گروه ورزش|شهرآرانیوز، از ۳ هفته قبل از پایان لیگ، قابل پیش بینی بود که استقلال در جایگاه سوم لیگ برتر می‌نشیند. امتیاز استقلال به گونه‌ای بود که نه شانس آنچنانی برای رسیدن به جایگاه دومی جدول داشت و نه تیم‌های فرودست جایگاهش را تهدید می‌کردند.
در واقع استقلال با یک آسودگی خیال در این جایگاه قرار گرفته بود و نه ارتقایی پیش رو داشت و نه فرودی. جایگاه سومی، اما با آنچه در بطن استقلال رقم خورده هرگز در تضاد نیست و اینگونه نباید به ماجرا نگریست که تیم مجیدی و کمی قبل‌تر محمود فکری شایسته مقام‌های بالا‌تر بودند. هر چند که در ناکامی استقلال دلایل بیرونی مطرح می‌شود و برخی جریان‌ها موارد دیگری را مطرح می‌کنند، اما باید به آماری که از استقلال باقی مانده توجه ویژه داشت و علت‌ها را نیز در نقاط دیگر جست‌وجو کنیم. استقلال به واقع از حیث آماری شایسته قهرمانی در لیگ بیستم جلوه نکرد و این وضعیت از همان هفته‌های آغازین قابل تشخیص بود. برای پی بردن به آنچه زیر پوست استقلال گذشته می‌شود نگاهی گذرا انداخت به جایگاه استقلال در تعداد گل‌های زده و خورده.
در جدولی که بعد از پایان لیگ بیستم باقی ماند، استقلال ۳۶ گل زده را در کارنامه خود به ثبت رساند. این تعداد گل زده از سپاهان با ۵۳ گل زده و پرسپولیس با ۴۷ گل زده دو پله پایین‌تر بود و همانطور که استقلال در جدول سوم شد، در جدول گل‌های زده نیز جایگاه سومی را به دست آورد. عملکرد دفاعی استقلال نیز در جدول جایگاه سوم را بعد از پرسپولیس که ۱۴ و فولاد که ۱۸ گل دریافت کرده‌اند نشان می‌دهد. گرچه وضعیت دفاعی سپاهان بسیار ضعیف‌تر از استقلال است، اما آبی‌ها از این منظر نیز در جایگاه اول و دوم قرار نگرفتند و باز هم رتبه سوم را تجربه کردند.
در تعداد باخت نیز استقلال به مانند فولاد خوزستان با تجربه شش شکست در طول یک فصل مشترکاً در رتبه سوم قرار دارند. پرسپولیس و سپاهان در این جدول اول و دوم هستند و اینجا نیز استقلال نتوانسته آماری در حد تیم‌های اول یا دوم لیگ از خود بجا بگذارد.