علیرضاامیری/شهرآرانیوز، تیم ملی بسکتبال ایران در نخستین بازی از پنجره سوم انتخابی آسیاکا‌پ برابر قطر، بازی خوبی را به نمایش گذاشت و برتری کلاس بسکتبال ایران به این امیرنشین را به خوبی نمایان کرد. آنالیز لحظه به لحظه بازی نشان می‌دهد تیم کشورمان چطور با استفاده از ظرفیت‌های خود یک بازی تمرینی خوب را به نمایش گذاشت.
کوارتر نخست
دو تیم در آغاز دفاع من تو من را انتخاب کردند، ولی به خوبی نمایان بود دفاع قطر با جنب و جوش بیشتر و اگرسیوتر بازی می‌کند. آن‌ها به این شیوه تا امتیاز ۸ ادامه دادند. در ادامه، اما ایران ابتکار عمل را به دست می‌گیرد. نمایش خوب ارسلان و آرون گرامی‌پور، خاصه در توپ‌ربایی‌های زیرکانه این دو، فرصت‌های فست‌برک پوینت متعددی در اختیار ایران قرار می‌داد. بازی موثر بازیکنان «زیر» ایران، زمانی که با ضعف مفرط قطر در دفاع، این فرصت را در اختیار بازیکنان پیرامونی ایران، مشخصا محمد جمشیدی و بهنام یخچالی قرار می‌داد تا مکمل بازی ارسلان و آرون باشند. کار خوب ارسلان فقط در بازپس‌گیری موقعیت حریف و زخمی کردن توپ‌های آن‌ها خلاصه نمی‌شد. کاظمی مقابل قطر همان بازیکن کامل شیمیدر در سوپرلیگ بود. بازی موثر دفاعی او و حتی قدرت بال‌هندلینگ خیره‌کننده ارسلان که مانند یک گارد توپ به زمین حمله می‌آورد، کفه ترازو را به سود شاگردان شاهین طبع سنگین کرده بود.
نقطه ضعف ایران، اما در کوارتر نخست ریباند‌های تیم کشورمان بود. انگار هنوز این تیم در بازی بدون حامد حدادی مشکل دارد.
کوارتر دوم
آنچه در آغاز ۱۰ دقیقه دوم به چشم می‌آمد، بازی شتابزده دو تیم بود. ایران و قطر در این لحظات فینیشینگ خوبی ندارند و همین موضوع فرصت‌های خوبی را از دو تیم می‌گیرد. زمانی که صمد نیکخواه بهرامی در این کوارتر از بازی بیرون می‌رفت، تیم کشورمان در میس‌مچ‌ها و سوییچ‌هاعملکردخوبی نداشت. برعکس با ورود صمد به زمین، بازی ایران سر و شکل می‌گیرد. تجربه بالای کاپیتان تیم ملی در ترانزیشن‌ها به کمک تیم می‌آید. حالا توپ در مناطق مختلف به خوبی پخش می‌شود.
کوارتر سوم
هرچه از زمان بازی گذشت قوای جسمانی قطری‌ها بیشتر تحلیل رفت. امیر موجکیچ، اما از این قاعده مستثنی است. خاستگاه این بازیکن تبعه از او بازیکنی تنومند ساخته، ولی آسیب‌دیدگی او نیز مزید بر علت می‌شود تا قطر شلخته‌تر بازی کند. ایران، اما از این فرصت سود می‌برد. نفوذ به داخل و پاس به بیرون، پلن ساده، ولی کاربردی ایران در این اوقات است. عمده دلیلش هم بازگشت ارسلان و آرون به میدان است. قطر برنامه‌ای برای مهار آن‌ها به ویژه ارسلان ندارد. در این لحظات همه توپ‌ها در زمین قطر به باباکر داینگ، پوینت گارد این تیم ختم می‌شود. او به منطقه رنگی ایران می‌زند تا با ساز و کاری مشابه، فرصت شوت زنی را در اختیار بازیکنان قطر قرار دهد. عنابی‌ها، ولی در این بازی نیز توفیقی نداشتند و اغلب توپ پس از چندبار دست به دست شدن، دوباره به گارد راس تیم قطر می‌رسید. داینگ، اما اینجا با قد کوتاهش حرفی برای گفتن مقابل آرون و دیگر یاران ما نداشت و اغلب توپ از دست می‌رفت و بازیکنان ما با ضدحمله انتقالی اختلاف را بیشتر و بیشتر می‌کردند.
کوارتر چهارم
بازی ضعیف قطر ادامه دارد. مشخصا قطر علاقه‌ای به بازی پیک و رول یا پیک و پاپ ندارد. خب میودراگ پریشیچ در این اوضاع چکار می‌تواند بکند؟ او بازیکن شوتزنی ندارد و حتی بازیکنی هم ندارد که درایو کند و به دفاع ایران بزند.
حضور سینا واحدی و نوید قدرت و دقت شوتزنی تیم ایران را افزایش می‌دهد. از طرفی سرعت بازی تیم ایران با توانایی‌های واحدی بیشتر شده و فشار روی قطر هم افزایش می‌یابد. هنداف‌های بازیکنان ایران بی‌نقص است و در بازی ۲۴ ثانیه، توپ بین هر ۵ بازیکن ایران دست به دست می‌شود. نکته جالب بازی سینا، اما برش رو در آهنگ تهاجمی ایران است. سینا واحدی علاوه بر ایجاد موقعیت شوتزنی برای بازیکنان پست‌های دو و سه، با وجود اینکه گارد راس است، ولی او حتی در چند نوبت برای بازیکنان هم دسته اسکرین می‌گذاشت و با این بازی بدون توپ فرصت‌های خوبی نصیب ایران کرد.
حیف است از کوارتر چهارم بگوییم و به سعید داورپناه اشاره نکنیم. او با تکیه بر تجربه بالایش، دفاع تیمی ایران را استادانه مدیریت می‌کند.
حتی نیمکت ایران هم نمایش بسیار خوبی مقابل قطری داشت که حسابی از نظر بدنی مقابل ما کم آورده بود و نیمکت ایران هم امتیازات خوبی گرفت. هرچند این قطر در کار‌های اولیه بسکتبال هم مشکل داشت. آن‌ها از اجرای یک پیک و رول ساده هم ناتوان بودند. در مقابل، تیم کشورمان بار‌ها با پیک و رول و بازی‌های give and go قطر را به دردسر انداخت تا یک بازی دست‌گرمی آسان مقابل این امیرنشین حاشیه خلیج فارس داشته باشد.