محمدرضا ضیاء | شهرآرانیوز - هفته گذشته بعد از مدتی کش وقوس، سرانجام قسمت ویژه (به گفته سازندگان سریال به طور قطع پایانی) «دوستان» یا همان «فرندز» منتشر شد و همین حالا می‌توانید این قسمت و بقیه قسمت هایش را در فیلیمو تماشا کنید. سریالی که آخرین قسمتش ۱۷ سال پیش پخش شده بود و حالا ستارگانش با ظاهری چین و چروک افتاده جلو دوربین آمده اند. نگارنده در زمان انتشار اولین قسمت از سریال «فرندز» یک سال تا به دنیاآمدن فاصله داشته است و به جز من میلیون‌ها تماشاگر سال‌ها بعد از انتشار «friends» آن را تماشا کرده اند.
شاید در تاریخ سینما و تلویزیون بی سابقه باشد که کمدی موقعیت این چنین کم هزینه با محوریت ۶ شخصیت و چند کاناپه سال‌ها بعد از پایان هنوز تماشاگرانی داشته باشد که پنج شش بار به طور کامل آن را دیده اند. اتفاقی که مشابهش (چند شخصیت و کاناپه و شوخی را می‌گویم) در سریال‌هایی مثل «Big Bang Theory» هم رخ داد، اما هیچ گاه به اندازه «فرندز» دیده نشد. دوستان زیادی دارم که هرکدام به شکلی از «فرندز» استفاده می‌کنند و در زندگی شان جریان دارد؛ یکی برای اینکه بتواند درس بخواند، آن یکی برای اینکه بتواند بخوابد و دیگری زمانی که فکر می‌کند دارد افسرده می‌شود.
اما چرا «فرندز» این همه محبوب است؟ چطور همه کارشناسان بدون لکنت زبان «فرندز» را محبوب‌ترین سریال تاریخ می‌دانند؟ «فرندز» داستان زندگی معمولی ۶ آدم معمولی است که هیچ کدام در نگاه سازندگانشان بر دیگری برتری ندارند. داستانی که قهرمان و شخصیت اول برایش معنا ندارد یا شاید ۶ قهرمان یکسان دارد! هرکدام از من و شما محال است نخواهیم در آرزوهایمان یکی از این شخصیت‌ها را زندگی کنیم یا خودمان را شبیه راس، جویی، چندلر، ریچل، مانیکا یا فیبی ندانیم. شخصیت‌هایی که در سریال «فرندز» بهترین دوستان هم هستند، درواقع به بهترین دوستان رؤیای تماشاگرانشان هم تبدیل می‌شوند.
دوستانی که در مشکلات به اندازه فشردن چند دکمه تا ظاهرشدن فاصله دارند. شاید در دنیای واقعی هیچ جمع رفاقتی این همه سال دوام نیاورد، اما این اتفاق نشدنی و فانتزی، بدون نمونه مشابه در «فرندز» باورپذیر شده است. شما باور می‌کنید که چندلر بدون شکایت جدی، قرض‌ها و خرج‌های بی رویه جویی را متحمل می‌شود، باور می‌کنید که ریچل، مانیکای وسواسی را با همه جر و بحث هایشان تحمل کند و باور می‌کنید که می‌شود هردفعه به صدای یک دوست بدصدا مثل فیبی و آهنگ «گربه بدبو» با اشتیاق گوش کرد.
«فرندز» از همان زمان انتشار با سرعتی عجیب به یک سریال محبوب بین المللی تبدیل شد و خیلی از غیر انگلیسی زبان‌ها بخش شایان توجهی از مهارتشان در زبان انگلیسی را مدیون سریال «فرندز» می‌دانند. در قسمت‌های مختلف «فرندز» خبری از اصطلاحات پیچیده علمی و تخصصی نیست که در بیشتر فیلم‌های سینمایی می‌بینید. ادبیات عامیانه «فرندز» برای کسانی که حداقل‌های زبان انگلیسی را دارند، می‌تواند آموزنده باشد، حتی اگر دکمه توقف را فشار ندهید و لغات و اصطلاحات جدید را در دیکشنری‌ها جست وجو نکنید.
به این دلیل که اتفاقات «فرندز» همه در موقعیت رخ می‌دهند، با درصد بالایی می‌توانید معنای کلمات و عباراتی را که نمی‌دانید، بر اساس موقعیتشان حدس بزنید. «فرندز» در فهرست مشهور IMDB پنجاه ویکمین سریال تلویزیونی تاریخ است و اپیزودی که این روز‌ها از آن زیاد حرف می‌زنند، با عنوان «تجدید دیدار» منتشر شده است. این سریال در سال‌های اصلی انتشارش گاهی مهمانانی مشهور داشت. این میهمانان برای یک یا چند قسمت نقشی را در سریال بازی می‌کردند و از خط داستان خارج می‌شدند. این قسمت هم پر از میهمانان جدید و قدیمی است: دیوید بکهام و کیت هرینگتون (جان اسنو) و.... این قسمت جدید از راتن تومیتوز (منتقدان) امتیاز ۶۸ از ۱۰۰ و در IMDB امتیاز ۸.۵ از ۱۰ را گرفته است.