دانشیار گروه علوم بهزیستی دانشکده توانبخشی تهران در مورد شیوه ارتباط صحیح با افراد ناشنوا و کم شنوا توضیح داد.
علی صمدی جوان | شهرآرانیوز؛ مهم‌ترین مشکل افراد ناشنوا و کم‌شنوا برقراری ارتباط با دیگران است.
دکتر گیتا موللی ضمن اشاره به این چالش گفت: زمانی که دوست، آشنا و دیگر افرادی که با آنها ارتباط دارید دچار کم‌شنوایی هستند، چگونه می‌توانید به بهترین نحو با آنها ارتباط برقرار کنید؟ اگر نیاز‌های آنها را روشن و دقیق بدانید، این فرصت دراختیار شما و آنان گذاشته می‌شود تا به یکدیگر کمک کنید. از آنها بخواهید فقط نگویند «خوب می‌شنوم»، بلکه دقیقا به شما بگویند که برای کمک به آنها چه‌کاری از دست شما برمی‌آید.
وی در ادامه گفت: انتخاب فضای مناسب برای برقراری ارتباط را به آنها واگذار کنید تا تصمیم‌گیرنده اصلی باشند. لازم است بدانید هنگام باز بودن شیر آب، روشن بودن تلویزیون یا زمانی که پشت‌تان به فرد کم‌شنواست یا با دیگران در همان اتاق، سرگرم بحثی داغ و مهیج هستید یا در دیگر موقعیت‌های مشکل‌ساز، آنها نمی‌توانند خوب بشنوند. یک اتاق ساکت بدون سروصدا بهترین محل برای صحبت کردن است. نور نیز بسیار مهم است. نور باید روی چهره گوینده باشد تا افراد کم‌شنوا بتوانند به بهترین نحو ممکن، متوجه صحبت‌های او شوند. ازآنجاکه با فاصله گرفتن، صدا پخش می‌شود، باید هرچه می‌توانید، نزدیک به فرد کم‌شنوا قرار بگیرید. لازم است هنگام صحبت کردن، از حرکات و بیان چهره‌ای مناسب استفاده کنید.
موللی تصریح کرد: یکی از راه‌هایی که می‌توان مطمئن شد ارتباط خوب پیش می‌رود، بازخورد گرفتن از فرد است. اجازه دهید دیگران بدانند که برای بهتر شدن ارتباط چه تغییراتی باید صورت گیرد. برای ارائه بازخورد مثبت، بهترین راه تشکر کردن است.
دانشیار دانشکده علوم بهزیستی و توانبخشی تهران عنوان کرد: نکته‌ها برای بهبود وضعیت ارتباطی در زیر فهرست شده است. هنگام صحبت کردن بهتر است این کار‌ها را انجام دهید:
لطفاً پیش از صحبت با فرد، توجه او را به خود جلب کنید.
پیش از شروع صحبت به شانه‌اش بزنید. او را آرام تکان دهید یا حرکت دیگری انجام دهید.
نشانه‌ای درمورد موضوع صحبت به او بدهید.
آگاهی از موضوع مکالمه به فرد کم‌شنوا کمک می‌کند تا بهتر متوجه صحبت‌ها شود؛ مثلا این‌طور: «کجا ناهار
بخوریم؟»
رویتان به طرف او باشد.
زمانی که در حین صحبت به او نگاه می‌کنید، خیلی بهتر می‌تواند گفتارخوانی کند. طوری قرار بگیرید که چهره شما در سایه نباشد.
لطفاً شمرده و واضح صحبت کنید.
نیازی نیست فریاد بزنید یا در صحبت کردن خود اغراق کنید. اغراق در حرکات گفتاری و تأکید بیش از حد روی واژه‌ها، سبب می‌شود حرکات لب‌ها غیرعادی و گفتارخوانی بسیار مشکل شود.
به‌جای تکرار کردن صحبت‌ها، آنها را در قالب دیگری بازگو کنید.
اگر فرد کم‌شنوا، بار نخست متوجه صحبت‌ها نشد، جمله خود را بازگو کنید. ممکن است او فقط متوجه یک یا دو واژه نشده باشد و تکرار جمله به او کمک کند که متوجه پیام شود، اما غالباً بازگو کردن جمله با عبارات دیگر، بهترین راه‌حل است.
