به گزارش شهرآرانیوز؛ بهروز عطایی و همکارانش پس از قهرمانی آسیا راهی مسابقات جوانان جهان شدند و همراه با آن تیم هم عنوان نهم را به دست آوردند. عطایی حدود ۲ماه از ایران دور بود و سرانجام به ایران بازگشت. او دیروز در مصاحبه‌ای به اتفاقات پیرامون تیم ملی بزرگسالان پاسخ داد.
واقعیت این بود که در شرایط متفاوتی این موضوع رقم خورد. من خودم با این اتفاق موافق نبودم و نیستم، اما باید تمام جوانب را در نظر گرفت. قرار بود بعد از المپیک تیمی متحول‌شده وارد قهرمانی آسیا شود. وقتی ۷ یا ۸ بازیکن از تیم بزرگسالان غایب هستند، باید به سراغ بازیکنان جوان‌تر رفت. بخشی از این نیرو‌ها در تیم جوانان حضور داشتند و از ستون‌های این تیم محسوب می‌شدند.
به‌صراحت می‌گویم که اگر من به‌تن‌هایی سرمربی تیم بزرگسالان بودم، بازیکنان تیم جوانان یعنی بردیا سعادت، جلوه و توخته را برمی‌داشتم و آن‌ها را به تیم جوانان نمی‌دادم. اگرفقط سرمربی تیم جوانان بودم، این نفرات را در اختیار تیم بزرگسالان قرار نمی‌دادم که این یک چالش اساسی است. با‌وجود اینکه من خودم خیلی موافق نبودم، اما جمع‌بندی فدراسیون این بود که من هدایت هر ۲ تیم را برعهده بگیرم.
تمام نقد‌ها را به جان می‌خرم، چون باعث پیشرفت من می‌شود؛ حتی نقد‌های غیرمنصفانه را هم می‌خوانم، چون اعتقاد دارم شاید نکته‌ای در آن‌ها وجود داشته باشد که به من کمک کند. ویترین والیبال تیم ملی بزرگسالان است و مهم‌ترین نتایج در آنجا بررسی می‌شود. تیم‌هایی مانند فرانسه و آمریکا همین شرایط را دارند و برای ما هم همین اتفاق رخ داد. توجهی که جامعه، مسئولان و مردم به بزرگسالان دارند، بسیار متفاوت است. در مدت یک‌ماهی که تیم ملی بزرگسالان در اختیار ما بود، انرژی زیادی برای تیم گذاشتیم؛ البته حقیقتی را باید اعتراف کنم و آن هم اینکه من نه سیستم تیم را تغییر دادم و نه هیچ کار عجیبی کردم.
ارتباط دو‌جانبه‌ای بین بازیکنان و کادر فنی برقرار بود و همه همدل بودند. عبادی‌پور در لیگ ملت‌ها از نظر ذهنی متلاشی شده بود، اما در رقابت‌های قهرمانی آسیا بازسازی شد. سعی کردیم ارتباط ذهنی خوبی با هم داشته باشیم و هر بازیکن چیزی را که هست، به نمایش بگذارد. از هیچ بازیکنی نخواستم که فراتر از توانش کار کند. سعی کردیم هماهنگی فنی را بالا ببریم و روی همین اصل بسیار منظم ظاهر شدیم.
قرار است کار ادامه داشته باشد. یکی از مشکلات مربیان این است که معمولا ثبات ندارند، اما با‌این‌حال قرار است به کارم ادامه دهم. ان‌شاءا... در رقابت‌های پیش‌رو هم در کنار تیم ملی خواهم بود و امیدوارم عملکرد و نتایج به‌گونه‌ای باشد که والیبال ما در ادامه هم با کادر ایرانی حرکت کند.
من به‌شدت انسان وطن‌پرستی هستم. ترسی از ادامه کار ندارم. باورم این است که مربیان ما توان کمک به تیم ملی را دارند. باید در ادامه کادر تیم‌های ملی ما ایرانیزه شود و دیگر نیازی به مربیان خارجی نداریم.
توقعات ما باید متعارف و منطقی باشد. والیبال ما در جمع ۱۰ تیم برتر دنیا است؛ نه ۴ تیم برتر. ما باید خودمان را در جمع ۱۰تیم تثبیت کنیم و سپس نگاهی به رده‌های بالاتر داشته باشیم. جایگاه ما بین ششم تا دهم است. خیلی زود است که بخواهیم بحث حضور در ۳ تیم برتر را مطرح کنیم، چون کار‌های زیادی داریم. می‌توانیم برای خودمان هدف‌گذاری کنیم تا به آن برسیم.