجمی و اهانت آمیزی بود که او بی پروا در مقاله اش دربرابر دو فیلسوف دیگر، فیشته و هگل، به کار برده بود.
او تصمیم آکادمی درباره رد مقاله اش را به هیچ عنوان با متانت نپذیرفت، بلکه خشمش را آشکارا به داوران اعلام کرد و هجونامه خود درباره هگل را حتی با شدت و حدت بیشتری در پیشگفتار نسخه چاپی کتابش گنجاند. مقاله او، با عنوان «در باب اخلاقیات»، امروز یکی از آثار کلیدی در حوزه فلسفه اخلاق به شمار می‌آید.
یک سال پیش از این تجربه، شوپنهاور برای نگارش مقاله‌ای با عنوان «در باب آزادی اراده بشر»، برنده جایزه انجمن علمی سلطنتی نروژ شده بود. اگرچه این مقاله نیز اثری تقدیرشده است، بسیاری «در باب اخلاقیات» را دارای اهمیتی به مراتب بیشتر از آن می‌دانند.
منبع: گاردین