شبنم کرمی - بــررســــی‌هـــای تاریــخــی نشــان می‌دهد شطرنج نخستیــــن‌بار در هندوستان پدید آمد و آن را نشانه‌ی تدبیر در نظام کیهانی و اینکه زندگی آدمی بر پایان‌اندیشی استوار است می‌دانستند.
سپس از هندوستان به ایران و دربار ساسانیان آمد و پس از آن مردم عادی به آن علاقه‌مند شدند. این بازی فکری شباهت بسیاری به زندگی دارد.
در صفحه‌ی شطرنج دنیا، ما باید شاه زندگی خودمان باشیم، به شکلی که حتی اگر کیش و مات شدیم هم هیچ‌کس جرئت نداشته باشد ما را از صفحه‌ی زندگی‌مان بیرون بیندازد.
امیررضا پارسایی ۱۳سال دارد و دانش‌آموز کلاس هفتم مدرسه‌ی شارقی است. او که بیش از ۱۶ عنوان قهرمانی مختلف از سطح مدرسه تا بین‌المللی دارد شطرنج را از سال ۱۳۹۳ آغاز کرده است. با وی گفت‌و‌گویی داشتیم که می‌خوانید.
ورزش شطرنج را ابتدا در خانواده با پدر و برادرم یاد گرفتم. به‌تدریج به این ورزش علاقه‌مند شدم. تصمیم گرفتم آن را به صورت حرفه‌ای دنبال کنم و به باشگاه رفتم.
پس از ۳ ماه از شروع ورزش شطرنج در سال ۹۳، مقام چهارم استان در رده‌ی سنی کوچک‌تر از ۸ سال را کسب کردم.
پس از نخستین پیروزی، هرسال مرتب در مسابقات رده‌های سنی استان مقام اول را کسب کردم و توانستم سال ۱۳۹۷ مقام اول مدارس ابتدایی کشور در رامسر، سال ۱۳۹۸ مقام سوم انفرادی کوچک‌تر از ۱۲ سال کشور و مقام چهارم سرعتی انفرادی کوچک‌تر ۱۲سال کشور، و سال۱۳۹۹ نیز مقام دوم در مقطع متوسطه اول کشور را به دست بیاورم و برای عضویت تیم ملی دانش‌آموزی مسابقات قهرمانی آنلاین جهان نیز برگزیده شوم.
هم‌چنین تاکنون در چندین مسابقه‌ی بین‌المللی، مقام‌های نخست تا سوم در رده‌های سنی متفاوت را کسب کرده‌ام.
از نظر من، استعداد، تلاش، پشتکار، مطالعه و تمرین مداوم و هم‌چنین استاد خوب مهم‌ترین عوامل برای پیشرفت در شطرنج هستند.
اما در این رشته، کسب تجربه و قوی شدن از راه شرکت در مسابقات صورت می‌گیرد و هر مسابقه علاوه بر کسب درجه‌بندی بین‌المللی، تجربه‌های زیادی به‌همراه دارد. من هم رشد شطرنجی خود را مدیون شرکت در مسابقات می‌دانم.
به‌یادماندنی‌ترین پیروزی‌ام در این ۷ سال، غلبه بر حریف عراقی‌ام با ریتینگ بین‌المللی ۱۹۰۰ مسابقات بین‌المللی فردوسی در هشت‌سالگی و مهم‌ترین پیروزی‌ام کسب مقام سوم انفرادی کشور در رده‌ی سنی کوچک‌تر از ۱۲ سال بود.
اما شکستم در هشت‌سالگی در برابر استادبزرگ روس در مسابقات بین‌المللی فردوسی با ریتینگ ۲۶۰۰ را هرگز فراموش نمی‌کنم.
مهم‌ترین فایده‌ی رشته شطرنج رشد قوای فکری و ذهنی است، به‌طوری‌که بیشتر بازیکنان شطرنج در درس‌خواندن نیز موفق هستند.
هم‌چنین در شطرنج، انسان زندگی کردن را تجربه می‌کند و این ورزش اعتمادبه‌نفس زیادی به فرد می‌دهد. رشته‌ی شطرنج پایان ندارد و انسان همیشه در حال پیشرفت است.
همیشه چیز‌های جدیدی برای یادگرفتن در آن وجود دارد. وقتی بازی می‌کنم، معمولا ۲ یا ۳ حرکت را در ذهنم تصویرسازی می‌کنم که البته به حرکت طرف مقابلم بستگی دارد، اما اگر بتوانم به انتخاب خودم در مقابل یک شطرنج‌باز بزرگ بازی کنم، حتما الکسی شیروف خواهد بود.
علاوه بر شطرنج، در رشته‌های والیبال و کیوکوشین‌کاراته هم فعالیت دارم و در والیبال در سطح یکِ والیبال آکادمی ظریف بودم.
هم‌چنین علاقه‌ی بسیاری به خوش‌نویسی و درس‌خواندن دارم. پدرم خطاط است و به من هم این هنر زیبا را آموزش داده است.
البته شطرنج باعث شده است در درس‌هایم موفق‌تر باشم زیرا قدرت تجسم ذهنی و تمرکزم قوی‌تر شده است و به‌ویژه در درس‌های ریاضی بهتر عمل می‌کنم. اما اگر شطرنج را انتخاب نمی‌کردم انتخابم فوتبال بود.
در روزگار قرنطینه به دلیل تعطیلی باشگاه‌ها و مسابقات، فعالیتم کمتر شده است و بیشتر از شبکه‌های مجازی برای ادامه‌ی آموزش‌هایم استفاده می‌کنم و استفاده از نرم‌افزارهای آموزشی و شرکت در مسابقات آنلاین مهم‌ترین تمرینم است.
اکنون مهم‌ترین اولویت زندگی‌ام درس است و در کنار تحصیل، شطرنج را ادامه خواهم داد. اگر فعالیت باشگاه‌ها از سر گرفته و مسابقات برگزار شود، امیدوارم تا مرحله‌ی ورود به دانشگاه، درجه‌ی استادی شطرنج را به دست آورم.
به همه هم‌سن‌وسال‌هایم نیز سفارش می‌کنم علاوه بر درس خواندن، دست‌کم در یک رشته‌ی ورزشی فعالیت کنند زیرا «عقل سالم در بدن سالم است».
مهم‌ترین عامل پیشرفت من هم پشتکار خودم، حمایت خانواده و مربی‌های خوبم به‌ویژه آقایان علیرضا قربانیان و ابوالفضل عابدی است که همیشه قدردان آن‌ها هستم.