قیام سیدالشهدا (ع) را می‌توان کوشش ابدی برای برپایی حق در تمام شئون زندگی بشری دانست. ندایی که تا همیشه انسان‌ها را با این پرسش فرازمانی و فرامکانی حضرت اباعبدا... که فرمودند: (کیست مرا-حق را- یاری کند؟) روبه رو می‌کند و هرزمان باتوجه به مختصات زمانی و مکانی مصادیقی دارد. متأسفانه امروزه انسان‌ها تحت‌تأثیر تبلیغات و هجمه‌های رسانه‌ای در فرهنگ مصرف‌گرایی و توسعه‌طلبی نامتوازن و ناپایدار محاصره شده‌اند و با سرعتی بی‌سابقه در حال تخریب محیط زیست هستند. امام حسین (ع) و یارانشان با قیام خود این شیوه زیست را که با ایجاد فاصله طبقاتی، گسترش فقر و تاراج و انحصار منابع، فرصت زندگی مصرف‌گرایانه و اشرافی را برای یزیدیان فراهم می‌کرد، تا ابد باطل اعلام کردند.
در امتداد نبرد و مقاومت تحسین‌برانگیز سیدالشهدا، تلاش حضرت زینب سلام‌ا... علی‌ها برای تبیین جهان‌بینی‌شان در کاخ یزید راز ماندگاری این حرکت بود؛ ایشان با عبارت «جز زیبایی چیزی ندیدم...» یزیدیان را رسوا می‌کنند و تمام دستاورد‌های ظاهری را که ظالمان برای خود متصور شده بودند ابطال می‌کنند. در تمام لحظات این حرکت، نگاهی واحد جریان دارد، چه در میدان نبرد و چه در میدان خطابه، بینشی که تلاش برای زدودن سیاهی‌ها و کژی‌ها از این جهان را حتی به بهای خون سرخ خود، زیباترین تلاش‌ها و ارزشمندترین پویش‌ها ارزیابی می‌کند.
باتوجه به قضاوت تاریخ، بینش «وظیفه محور» قیام سیدالشهدا بر نگاه «نتیجه محور» یزیدیان که تنها به ظواهر می‌نگریستند پیروز است. آنچه امروز شدیدا در رویارویی با سختی‌ها و تنگنا‌ها محتاج آن هستیم، همین دیدگاه است. نگرشی که اصلاح را بر ننگ پذیرش نازیبایی برمی‌گزیند و به استقبال سختی‌های ناشی از اصلاح امور می‌شتابد، چنانکه حضرت قاسم در جواب پرسش حضرت
سید الشهدا مبنی بر اینکه: (مرگ-شهادت- نزد توچگونه است؟) پاسخ می‌دهند: (شیرین‌تر از عسل).
امروز بسیاری از اولاد آدم با سبک زندگی خود نه‌تن‌ها معروف‌ها را وارونه ساخته و درحال نابودی تنها خانه خود است بلکه دیگر جانوران و گیاهان را نیز مورد آزار و در خطر نابودی قرار داده‌اند. جنگل‌ها را از بین برده، رودخانه‌ها و دریاچه‌ها را خشکانده، هوا را آلوده کرده، کوه‌هایی از زباله انباشت کرده و مردم زیادی را به ورطه فقرو تنگدستی کشانده است. گویی از خود بی‌خود شده و بار دیگر مسیری را در پی گرفته است که بار‌ها پیموده و از نتایج مخرب آن ضربات مهلکی خورده است.
با این همه بسیار خوش‌بینم! خوش‌بین به آنکه توبه کنیم و دوباره به خودمان و ارزش‌های اصیلمان بازگردیم و انحطاط از حق را دوباره به نقطه‌ای نرسانیم که گروهی از حقیقت‌جویان فدای حیات آن شوند. هر چند تحقق کامل و بی‌نقص این آرمان با ظهور حضرت صاحب‌الزمان (عج) تحقق خواهد یافت، اما چه نیکوست از هم‌اکنون هریک از ما به قدر وسعمان در این راه بکوشیم.
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
که گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم
(خواجه حافظ شیرازی).