محمد ناصر حق خواه | شهرآرانیوز - همه چیز قرار بود خوب باشد. یک ترکیب برنده دور هم جمع شده بود و قرار بود احتمالا بهترین و پربازخوردترین تاک شوی ایرانی ساخته شود؛ شهاب حسینی، سوپراستار سالیان سال سینمای ایران، مجری باشد، سروش صحت در اتاق فکر نویسندگان حاضر باشد، برنامه از نماوا که به لطف کرونا و البته برنامه‌های خوبش، یکی از پربازدیدترین پلتفرم‌های مجازی پخش ویدئو است پخش شود، گروه موسیقی بمرانی یار همیشگی برنامه باشد و اسپانسر و سرمایه گذاری دست به جیب کار را دست بگیرد. ترکیب این تیم برای قهرمانی بسته شده بود، اما حالا که آخرین قسمت هم رفیق با حضور حسن ریوندی به پایان رسید، با اغماض و ارفاق می‌توان به هم رفیق که در ضعیف‌ترین لیگ بازی می‌کرد با کلی مهربانی حکم سقوط نداد.
شاید نماد این سقوط رسیدن از نوید محمدزاده به عنوان اولین مهمان برنامه به حسن ریوندی باشد. از سوپر استار مستعد و محبوب سینمای ایران به شبه کمدین کپی کاری که توئیت طنزنویسان فضای مجازی را کپی می‌کند و در کنسرت‌های خنده اش پشت هم می‌گوید و بلیت چند صد هزارتومانی می‌فروشد.
برنامه هم رفیق قرار بود از رفاقت حرف بزند، آن هم در روزگار جدایی اجباری آدم‌ها از یکدیگر به خاطر کرونا، اما همه مانور روی محتوا به سؤالاتی کلیشه‌ای و دم دستی از مهمانان تبدیل شده بود، سؤالاتی درباره رفاقت. برنامه قرار بود یک شومن درجه یک و محبوب را به عنوان شخص اول در پیشانی کار ببیند.
اما سوژه کاربران مجازی در این ماه ها، پی درپی مالیدن دست‌های شهاب حسینی به روی هم بود که دست بر قضا بسیار هم روی اعصاب بود و شوخی‌های بیجا و بی نمکش که حتی خاطره خوش بازی‌های درخشان و موفقیت‌های جهانی اش هم کمکی به بامزه بودن آن نمی‌کرد. هم رفیق قرار بود با حضور بهترین رفیق مهمان برنامه وارد دنیای دوستانه و چه بسا روابط عمیق آنان شود و در این دوره که اخلاق در برنامه‌های این چنینی شبیه شوخی است، بعضی چیز‌ها را که در درون مخاطب مرده است زنده کند. اما شده بود مجمع خاطره گویان و از هر دری سخن گفتن ها.
برنامه قرار بود با حضور تماشاچیان و تعامل آنان با مهمانان برگزار شود و احتمالا لحظات شیرینی بیافریند، اما تماشاچیان تبدیل شده بودند به روبات‌هایی که برمی خاستند و جایزه می‌خواستند و اگر بامزه بودند، کمی به نمک برنامه اضافه می‌کردند. برنامه قرار بود ویدئو‌هایی از مخاطبان بگیرد و پخش کند، اما میان برنامه‌های شبکه نسیم که مردم عکس‌هایی از کودکانشان را می‌فرستند و شبکه روی آن موسیقی می‌گذارد، از این ویدئو‌های ارسالی جذا ب‌تر بود. برنامه قرار بود دربیاید، اما نیامده بود. حالا هم رفیق تمام شده است و حاشیه‌های شخصی و خارج از برنامه شهاب حسینی هم آن را بیشتر مورد انتقاد قرار داده است.
اما هنوز ایده خوب و قابل پرداخت آن یعنی رفاقت سرجای خود است و خبر‌هایی از گوشه و کنار درباره ساخت فصل دوم هم رفیق از آذرماه با اجرای فردی غیر از شهاب حسینی هم به گوش می‌رسد. بعضی از ایرج طهماسب حرف می‌زنند. هم رفیق را با مهمانان سرشناسی که هرجایی نمی‌روند و خیلی وقت‌ها به خاطر شهاب حسینی به برنامه می‌آمدند به خاطر می‌سپاریم، با برنامه ویژه مرحوم علی انصاریان و با خاطرات خوب بمرانی که در آن می‌نواختند. به امید اینکه اگر قرار است هم رفیق فصل دویی داشته باشد، برای قهرمان شدن بجنگد، نه برای ماندن در جدول.