اولین خانه بازی منطقه در خیابان مهریز، قوای فکری و مهارت‌های بچه‌ها را به شکل هدفمند پرورش می‌دهد.
سحر نیکوعقیده | شهرآرانیوز؛ ابتدای حضورم حس می‌کنم این فضای شاد و کودکانه تفاوتی با مهدکودک ندارد. بچه‌ها از این سو به آن سو می‌روند و آزادانه مشغول بازی هستند. کمی که بیشتر می‌گذرد و با مربی وارد گفتگو می‌شوم همه چیز برایم تغییر می‌کند. جایی که به آن پا گذاشته‌ام تنها خانه بازی برای کودکان ۳ تا ۶ سال در منطقه است. طرحی که به‌تازگی اجرایی شده است و زمین تا آسمان با رویکرد مهدکودک‌ها توفیر دارد. اینجا قوای فکری و مهارت‌های بچه‌ها به‌طور غیرمستقیم در خلال بازی‌های هدفمند پرورش پیدا می‌کند. انواع اختلال‌های بچه‌ها تشخیص داده می‌شود و برای رفع آن‌ها بازی‌های مختلف طراحی می‌شود.
اما تفاوت اساسی خانه بازی با مهد‌ها و پیش‌دبستانی‌ها این است که بازی‌ها اینجا هدفمند هستند و در خلال آن قرار است بچه‌ها به طور ضمنی آموزش ببینند. حسین الوندی متولد سال ٥٩ که پیش از این مدرسه قرآنی را تأسیس کرده بود، امسال خانه بازی را هم در زیرمجموعه این آموزشگاه راه‌اندازی کرد. حالا شماری از کودکان خانواده‌های کم‌بضاعت هم در این مؤسسه به کمک خیران رایگان ثبت‌نام شده‌اند و این مجموعه قدم‌هایی هم در راستای کمک به محرومان منطقه برداشته تا هر کودکی از هر قشری امکان استفاده از این خدمات و امکانات را داشته باشد. این مرکز در خیابان مهریز و بین محله‌های امیرآباد و شهید معقول قرار دارد.
ثبت‌نام رایگان
ابتدا به همراه حسین الوندی، بنیان‌گذار مؤسسه قرآنی، گشتی در بخش‌های مختلف مؤسسه می‌زنیم. او پیش از هر چیز توضیحاتی را درباره این مؤسسه و بخش تازه‌تأسیس آن ارائه می‌دهد: آموزشگاه قرآنی را بنا به دغدغه‌های فرهنگی که برای این منطقه کم‌برخوردار داشتم در سال١٣٧٩ تأسیس کردم.
مؤسسه طا‌ها سال‌هاست در این منطقه فعالیت دارد، اما خانه بازی که زیرمجموعه این مرکز است تازه یکی ۲ ماه است راه‌اندازی شده است. این اولین خانه بازی در منطقه ۶ و برای بچه‌های ۳ تا ۶ سال این منطقه است. تعدادی از کودکان که در مرکز ثبت‌نام کرده‌اند، فرزندان خانواده‌های کم‌بضاعت هستند که رایگان ثبت‌نام می‌شوند. باقی خانواده‌ها هم مبلغ بسیار ناچیزی را می‌پردازند که فقط صرف هزینه‌های جاری می‌شود. مابقی هزینه‌ها را نیکوکارانی که با مؤسسه در ارتباط هستند برعهده می‌گیرند تا بچه‌های این منطقه از خدمات این‌چنینی برخوردار باشند و رشد کنند.
فضای شاد و رنگارنگ
بعد از چند دقیقه ما را به طبقه زیرین آموزشگاه هدایت می‌کند و به خانه بازی پا می‌گذاریم. همان ابتدا دیوار‌های رنگارنگ و فضای شاد اتاق توجهمان را جلب می‌کند و بعد بازی بچه‌ها. حسین ۶ ساله روی خط‌هایی که با نخ در وسط اتاق کشیده شده راه می‌رود. گاهی مربی می‌گوید که بدون نگاه به پشت سر از نقطه آغاز به نقطه پایان برود و از خط خارج نشود. بعدا متوجه می‌شوم که حسین اختلال تمرکز دارد و این بازی به رفع این اختلال کمک می‌کند. بچه‌ها هرکدام مشغول بازی‌های گروهی و انفرادی هستند. آن قدر غرق بازی‌ها هستند که متوجه حضور من نمی‌شوند.
