نجفی | شهرآرانیوز؛ خبر بدموقع اینکه قبر رایگان شد و به نظر می‌رسد تنها چیزی بود که در این روز‌ها به کار خیلی‌ها می‌آمد، البته قبل از این‌ها هم شهرداری قبر رایگان به مردم می‌داد و این موضوع اتفاق عجیبی نبود، اما با مصاحبه یکی از اعضای شورای شهر تهران دوباره مطرح شد. در واقع بهتر است بگوییم دوباره به مردم یادآوری کردند که از خدمات رایگانی که شهرداری در اختیارشان می‌گذارد حتما استفاده کنند. تهرانی‌هایی که حالا در بدترین وضعیت مرگ ومیر کرونایی قرار دارند و آمار‌ها نشان می‌داد روزانه چندصدنفر فوتی دارند.
ناهید‌خداکرمی، رئیس کمیته سلامت شورای شهر تهران، گفته: «برای هر تهرانی یک قبر مجانی درنظر گرفته شده است، ولی هزینه کفن ودفن حدود ۵۰۰ هزارتومان است که از طرف خانواده‌ها پرداخت می‌شود، البته اگر خانواده‌ای بخواهد متوفی در قطعه‌های خاص دفن شود یا قبر پیش خرید کنند باید هزینه‌های آن را بپردازند.» کرمی در این شرایط حاد کرونایی عضو کمیته‌ای است که باید مدام نگران حال وروز شهروندان باشد و تاجایی که امکان دارد برای سلامتی آن‌ها فعالیت کند و در این بحران بزرگ مسئولانه پیگیر امور باشد نه اینکه در قامت یک سخنگو و در هولناک‌ترین موقعیت بخواهد همه را با خبر کند که یک قبر رایگان وجود دارد.
آن هم در شرایطی که شهروندان تهرانی و غیرتهرانی برای خرید سُرم و دارو‌های تقویتی گران قیمت دچار مشکل شده اند. تخت‌های بیمارستانی دیگر جا ندارند و بیماران بدحال با کپسول اکسیژن در حیاط بیمارستان بستری می‌شوند. از طرفی، قیمت هرشب ماندن در بیمارستان فوق العاده بالاست و هرکسی توان پرداختش را ندارد. آیا کرمی که عضو کمیته سلامت شورای شهر تهران است از این موارد اطلاع دارد؟ آیا می‌داند سطح امیدبه زندگی در این چندسال چقدر پایین آمده و خشونت‌های خانگی به دلیل قرنطینه‌های طولانی مدت چقدر افزایش پیدا کرده است؟
از این دست اطلاع رسانی‌های به موقع در کشور کم نداریم. مثلا ۲ سال پیش شهردار بخش صالح آباد از توابع شهرستان مهران گفته بود: «یک قطعه زمین در محل گورستان عمومی شهرداری صالح آباد به خبرنگاران استان اهدا می‌شود.» از آن طرف حتی شهردار قزوین هم تلاش کرد به خبرنگار‌ها قبر هدیه بدهد و در ظاهر از نگاه خودش خیلی کادوی دوراندیشانه و بزرگی بوده و در حق اصحاب رسانه لطف بزرگی کرده اند، اما مشاهده کردید که به جای استقبال از این هدایا با چه واکنشی روبه رو شد.
اما آن چیزی که در روز‌های بحرانی خودش را بیشتر عیان می‌کند صحبت‌ها و تصمیم گیری‌های مدیران و مسئولان است وگرنه این دست بذل و بخشش‌های ناامیدانه در روزگاری که مرگ به آسان‌ترین شکل ممکن از راه رسیده و درحال شخم زدن است، مزه زهرمار می‌دهد و کم لطفی و بی فکری. این بار هم واکنش‌های بعد از انتشار خبر خشمگینانه بود و پُر از نفرت. نه کسی بدش می‌آید قبر داشته باشد و آسان و بی دردسر بمیرد و نه مرگ اتفاقی است که می‌توان از آن فرار کرد. آن چیزی که از مرگ وحشتناک‌تر است بی تفاوت بودن در قبال جان آدم هاست؛ جان‌هایی که احتمالا می‌توانستند با تزریق به موقع واکسن و قرنطینه‌های درست و اصولی زنده بمانند و زندگی کنند.