به گزارش شهرآرانیوز؛ محمدکاظم کاظمی شاعر و پژوهشگر افغانستانی اظهارداشت: هیچ دو کشوری مانند ایران و افغانستان باهم اشتراک ندارند.
وی ادامه داد: این اشترکات به دوران مغول برمی‌گردد، در دوره اسلام نیز دو کشور همزمان با هم به اسلام گرویدند و از این جهات نه افغانستان و نه ایران همسایه نزدیکتر ندارند.
کاظمی همچنین به اختلاف دو کشور اشاره و تصریح کرد: در این بین طبیعتا بعضی عوامل ناسازگار از جمله سیاست وجود داشته و در قرن‌های اخیر این عامل باعث عدم همدلی بیشتر بین دو کشور بوده است و در بعضی مواقع دولتمردان علاقه‌ای به ارتباط با هم نداشتند.
این فعال حقوق مهاجرین گفت: در سال‌های اخیر این عدم علاقه به ارتباط از سمت افغانستان بوده و البته از سمت ایران هم بعضی از سیاست‌های نسنجیده اعمال شده که حساسیت‌هایی روی مسائل مذهبی، سیاسی و منطقه‌ای ایجاد کرده که بی‌تاثیر در روابط نبوده است.
کاظمی رفتار و برخوردی که نسبت به مهاجرین افغانستان اتفاق می‌افتد را نیز بی‌تاثیر در ارتباط بین دولت‌ها ندانست و گفت: نسبت به مهاجرین بعضی از تنگناها و محدودیت‌هایی صورت می‌گیرد که مخل سیاست کلی نظام که ارتباط با افغانستان است، می‌شود.
شاعر و نویسنده برجسته افغانستان راه حل سنجیده را تاکید بر زمینه‌های فرهنگی و اشتراکات عنوان کرد و افزود: مقارنت فرهنگی بسیاری بین ایران و افغانستان وجود دارد و خوشبختانه در چند سال اخیر این موضوع از سرگرفته شده است.
وی عنوان کرد: دولتی‌ها در یک مقطع زمانی، نسبت به سازمان‌های مردم نهاد مهاجرین نگاه مثبتی نداشتند و آن‌ها را یک خطر سیاسی امنیتی تلقی می‌کردند، به عنوان مثال از برگزاری مسابقات ورزشی، کنسرت‌های خوانندگان افغانستان جلوگیری می‌شد و برای تجمع افغانستانی‌ها محدودیت‌های بسیاری در نظر گرفته می‌شد که گاها در حال حاضر نیز برخی از این محدودیت‌ها وجود دارد.
کاظمی نداشتن یک رویه یکسان وحمایت گرایانه از مدارس خودگردان را معضل دانست و گفت: البته گاهی از دوره‌ها حمایت‌ها بهتر شده، منتها در حد و پیمانه‌ای نبوده که مهاجرین بتوانند در حد ظرفیتشان فعالیت کنند.
شاعر و نویسنده برجسته افغانستان تاکید کرد: واقعیت این است که مهاجران دهه ۶۰ و ۷۰ بخاطر جنگ نتوانستند به مدارج علمی، ادبی و فرهنگی برسند و آواره شده بودند، اما نسلی که بعدا در ایران پرورش یافتند و امکان تحصیل داشتند غالبا خیلی سخت‌کوش، با استعداد و فرهیخته هستند، منتها متاسفانه برخی نگاه‌ها همان نگاه دو سه دهه قبل است.
وی عدم استفاده از جامعه و نخبگان مهاجر را خسارت دوطرفه دانست و گفت: جامعه مهاجر نمی‌تواند از ظرفیتش استفاده کند و همچنین ایران نیز نمی‌تواند از نیروی مستعدی که پرورش داده و سرمایه‌گذاری کرده است، استفاده کند.
کاظمی ادامه داد: مهاجری که در ایران به دنیا آمده است، خود را جز جامعه ایران می‌داند و قوانین تابعیت و مقررات اداری در راستای برداشتن تنگناهای مهاجرت باشد.
این شاعر برجسته افغانستان عنوان کرد: دانشجویانی که در ایران تحصیل کرده و پرورش یافته‌اند، می‌توانند حلقه وصلی بین ایران و افغانستان باشند چون موانعی که بین دو کشور وجود دارد را بهتر تشخیص می‌دهند و راه حل مناسبتری ارائه و برای رفع آن گام برمی‌دارند.
منبع: مشهد فوری