شهربانو حالا سه‌ساله شده است. شاید به حرف ساده باشد، اما انتشار نشریه‌ای برای زنان و با شبکهای از مسائل پیچیده، خود، به مثابه گذر از هفت‌خان رستم است. حرف زدن از مسائل و دغدغههای زنان آسان می‌نماید، اما وقتی پای عمل به میان آید، باز باید لباس آهنین به تن کرد و خویش را برای نبردی سخت ورزیده کرد. وقتی سخن از پرداختن به دغدغه‌ها و مشکلات زنان در جامعه میشود، بسیاری خودشان را برای سخنرانیهای غرا و آتشین آماده می‌کنند و در صف می‌ایستند. شاید در ذهن و خیالشان گمان کنند با هر حرف و سخنشان باری از مشکلات پرشمار زنان برداشته‌اند، اما وقتی حرف از حضور در میدان عمل به میان آید، یا نیستند یا باری مضاعف به مشکلات موجود اضافه کرده‌اند. برای این حرف، مصداق‌های فراوان وجود دارد، اما بهتر است ذهنمان را از هرچه مشکل و معضل و موارد این‌چنینی هست پاک کنیم.
اینجا می‌خواهم اعتراف کنم که شهربانو هم شاید در همان گام‌های اولش رویکردی را برای خود برگزیده بود که جز تکرار حرف‌های تکراری و بی‌اثر، تصویری مبهم و دور از دسترس را برای مخاطبش به نمایش می‌گذاشت. تا جایی که حرفش سنخیتی با حضورش در میدان عمل نداشت. حالا، اما می‌توان با صدای بلند فریاد زد که شهربانو در آستانه ورود به چهارسالگی‌اش، حرف و عملش یکی است. دیگر الگو‌های وارداتی و دور از ذهن در محتوای آن جایی ندارد. حرف‌های بی‌مشتری و رویکرد‌های خیالی را کنار گذاشته و پا به میدان عمل نهاده است. شهربانو سومین سال عمرش با اینکه خالی از حرف‌ها و شعار‌های گل درشت زنانه بود، اما یک ویژگی بزرگ داشت. خودش را همراه کرد با آنچه در دنیای واقعی زنان جریان دارد.
حالا یک سالی است که شهربانو به جای بزرگ‌نمایی برخی مشکلات جامعه زنان، تلاش می‌کند آیینه‌ای باشد برای بازتاب تصویری از واقعیت‌ها و موجودیت جامعه زنان، آن‌هایی که سختی‌ها را با تلاش و خوداتکایی شکست داده‌اند و حالا در گوشه‌ای از همین شهر یا روستایی در حوالی سرزمین خورشید، گره از کار زنان و مردان بسیاری باز می‌کنند. شهربانوی امروز حرف کسانی است که غرابتی با شعار ندارند و به جای آن، کمر همت بسته‌اند تا راه ناهموار و پرسنگلاخ را برای دیگران صاف کنند. شهربانو در سال سوم فعالیتش، با تغییر رویکردی بنیادین، نشان داد می‌تواند نقشی بزرگ در توانمندسازی زنان سرزمینمان ایفا کند، میدانی باشد برای آن‌هایی که به جای ماهی، ماهیگیری یاد می‌دهند و از لحظه‌لحظه عمرشان فرصتی می‌سازند برای رشد و خودآگاهی و بالندگی.