می‌گوید، چند صد کیلومتر آمده‌ام تا دستان شما را بگیرم دستان محروم شما فرزندان ایران را. توان تأمین آنچه شما نیاز دارید و حق شما در این سرزمین است، ندارم اما دلم و همه وجودم با شماست. این‌ها را هم‌زمان با کیف‌ها و بسته‌های آموزشی که برای دانش‌آموزان مدارس حاشیه شهر آماده کرده است، می‌گوید. از این دست فعالیت‌ها و برنامه‌های خیرخواهانه اینجا و در حاشیه شهر زیاد است، به ویژه در آغازسال تحصیلی، سال نو و ایامی که همه دوست دارند نونوار و خوش‌پوش باشند. این کمک‌ها و برطرف کردن مشکلات بخشی از جامعه که به طبقه محروم معروف هستند از دیر زمان در کشور ما وجود داشته است اما این فعالیت‌ها در روز25 مهرماه (17 اکتبر)که مصادف است با «روز جهانی ریشه‌کنی فقر» بیشتر هم می‌شود. این روز برای نخستین بار در سال ۱۹۸۷ با گردهم آمدن حدود 100هزار نفر در میدان تروکادروی پاریس، گرامی داشته شد و در سال ۱۹۹۲ با ثبت در سازمان ملل متحد، در سراسر جهان رسمیت یافت.
واژه فقر، در فرهنگ‌های لغت و نگاه متفاوت اصحاب معانی، توضیحات بی‌شماری یافته است. از سوی دیگر، بداهت مفهوم و روشنی معنا تا حدودی این واژه را بی‌نیاز از تعریف کرده است. با این حال می‌توان در ساده‌ترین توضیح و بر اساس فرهنگ معین چنین گفت: «فقر به معنای درویشی، ناداری، تهیدستی و تنگ دستی است. فقر، فقدان یا حرمانی است که گریبان یک موجود زنده ـ به ویژه انسان ـ را در راه تحقق نیازهای اساسی‌اش می‌گیرد. از این رو، فقیر کسی است که نمی‌تواند نیازمندی‌های اساسی خویش را تأمین کند. فقر فقدان درآمد و منابع تولیدی برای تأمین معیشت پایدار است که شامل گرسنگی و سوء‌تغذیه، دسترسی محدود به آموزش و دیگر خدمات اساسی، تبعیض و طرد اجتماعی و همچنین مشارکت نداشتن در تصمیم‌گیری است.»
امروزه بیش از 780 میلیون نفر زیر خط فقر بین‌المللی زندگی می‌کنند .بیش از 11٪ از جمعیت جهان در فقر شدید زندگی می‌کنند و در تلاش هستند تا اساسی‌ترین نیازها مانند بهداشت، آموزش و دسترسی به آب و فاضلاب را برآورده سازند.
سؤال اینجاست که آیا می‌توان با نام‌گذاری روی یک روز مسئله‌ای را که اکنون به بحرانی جهانی تبدیل شده است، حل کرد؟ نام‌گذاری روزی برای فقر یک فکاهی خنده‌دار است. از دو زاویه می‌توان به آن نگاه کرد، یکی اینکه نام‌گذاری روز فقر اهمیت آن را یادآوری می‌کند و دیگر اینکه نام‌گذاری این روز قرار است فقر را هم شانه دیگر مسائل اجتماعی قرار دهد نه بیشتر. این در صورتی است که فقر خود مولد مسائل و آسیب‌های اجتماعی دیگر است و هر روز تقویم و زندگی ما باید پر باشد از اقدامی برای ریشه‌کنی آن. عده‌ای با بخشش بخشی از ثروتشان وجدان خود را آرام کردند و به عنوان افراد مسئولیت‌پذیر در جامعه شناخته می‌شوند.
خیران به دنبال جمع‌آوری کمک‌های غذایی هستند، خیران به دنبال کمک‌های دارویی هستند، خیران صدقه می‌دهند نه کار. راه‌حلی نیست و فقط مسکن‌های موقتی ارائه می‌دهند. باید بپذیریم که عده‌ای از این جماعت به دنبال اجرا کردن نمایش هستند تا حل کردن مشکل. اگر این عده دست از نمایش بردارند شاید مسئولیت اجتماعی فقر بر دوش تک تک افراد جامعه بیفتد، دیگر به دوش ثروتمندان نباشد و به فراموشی سپرده نشود.