سید محمدرضا هاشمی | شهرآرانیوز؛ «دره آهنگران»، از مکان‌های تاریخی ولایت بامیان در مرکز افغانستان است که به اسطوره ضحاک و کاوه آهنگر مربوط می‌شود.
براساس افسانه‌های محلی، دره آهنگران جایی است که در آن، کاوه آهنگر زندگی می‌کرده است، البته چنین قصه‌ای را به «مشهد کاوه» در ایران هم نسبت می‌دهد و ساکنان این شهر خود را بازمانده نسل کاوه و از فرزندان این آهنگر مبارز می‌دانند.
نشانه‌های رونق پیشه آهنگری در افغانستان به اینجا ختم نمی‌شود. در واقع هرات امروز میراث‌دار شغل‌ها، آیین‌ها، پوشش و ده‌ها مورد دیگر است که این جغرافیا را به میراث‌دار بزرگ خراسان قدیم تبدیل کرده است.
در هرات هم وقتی از «دروازه ملک» راه خود را به سمت «قلعه اختیارالدین» کج کنید، صدای تق تق چکش راسته آهنگران ذهنت را پرواز می‌دهد به دالان‌های تاریخ. اینجا شهری مهم برای بازرگانان بوده و رسیدن به آن نزدیک بودن به مشهد را نوید می‌داده است. آهنگران امروز هرات، میراث‌دار پدرانشان هستندو شغلی‌است که سینه به سینه به آن‌ها رسیده است.
بدون شک آهنگران هرات داستان‌های زیادی از رنج و سختی سال‌های جنگ و از خاطرات پدرانشان و از سال‌های دور در سینه دارند. خاطراتی که هر کدام آن‌ها می‌تواند راهگشای افرادی باشد که دل در گرو تاریخ دارند، دل به خراسان قدیم داده‌اند و مرز سیاسی امروز به چشمشان نمی‌آید.
در انتهای این راه و راسته آهنین، «قلعه اختیارالدین هرات» با شکوه و عظمتی مثال‌زدنی، جا خوش کرده و صدای تق تق چکش آهنگران هراتی به آن استواری می‌بخشد. صدایی که امروز بخشی از هویت هراتیان است و امید که هیچ‌گاه خاموش نشود و همچنان مانا و ماندگار باقی بماند.
عکس درون متن مرتضی هراتی