لطفاً مستقیم با خود او صحبت کنید.
اگر متوجه شدید زمانی که می‌خواهید با او صحبت کنید، همراه یا همسر شنوای او صحبت می‌کند، صریحاً از آنها بخواهید اجازه دهند مستقیم با خود فرد صحبت کنید. مطمئن باشید تلاش‌های شما حتماً نتایج مثبتی به بار می‌آورد و ارتباطی به‌دست می‌آید که خواهان آن هستید.
لطفاً زمانی که با فرد کم‌شنوا یا ناشنوا صحبت می‌کنید، دهان خود را نپوشانید.
مردم اغلب هنگام صحبت کردن غذا می‌خورند، ته مداد خود را در دهان می‌کنند یا به طریقی دهان خود را می‌پوشانند. این کار‌ها سبب مشکل شدن لب‌خوانی می‌شود.
لطفاً موقع صحبت، رادیو یا تلویزیون را خاموش کنید.
سروصدای محیط یکی از علل خوب نشنیدن است. پیش از شروع صحبت، این صدا‌ها را کم و خاموش کنید. این کار کمک زیادی به فرد کم‌شنوا یا ناشنوا می‌کند. همچنین می‌توانید به نقطه ساکت‌تری بروید.
لطفاً فریاد نزنید.
فریاد زدن کار را بدتر می‌کند، زیرا سبب می‌شود شکل دهان و چهره گوینده کاملا عوض و گفتارخوانی غیرممکن شود. اگر فرد کم‌شنوا سمعک به گوش می‌زند، فریاد زدن سبب افزایش ارتعاشات و آسیب به او می‌شود.
علاوه‌بر راهکار‌های بالا، می‌توانید کار‌های زیر را نیز انجام دهید:
اجازه دهید به شما توجه کند.
لازم است فرد کم‌شنوا، به مخاطب خود نگاه کند، صحبت‌هایش را گوش دهد و برای دنبال کردن گفتگو‌ها روی سخنان وی تمرکز کند. چرت زدن و بی‌توجهی، برقراری ارتباط را مختل می‌کند.
اجازه دهید فرد کم‌شنوا، تمرکز خود را به شما معطوف کند.
اگر مکالمه حائز اهمیت است، فرد لازم است کاملا به گوینده توجه کند. اگر فرد کم‌شنوا در یک زمان تنها روی یک فرد تمرکز کند و دیگر افراد و اتفاقات، حواسش را پرت نکند، آدم خوش‌صحبتی خواهد شد.
فرد کم‌شنوا لازم است به‌دنبال نشانه‌های دیداری باشد.
فرد کم‌شنوا برای درک بهتر صحبت‌های گوینده، باید به بیان چهره، حرکات و زبان بدنی او دقت کند. این اقدامات سبب می‌شود گفتگو‌ها به‌خوبی پیش برود.
درصورت لزوم بهتر است فرد کم‌شنوا به‌دنبال نشانه‌های نوشتاری باشد.
فرد کم‌شنوا بهتر است همواره یک دفترچه یادداشت و مداد همراه داشته باشد تا اگر زیاد به دردسر افتاد، از گوینده بخواهد واژه‌های کلیدی را برایش بنویسد. گاهی یک واژه کلیدی، مکالمه را دوباره به جریان می‌اندازد.
بهتر است فرد کم‌شنوا، سخنان گوینده را قطع نکند و اجازه دهد مکالمه جریان داشته باشد تا بیشتر متوجه معانی آن شود.
گاه واژه‌ای کلیدی در صحبت‌ها هست که فرد کم‌شنوا متوجهش نشده است و چند ثانیه بعد می‌فهمد و موضوع موردبحث برایش معنا پیدا می‌کند. پیش از قطع کردن صحبت، فرصتی به او بدهید، اما اگر اصلا متوجه صحبت‌ها نشد، برای او دوباره توضیح دهید و جمله را تکرار یا بازگو کنید. لطفا هرگز فرد کم‌شنوا را در گفت‌وگوها، در انزوا قرار ندهید.