اولین خانه بازی
نرجس روحی، مربی جوان بچه‌هاست که دوره‌های تخصصی تربیت مربی را گذرانده، چند دوره آموزشی را هم در همین آموزشگاه گذرانده و حالا یکی ۲ ماه است که مربی بچه‌هاست. او درباره نحوه بازی و آموزش در این مرکز توضیح می‌دهد: در ابتدا تست‌های هوش، اختلال و... از بچه‌ها گرفته می‌شود تا ویژگی‌های آن‌ها را بشناسیم و برنامه‌ریزی دقیق‌تر و منحصر به فردی درباره هر کدامشان داشته باشیم. بعد آموزش شروع می‌شود. آموزش هم فقط از طریق بازی و به‌طور غیرمستقیم انجام می‌شود. چراکه در این سنین بچه‌ها به هیچ عنوان کشش آموزش مستقیم را ندارند. بعد در خلال همین بازی‌ها روی توجه شنیداری و دیداری، تمرکز بچه‌ها و قوه تخیل کار می‌کنیم. بعد از آن به بچه‌ها آموزش می‌دهیم که خودشان با حداقل امکانات برای خودشان بازی طراحی کنند و به قول معروف خودشان محتوا تولید کنند. از دیگر موارد آموزشی ما تصور خلاق است. اینکه بچه‌ها شروع به قصه‌گویی می‌کنند و داستان می‌سازند و...»
آموزش به خانواده‌ها
آن سوی دیگر ماجرا خانواده‌ها هستند. روحی که تا به حال با خانواده‌های زیادی سر و کار داشته است توضیح می‌دهد: برخلاف تصور، همکاری خانواده‌ها هم در این منطقه پذیرفتنی بوده است. حالا گروهی در شبکه‌های اجتماعی تشکیل داده‌ایم که والدین هم عضو آن هستند و نحوه بازی با کودکشان را آموزش می‌بینند.
به واسطه همین برنامه‌ها آگاهی خانواده‌ها هم بیشتر شده است. اودر ادامه می‌گوید: در همین مدت کوتاه به واسطه همین آموزش‌ها بستری برای خانواده‌ها فراهم شده تا آن‌ها هم ناگزیر اطلاعاتی را در این خصوص کسب کنند. او از گفت‌و‌گوهایش با والدین بچه‌ها می‌گوید. از واکنش مثبتی که نشان داده‌اند. عده‌ای حتی کتاب‌های آموزشی و روان‌شناختی در این رابطه تهیه کرده اند.
رشد در بستر مناسب
حسین الوندی، مؤسس این مؤسسه کمک به خانواده‌های بی‌بضاعت را از اهداف مهم و اساسی مجموعه می‌داند. اینکه هر کودکی از هر قشری بتواند از روش‌های جدید آموزشی بهره‌مند شود.
به گفته او، حالا در هر کلاس مجموعه حداقل ۲، ۳ نفر بدون پرداخت هزینه ثبت‌نام کرده‌اند. گاهی پیش می‌آید که خیران مؤسسه هزینه‌های کودکی را برعهده می‌گیرند و این کودک تا سنین بالاتر یعنی ۶ سال اول ابتدایی رایگان تحصیل می‌کند و از پیشرفت در زمینه درسی باز نمی‌ماند. او در انتها هدف غایی مؤسسه را همین موضوع می‌داند، اینکه با وجود این مرکز فرهنگی ودینی، کودکان خانواده‌های بی‌بضاعت در بستری مناسب رشد کنند و گرفتار معضلات اجتماعی نشوند.