حسینی‌نژاد | شهرآرانیوز - ملاهادی سبزواری در دوره زندگانی خود توانست شاگردان زیادی را به جامعه علمی سبزوار و ایران تحویل دهد. وی برخلاف ملاصدرا که جز تعدادی اندک شاگردی نداشت، افراد زیادی به محفل درسی او می‌آمدند و از اندیشه‌های فلسفی او بهره می‌بردند. به گفته فرزندش حاجی سبزواری هر روز صبح تا هنگام طلوع آفتاب دو پیاله چای غلیظ می‌نوشید و پس از صرف صبحانه، دو ساعت پس از طلوع آفتاب برای تدریس به مدرسه علمیه فصیحیه می‌رفت. حکیم، روزانه چهار ساعت در آنجا مشغول تدریس بود. بعد به خانه برمی‌گشت.
یکی از شاگردان مرحوم سبزواری، شیخ ابراهیم طهرانی است. وی مدتی در سبزوار زندگی و از محفل درسی فیلسوف بزرگ دوران، ملاهادی سبزواری، استفاده می‌کرد. او برای امرار معاش دکان عطاری داشت و بخشی از روز را در مغازه‌اش می‌گذراند.
نسخه‌ای خطی از کتاب حاشیه ملاهادی سبزواری بر مفاتیح الغیب صدرالمتالهین به شماره ۷۱۸۱ در کتابخانه ملس پاریس وجود دارد. این نسخه به خط شیخ ابراهیم طهرانی است که در سال ۱۲۷۴ قمری کتابت کرده است. وی می‌نویسد: «قد تم بید الاقل تلامذة محشیه ابراهیم الطهرانی اواخر شهر جمادی الاولی سنه ۱۲۷۴.»
در انتهای نسخه جمله‌ای به خط او نوشته شده که بیانگر نکته‌ای درخور تأمل درباره زندگی علمی اوست. او می‌نویسد: «چون تصدیق سرکار قدوه العرفاء استادی مع انضمام تجربه بر این شده که حقیر صحیح می‌نویسم پس حرف امثال میرزا ابوالحسن جلوه و دیگران در غلط نوشتن حقیر جلوه ندارد.» به نظر می‌رسد ملاهادی سبزواری صحت نوشتار و فهم شیخ ابراهیم را در نوشتن مطالب فلسفی تأیید کرده و در مقابل کسانی، چون میرزا ابوالحسن جلوه، فیلسوف بزرگ مکتب تهران که مدتی از شاگردان ملاهادی بوده، اشکالاتی بر شیخ ابراهیم طهرانی مطرح کرده است. به همین دلیل شیخ ابراهیم این مطلب را در تأیید نوشتار خودش در پایان نسخه نوشته است.