لیلا جانقربان - پاچنار یکی از محله‌های قدیمی بولوار لادن و اقبال است که هرچند نام زیبا و شیکی دارد، ولی از آن محله‌هایی است که در گذر زمان تغییر چندانی نکرده و یک بخش آن همچنان در سکوت شهرسازی فرورفته و دارای خانه‌های کوچک ۵۰ متری است.
تلفیق کلنگی و نما‌های سنگی
از میان کوچه‌پس‌کوچه‌های محله که هیچ نشانی از نام پاچنار در آن‌ها نیست می‌گذرم. پیرمردی را می‌بینم که یک صندلی قدیمی جلوی در خانه‌اش گذاشته و سرش را به عصای چوبی‌اش تکیه داده است. می‌گوید که از قدیمی‌های محله است و از همان ۳۰-۴۰ سال پیش که اینجا آمده محله به همین نام معروف بوده است.
دلیلش را نمی‌داند که چیست، ولی می‌گوید: خانه‌هایی که تازه می‌سازند خوب است، ولی قدیمی‌ها خانه‌های کوچکی مثل همین خانه من هستند که دیگر کلنگی شده‌اند و مثل خودمان عمرشان را کرده‌اند. البته شهرداری به همسایه‌ها گفته است که بیایید و با هم بسازید، ولی ما که دیگر عمرمان را کرده‌ایم و حوصله خانه ساختن نداریم.
پیرمرد درست می‌گوید. یک بخش از این خیابان که به محله پاچنار معروف شده است، اما عدد کوچه‌های لادن روی آن زده شده است بخشی قدیمی با کوچه‌های باریک است و بخشی دیگر که تازه‌ساز است و آجر‌ها و سنگ‌های تازه‌ساز گواهی به نو بودن خانه‌ها می‌دهند کوچه‌هایی پهن دارد و احتمالا به دلیل اینکه منازل پارکینگ دارند کوچه‌ها زیاد شلوغ نیست.
خانمی را می‌بینم که از ته کوچه با کالسکه بچه‌اش می‌آید. او که ۴ سال است در این محله زندگی می‌کند می‌گوید: محله ما محله خانه‌های عجیب و غریب است. آن سمت خانه‌های درهم رفته قدیمی است که پارکینگ ندارند و ماشین‌هایشان را همیشه جلوی در خانه ما پارک می‌کنند. این طرف خانه‌ها و زمین‌های خالی بزرگی است که فقط دور آن‌ها را دیوار کرده‌اند و رفته‌اند. تا مسجد امام محمدباقر (ع) باز هم اوضاع محله خوب است، ولی از بعد مسجد دیگر خوب نیست. امنیت هم که اصلا نداریم. سرظهر و سرشب به بعد دیگر جرئت تنها بیرون آمدن را نداریم و از سرکوچه تا ته کوچه موادفروش‌ها رژه می‌روند. پلیس هم که می‌آید پا به فرار می‌گذارند و دست کسی به آن‌ها نمی‌رسد. از نظر بهداشت و نظافت هم وضعیت خوبی نداریم. سال گذشته بیماری سالک اینجا زیاد بود که حالا کمتر شده است، ولی همچنان بیماری هست و بچه‌ها اگر پا توی کوچه بگذارند به دردی مبتلا می‌شوند.
برنامه‌ها در انتظار تفاهم با ورثه
در ارتباط با مشکلات مردم این محله با معاون اجرایی منطقه هم‌صحبت می‌شویم. فرهاد ذبیحی درباره مشکلات محله پاچنار می‌گوید: برطبق نقشه‌هایی که از سال ۱۳۰۸ در دست است این محله از قدیم وجود داشته و این پلاک و زمین‌های رها شده آن مربوط به مرحوم اعتماد رضایی می‌شود که الان در دست ورثه است.
وی ادامه می‌دهد: در این منطقه ۲۰ هکتار زمین رها شده داریم و یک قنات نیز به نام قنات پاچنار وجود دارد که چنانچه با مالکان آن به تفاهم برسیم قنات را بعد از کارشناسی خریداری و آن را لای‌روبی کرده و از آن برای آبیاری فضای سبز استفاده خواهیم کرد. البته حتی اگر قنات خشک هم شده باشد ما برای حفظ آن تلاش خواهیم کرد چراکه قنات‌ها از مظاهر هویت شهر هستند و ما در پیروزی ۸۱ و ۸۴ که مسیر قنات است میلچه‌های آن را هم درست کرده‌ایم و اعتقاد داریم که قنات‌ها باید حفظ شوند.
ذبیحی می‌افزاید: چنانچه ورثه با شهرداری توافق کنند اراضی خیابان‌کشی و معابر مشخص خواهد شد و قطعه‌بندی‌ها انجام می‌شود. چنانچه درباره این اراضی با ورثه به تفاهم نرسیم برنامه بهسازی معابر کوچک را انجام خواهیم داد و سامان‌دهی آسفالت، هدایت آب‌های سطحی، پیاده‌روسازی و فضای سبز را در دستورکار محله پاچنار داریم. چنانچه مالکان اراضی‌های کوچک با هم تفاهم کنند و به ما برای تجمیع مراجعه کنند، مساعدت و همراهی خواهیم داشت.
وی همچنین می‌گوید: پیشنهاد اجرای طرح محله ما را نیز در این محله داده‌ایم که چنانچه پذیرفته شود با اجرای آن می‌توانیم با نظر مردم و پیشنهاد‌های خودشان در محله برنامه‌ها را اجرا کنیم، ولی الان در این منطقه منتظر توافق اصلی هستیم تا بعد از آن برنامه‌ها را اجرا کنیم، ولی چنانچه توافق انجام نشد برنامه‌های موقت را در منطقه اجرا خواهیم کرد.