سید محمدرضا هاشمی | شهرآرانیوز؛ هرات در غرب افغانستان به عنوان یک شهر فرهنگی و تاریخی، صنعت‌کاران زیادی را در خود جای داده که در این اواخر بسیاری از این هنرها رو به زوال است و هیچ توجهی نیز برای زنده نگهداشتن آن نمی‌شود.
یکی از این صنعت‌ها «خراسی» یا تولید روغن کنجد به شکل بدوی و با استفاده از وسایل و امکانات ابتدایی است که رو به انقراض است و فعالان فرهنگی را نگران کرده است.
خراسی آسیاب بزرگی است که با گرداندن شتر برگرد آن و ابزار چوبی دست ساز از کنجد روغن تولید می‌شود و مورد استفاده مردم قرار می‌گیرد.
این صنعت در ولایت هرات قدمت ۳۰۰ ساله دارد و پیش از این از رونق خاصی برخوردار بود.
فعالان این پیشه که حالا تعدادشان در هرات به کمتر از پنج نفر می‌رسد می‌گویند که این صنعت از سوی دولت و بخش‌های خصوصی حمایت نشده و از ده‌ها آسیاب خراسی هم اکنون ۲ یا ۳ دستگاه باقی مانده و فعالیت دست و پا شکسته‌ای را انجام می‌دهند.
یکی دو دهه قبل در ولایت هرات بیش از ۴۰ دستگاه خراسی فعالیت می‌کرد اما حالا هیچ نشانی از آن‌ها دیده نمی‌شود.
گزارشی درباره خراسی را اینجا ببینید