محمدناصر حق خواه | شهرآرانیوز - شاید اتفاقات یکی دو سال اخیر در حوزه سریال سازی بهترین شاهد مثال برای جمله «وجود رقابت در بهبود کیفیت مؤثر است» باشد. بیایید به پانزده سال پیش برگردیم. نویسندگان و کارگردانان آثار نمایشی ۲ راه پیش رو داشتند؛ یا ارائه طرح به تلویزیون و تلاش برای ساخت سریال در این رسانه، یا ارائه طرح به تهیه‌کنندگان و سازمان‌های سینمایی. راه سومی وجود نداشت.
این سلطه یک سره تلویزیون بر سریال سازی و وجود داشتن تنها یک قطب برای این کار باعث شده بود به تدریج و چند سال پس از ساخت بعضی سریال‌های ماندگار و بزرگ در سیما، کیفیت آثار رسانه ملی به شکل محسوسی افت کند، به طوری که پس از مختارنامه دیگر سریال بزرگ و به اصطلاح تلویزیونی‌ها «الف ویژه» از تلویزیون پخش نشده است و در حوزه سریال‌های ملودرام و کمدی هم تعداد سریال‌های خوب به عدد ۱۰ نمی‌رسد. همزمان با کاهش کیفیت بود که شبکه نمایش خانگی وارد حوزه سریال سازی شد. پخش دشوار سی دی این سریال‌ها در همه کشور، آن هم به صورت هفتگی، کاری بود که حتی سریال‌های موفقی مانند «قهوه تلخ» و «قلب یخی» هم تا پایان نتوانستند انجام دهند و کارشان خراب شد.
مشکل دیگر هم ضعف فرهنگ احترام به «کپی رایت» و دانلود رایگان مردم از اینترنت بود که کار تولید و درآمدزایی در این حوزه را سخت می‌کرد. اما از اواسط دهه نود و به تبع موفقیت شبکه‌های پخش محتوای ویدئویی بر بستر اینترنت و البته بهبود کیفیت وضعیت اینترنت در ایران، پلتفرم‌های پخش آثار ویدئویی در نقش سازنده هم ظاهر شدند و دست به سریال سازی زدند. این امکان البته با پیشرفت محدودیت گذاری رسمی برای سایت‌های غیرقانونی دانلود این سریال‌ها و البته کمک مردم حاصل شد و ناگهان دریچه تازه‌ای به دنیای سریال سازی باز شد. حالا رسانه‌ای در اختیار سازندگان بود که نه ممیزی‌ها و سخت گیری‌های رسانه‌ملی را داشت، نه از لحاظ بودجه در تنگنا بود و می‌توانست هربازیگر و هر تیم سازنده‌ای را جذب کند.
به همین دلیل همان طور که بزرگان سینمای هالیوود تن به ورود به سریال سازی در شبکه‌های کابلی و پلتفرم‌های مجازی دادند کارگردانان سینمای ایران هم که تا پیش از این کارشان را فقط و فقط در سینما دنبال می‌کردند و بازگشت یا ورود به تلویزیون را نشانه‌ای بر شکست می‌دانستند، با خیال راحت در این فضا سریال سازی می‌کنند. در این مدت هومن سیدی که با فیلم هایش هم در گیشه موفق بود و هم نظر منتقدان را جلب می‌کرد، با ساخت «قورباغه» که به اعتقاد خیلی‌ها بهترین سریال حداقل یک دهه اخیر است وارد سریال سازی شد و بازیگرانی که تا حالا سریال بازی نکرده بودند، مثل نوید محمدزاده و صابر ابر و فرشته حسینی را هم با خود به سریال سازی کشاند.
از سویی خبر ورود یکی دیگر از بهترین کارگردانان چند سال اخیر سینمای ایران، یعنی محمد حسین مهدویان، هم با سریالی به نام «زخم کاری» از حدود یک سال پیش شنیده می‌شد؛ سریالی که اولین قسمت آن ۱۴ خرداد پخش خواهد شد. در این سریال هم مثل قورباغه ستاره‌ای سینمایی مثل جواد عزتی و بازیگران گزیده کاری مثل رعناآزادی ور و هانیه توسلی و سعید چنگیزیان بازی می‌کنند. یکی از نکاتی که زخم کاری را جذاب می‌کند، اقتباسی بودن آن است که براساس رمانی از محمود حسینی زاد نوشته شده است؛ اتفاقی که در کمتر فیلم و سریال ایرانی می‌افتد و همه می‌خواهند مؤلف باشند.
شاید این روز‌ها عصر سریال است و کارگردانان سرشناس سینمایی هم به تبعیت بزرگان سینمای هالیوود به سریال سازی روی آورده اند. اما خبر خوب برای کسانی که سریال‌های ایرانی را دنبال می‌کنند شاید این است که ما سریال سازان متخصصی که کارشان بیش از هرچیز سریال سازی است هم داریم که در پلتفرم‌های مجازی فعال شده اند. مثلا حسن فتحی که با مجموعه‌ای از بهترین بازیگران سینما قرار است به دوره ناصرالدین شاه برود و «جیران» را بسازد. حالا انتظار برای سریال کمدی عطاران و سریال نیما جاویدی و سریال احتمالی مسعود کیمیایی بماند.
درباره مجموعه‌های آینده شبکه نمایش خانگی | سه ناصرالدین‌شاه در یک دوره