سحر نیکوعقیده|شهرآرانیوز؛ غرق در سال‌های کودکی‌اش می‌شود. از روز‌هایی می‌گوید که اینجا به جای خانه و خیابان و معبر تا چشم کار می‌کرده باغ انگوری سرسبز بوده. بنا به توصیه مادربزرگش و نیز خواست پدرش جواد رسولی‌زاده، باغ انگوری خاندان رسولی‌زاده، وقف ساخت مسجد می‌شود؛ مسجدی که رضویه نام گرفت و اکنون در محله شهید شیرودی قرار دارد. جلیل رسولی‌زاده حالا آن روز‌ها را به یاد می‌آورد. روز‌های ساخت مسجد را به دست مرحوم علی اصغر عابدزاده که آن زمان مساجد زیادی را در مشهد ساخته بوده است.
علاوه بر این کار خیر خاندان رسولی‌زاده، فرزندان جواد پس از فوت او، چوب‌بری قدیمی‌اش را تبدیل به بازار رسولی می‌کنند. بازاری منحصر به فرد در محله چهنو با شکل و شمایل بازار‌های قدیمی زاهدان که در منطقه مثل و مانند ندارد. امروز به مسجد رضویه در خیابان چمن و محله شهید شیرودی آمده‌ایم تا جلیل رسولی‌زاده از نحوه ساخت این بازار و مسجد برایمان بگوید.
روزگاری اینجا خبری از آسفالت و ساختمان و خیابان نبود و خیابان چمن فعلی سرتاسر باغ انگوری سرسبز بود. ۷، ۶ تا باغ وسیع که کوچک‌ترینشان ١١هزارمترمربع بود. باغ انگوری خاندان رسولی‌زاده پس از توسعه شهر به پیشنهاد طوبی رسولی‌زاده، مادربزرگ خانواده، وقف ساخت مسجد می‌شود و این‌گونه می‌شود که دومین مسجد این محدوده در سال ١٣٥٢ در خیابان چمن کنونی ساخته می‌شود. جلیل رسولی‌زاده که آن زمان سال‌های کودکی‌اش را سپری می‌کرده همه چیز را خوب به یاد دارد: اولین مسجد منطقه مسجد شجره در خیابان چهنو بود و بعد از چند سال مسجد رضویه ساخته شد.
آن زمان مرحوم عابدزاده که از خادمان مخلص قرآن و اهل بیت (ع) بود ۱۲ بنا به نام ائمه (ع) مهدیه، نقوی و... تأسیس کرد و انجمن پیروان قرآن و اهل بیت (ع) را راه‌اندازی کرد. مادربزرگ هم پایش را کرده بود توی یک کفش و می‌گفت کسی به‌جز عابدزاده نباید این مسجد را بسازد. هزار متر زمین را وقف کردیم و عابدزاده مشغول ساخت و ساز شد.
ساخت مسجد در سال ١٣٤٩ شروع می‌شود و در سال ١٣٥٢ به اتمام می‌رسد. هزینه اصلی را جواد رسولی‌زاده برعهده می‌گیرد، اما اهالی هم برای ساخت این مسجد کمک می‌کنند. مثلا حاج آقای فخار، آجرپز قدیمی از کوره‌اش آجر می‌آورد. جواد آقا که آن‌زمان چوب‌بری داشته یک کامیون بار چوب برای ساخت این مکان معنوی خالی می‌کند. ساخت مسجد رضویه نکات و جزئیات فراوانی دارد که جلیل رسولی‌زاده آن‌ها را برایمان تعریف می‌کند: جهت قبله این مسجد حتی درصدی خطا ندارد.
مرحوم عابدزاده که این موضوع اهمیت زیادی برایش داشت چند ماه مانده به تیرماه از کار دست کشید و با همان ابزار و ادوات خاص مشغول یافتن جهت دقیق قبله شد؛ چرا که در این بازه زمانی می‌توان دقیق‌ترین جهت قبله را پیدا کرد.
به یاد دارم که یکی از روز‌های تیرماه به وقت نماز ظهر یک شاغول را گذاشت وسط حیاط (یک ابزار بنایی برای تراز کردن) تا جهت دقیق قبله را متوجه شود.
اومی‌گوید: بعد از آن شروع به ساخت شبستان ٥٠٠متری مسجد کرد بدون یک میلی‌متر خطا.
سال ١٣٥٢ بالأخره اولین نماز جماعت در این مسجد برپا می‌شود. نمازی پرشکوه و پرجمعیت. افراد از محله‌های اطراف هم آمده بودند تا مسجد جدید محله را ببینند. چیزی نمی‌گذرد که مسجد رضویه به یکی از مهم‌ترین و پررفت و آمدترین مساجد منطقه تبدیل می‌شود.
اولین پیش‌نماز این مسجد پیرمرد مسن محله بوده است. حاج آقای فاضلی که به رحمت خدا رفته است. این مسجد حالا ۷ نفر هیئت امنا دارد و سرپرست این هیئت جلیل آقاست. مسجد یک هیئت مذهبی هم دارد که در مناسبت‌های مختلف ولادت و شهادت مراسم برگزار می‌کند. به‌تازگی نماز صبح هم اینجا اقامه می‌شود. این مسجد در بحبوحه انقلاب یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های مردمی به شمار می‌آمد. بعد از آن هم از رونق نیفتاد و فعالیت‌های فرهنگی و مذهبی مختلف همچنان اینجا جریان دارد. از جمله فعالیت‌های فرهنگی که در این مسجد اجرا می‌شده می‌توان به برگزاری کلاس‌های مختلف اشاره کرد. تا پیش از شیوع ویروس کرونا، این مسجد محل برگزاری کلاس‌های مختلف فرهنگی، فراغتی، آموزشی و ورزشی برای کودکان، نوجوانان و بانوان بوده است؛ کلاس‌هایی مثل حفظ و قرائت و تفسیر قرآن، مهارت‌های زندگی و....
بازار رسولی در ابتدای مصلی یکی از منحصربه‌فردترین بازار‌های منطقه است و شباهت زیادی به بازار رسولی در زاهدان دارد. آقا جلیل توضیح می‌دهد که درواقع برای ساخت آن از بازارچه رسولی در زاهدان الهام گرفته شده است. سقف آن را ایرانیت پلاستیکی کار کرده‌اند تا نور کافی به داخل بتابد و در طول روز نیاز به لامپ و چراغ نداشته باشد. این بازار ١٤٠مستأجر دارد و فروشندگان آن عموما خانم‌های سرپرست خانوار در همین منطقه هستند. به گفته آقاجلیل او و خواهر و برادرانش همیشه دلشان می‌خواسته اشتغال‌زایی کنند. برای همین ١٥سال پیش چوب‌بری قدیمی پدر را می‌کوبند و این بازار را می‌سازند. این چوب‌بری در محدوده شهری قرار گرفته بوده، دائما در آن آتش‌سوزی می‌شده و دیگر کارایی قدیم را نداشته است.