جانقربان | شهرآرانیوز- روی در اتاقش با خط نستعلیق نوشته است «خوش آمدید». خوش‌روست و لبخند به لب دارد، اما در میان خنده‌ها ناگهان چنان جدی به حرف‌هایش ادامه می‌دهد که تردید می‌کنی بخندی یا سکوت کنی! مسئول دفترش را که سربازی جوان است، پسرم خطاب می‌کند. به‌قول خودش از آن پلیس‌های جدی و سخت‌گیر است، اما آنچه ما دیدیم پلیسی جدی، سخت‌گیر، دلسوز و وظیفه‌شناسی است که برای سربازهایش هرکاری می‌کند تا در رفاه بیشتری باشند.
از نوزده‌سالگی راهی دانشگاه انتظامی شده است. از سال ۱۳۶۹ راهی مسیری پلیسی و انتظامی می‌شود و بعد از سه‌سال‌ونیم تحصیل در دانشگاه انتظامی پلیس با رتبه ممتاز، رسته پلیس راهور کارشناسی تصادفات را انتخاب می‌کند.
در شهرهای زیادی خدمت کرده است، از شرق که زادگاهش است تا غرب کشور در شهرهایی مانند لرستان و اندیمشک و دزفول. افتخارش خدمت‌کردن است تا جایی که این روزها بعد از ۳۰ سال خدمت همچنان مشغول انجام وظیفه است و سی‌ویکمین سال خدمتش را به قول خودش مانند جوانی بیست‌وپنج‌ساله می‌گذراند.
نامش حسنعلی امامی است؛ سرهنگ حسنعلی امامی، رئیس راهنمایی و رانندگی مشهد. سرهنگی که بیشتر از آنکه پشت‌میزنشین باشد، اهل میدان است و این روزها بعد از ۱۸ سال خدمت در مشهد با مسئولیت‌هایی از قبیل فرمانده پاسگاه امام هادی، فرمانده پاسگاه میدان شهدا، رئیس عملیات ترافیک، جانشین رئیس راهنمایی و رانندگی مشهد و... تمام گره‌ها و کمبودها و بودونبودهای ترافیکی مشهد را می‌داند و می‌شناسد و مثل دایرةالمعارف است.
با این پلیس اهل میدان هم‌کلام می‌شویم؛ پلیسی که به خدمت در مشهد افتخار می‌کند و بزرگ‌ترین آرزویش، روزی بدون تصادف فوتی است. همچنین، از خاطرات تلخ و شیرین روزهای کاری‌اش می‌شنویم؛ روزهایی که اشک این فرمانده را در آورده است!