بازی‌های دسته جمعی برای همه گروه‌های سنی نوعی سرگرمی مفرح است که مسیر رشد بچه را تقویت می‌کند. به همین علت، می‌توان ادعا کرد که هر فعالیت دیگری به سختی چنین طیف وسیعی از یادگیری را ایجاد می‌کند.
حمید محمدیان | شهرآرانیوز؛ بازی کردن یکی از لحظه‌های ناب دوران کودکی است که ممکن است تا پایان عمر از چنین موقعیت‌های خاطره انگیزی در برخی دورهمی‌ها یاد شود یا در هر گروه سنی اتفاق بیفتد و نشاط زیادی را به همراه آورد.
بازی‌های دسته جمعی برای همه گروه‌های سنی نوعی سرگرمی مفرح است که مسیر رشد بچه را تقویت می‌کند. به همین علت، می‌توان ادعا کرد که هر فعالیت دیگری به سختی چنین طیف وسیعی از یادگیری را ایجاد می‌کند. البته بازی فقط یک سرگرمی تلقی نمی‌شود بلکه جزو کار‌هایی به حساب می‌آید که برای افرادی که درگیر آن هستند دستاورد‌های مثبتی به همراه دارد. از این رو، با توجه به نتایج مطالعات متعدد در این زمینه، بازی کردن احساس با هم بودن خانواده را به طور شایسته افزایش می‌دهد و برای بچه‌ها علاوه بر یک فعالیت ناب و سرگرم کننده، آثار بیشتری، چون افزایش قدرت یادگیری زیادی در بر دارد.
چه زمانی بچه‌ها به قانون‌های بازی مسلط می‌شوند؟
هر بازی یک قانون دارد. فهمیدن و به کارگیری درست این قوانین برای خردسالان یک گام بزرگ در یادگیری به شمار می‌رود. به اعتقاد متخصصان رفتار اجتماعی، این فعالیت فراتر از یک بازی گروهی است. بر این اساس، کودکان در همه مدت زندگی شان چگونگی به کارگیری قانون‌ها را یاد می‌گیرند تا در شرایط مناسب، طبق آن رفتار کنند.
دکتر جولیا برکیچ، روان شناس آموزش و تربیت دوران اولیه کودکی، توضیح می‌دهد: بچه‌ها از دو تا سه سالگی، قانون را می‌فهمند و متوجه می‌شوند قانون چه زمانی کاربرد دارد و برعکس.
او ادامه می‌دهد: با این حال، ابتدا انگیزه آنان برای رعایت قانون چشمگیر و بارز نیست و حتی اگر این رفتار به ضرر آن‌ها باشد، وفاداری و عمل به قانون برایشان سخت است. این همان نقطه‌ای است که والدین در آن نقش پررنگی دارند.
این روان شناس حوزه تربیتی و آموزشی یادآور می‌شود: بازی گروهی وضعیتی است که خانواده در آن با همدیگر وقت می‌گذرانند. هدف اصلی مسابقه نیست بلکه ایجاد تعادل بین رقابت و همکاری است.
از سوی دیگر، بچه‌ها در وقت بازی، به دلیل اینکه همه افراد قانون را می‌پذیرند، به نوعی قانونمندی را به طور غیرمستقیم آموزش می‌بینند و آن را رعایت می‌کنند؛ بنابراین باید دید که به راستی چه چیزی باعث لذت بردن از بازی می‌شود؟
این روان شناس بیان می‌کند: کودکان در بازی می‌خواهند خود را با زورآزمایی، محک بزنند و از این رو بر رقابت با یکدیگر اصرار دارند. بنابراین، برای کودک این چالش ایجاد می‌شود که برای یک پیروزی احتمالی، خطر بازنده بودن را بپذیرد. این امر باعث احساس ناخوشایند و شکست می‌شود که برای مقابله با آن باید کنترل بر فشار‌ها را بیاموزد و در بازی‌های گروهی که می‌تواند تحمل ناامیدی و عبور از دلسردی را یاد بگیرد، حضور یابد.
در واقع، کودکان از ابتدای دوران خردسالی با بازی کردن به صورت گروهی، تحریک می‌شوند برای پیروزی مبارزه کنند و از چیزی خسته و ناامید نشوند.
نتایج بازی‌های گروهی
- امکان آموزش و دانستن بیشتر در سطح جهانی با انتقال دانش بازی‌های مختلف
- مهارت افزایی و هماهنگی بیشتر بین اعضای بدن و کنترل هیجان در بازی‌های گروهی مانند مارپله، منچ، راز جنگل، دالون، گل یاپوچ، باغ وحش، دست چین و لگو
- تقویت هوش و خلاقیت‌ها در مواجهه با موقعیت‌های مختلف
- گسترش دایره کلمات و رشد زبان کودک با بازی‌هایی که در آن‌ها ارتباطات وجود دارد.
منبع: مجله Familie&co