نجفی | شهرآرانیوز - با همه گیرشدن فضای مجازی واژه سلبریتی وارد ادبیات کنش گران فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و حتی مردم شد. سلبریتی‌های پرفالوئر و ظاهرا تأثیرگذار با هزاران و میلیون‌ها دنبال کننده که تا قبل از این حرف ها، نظراتشان از طریق برنامه‌های تلویزیونی یا مصاحبه‌های مطبوعاتی شنیده می‌شد، ولی حالا به مدد شبکه‌های اجتماعی همیشه می‌توانستند حضور داشته باشند و بدون نگرانی از تقطیع یا دستکاری حرف هایشان درباره همه چیز حرف بزنند. این امکان به وجود آمد تا به هر چیزی ریز و درشتی در هر حوزه‌ای که دلشان بخواهد وارد شوند و وزیر و وکیل و مسئول را به پاسخ گویی و واکنش نشان دادن مجبور کنند و حتی رسانه‌های رسمی را به پوشش نظر‌ها و حرف هایشان ترغیب.
البته در کنار همه این محاسن، این آزادی بعد‌ها به مشکل بزرگی تبدیل شد. حالا اگر آن به اصطلاح سلبریتی آنچه را که کاربران میلیونی فضای مجازی بخواهند، منعکس نکند یا درباره اش موضعی نداشته باشد زیر رگبار کامنت گذاران حقیقی و غیرحقیقی قرار می‌گیرد؛ حالا دیگر نظر‌ها و تمایل هنرمندان و سلبریتی‌هایی که اغلب بازیگران و اهالی سینما و تلویزیون هستند، اهمیتی ندارد. آن‌ها یا با نظرات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و اساسا هرچه کاربران در اعتراض با آن هشتگ و متن و عکس منتشر می‌کنند، همراه می‌شوند یا متهم به ضدیت با مردم می‌شوند.
شاید برای همین است که برخی از هنرمندان مدام در گفت وگوهایشان از حجم دروغ‌ها و فحاشی‌ها در صفحه‌های شخصی شان به شدت گله دارند و نمی‌توانند جلوی آن را بگیرند، اما یک دسته دیگر هم طاقت آورده و خود به یک کنشگر اجتماعی تبدیل شده اند و سعی می‌کنند با آداب و بیان و ادبیات دیگری با مشکلات جامعه برخورد کنند. یکی از آن‌ها رضا کیانیان است که هفته گذشته با انتشار نامه‌ای خطاب به همشهری اش محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی، از شک و شُبهه‌ها درباره طرح تصویب شده «صیانت از حقوق کاربران فضای مجازی» و خیلی از مشکلات دیگر نوشت. نامه‌ای که این بار واکنش‌های مثبتی از جانب مردم دریافت کرد.
رضا کیانیان در سرتاسر نامه اش تلاش کرد هم با لهجه مشهدی حرف بزند و هم فضا را تلطیف کند و هم دغدغه و نگرانی‌های میلیون‌ها ایرانی را درباره طرح «صیانت از حقوق کاربران فضای مجازی» و البته برخی از مشکلات دیگر را تیتروار و گذرا بیان کرد. او در بخشی از این نامه سرگشاده به لهجه مشهدی نوشته است: «آقای قالیباف! جان امام رضا (ع) -قسم مشَدی دادُم- از زمانی که آمدید مجلس، در زمینه بهبود اقتصاد و رفع استضعاف چه لوایحی تصویب کردید؟ … جان ِمولا! آیا همه چیز گران‌تر نشده؟! بیکاری بیشتر نشده؟ بی آبی فراوان‌تر نشده؟ استضعاف رشد نکرده؟! و حالا در روز عید مولایمان، هدیه شما به ما بستن اینترنت است؟ دَمِتا گرم».
البته قالیباف تک تک انتقادها و ادعا‌های کیانیان را مفصل و با ادبیات درست و مهربانانه‌ای پاسخ داد و تأکید کرد که این تلقی درباره بستن اینترنت اشتباه است و قرار نیست چنین اتفاقی بیفتد، اما فارغ از این بحث‌های تخصصی و راستی آزمایی و صحت سنجی حرف‌ها و اعتراض‌های دوطرف، شاید بتوان گفت این از نادرترین رخداد‌های فضای مجازی بود. اینکه هنرمندی اعتراض می‌کند و طرف مقابل در هر جایگاهی که باشد –بدون توجه به ادبیات و درستی یا غلطی انتقادها- با آرامش و بدون متهم کردم و برچسب زدن پاسخ می‌دهد و حالا هزاران خواننده و دنبال کننده هم می‌توانند آن را قضاوت کنند.
احتمالا آقای قالیباف یا هر مقام و مسئول دولتی یا غیردولتی دیگر خیلی راحت می‌توانستند از کنار این پرسش‌ها و انتقادها که هر روز از طرف مردم مطرح می‌شود عبور کنند، ولی این پاسخ و استقبالی که از آن شد نشان داد گفت وگوکردن و پاسخ گوبودن می‌تواند برخی از معادلات را تغییر دهد و به روحیه معترض، ضعیف و کرونایی مردم امید تزریق کند. آیا بهتر نیست این رویه در همه سطوح انجام بگیرد؟ آیا شنیدن اعتراض مردم، همراه شدن و سپس پاسخ دادن حتی در حد همین چند خط و چند جمله، از متولیان چهره بهتری نمی‌سازد؟
بیشتر از هر چیز این پرسش و پاسخ از طرف مشهدی‌ها با استقبال روبه رو شد. یکی از کاربران مشهدی در واکنش به این نامه و پاسخ قالیباف نوشت: «کار رضا کیانیان در نگارش نامه به سردار قالیباف با لهجه مشهدی درباره طرح صیانت از حقوق کاربران نشان از هوش هنرمندانه او بود.» و یکی دیگر نوشت: «چه نامه قشنگی نوشته کیانیان و چه جواب قشنگ تری نوشته قالیباف.» این وسط حتی محمدعلی ابطحی هم به این موضوع واکنش نشان داد و نوشت: «گپ وگفت رضا کیانیان و باقر قالیباف، دوتا مشهدی غلیظ را خواندم. جدا از محتوا، اصل پاسخ رئیس مجلس به نامه مجازی رضا کیانیان، به عنوان نماینده جامعه مدنی قابل توجه و کار خوبی بود.»