مریم شیعه زاده | شهرآرانیوز؛ مدت هاست که از مرز بحران آب عبور کردیم و به ورشکستگی آب در ایران رسیدیم. امسال ایران عزیزمان کمترین میزان بارش در ۵۰ سال اخیر را تجربه کرد و همه این‌ها در حالی است که از مجموع ۵۲ سال گذشته، ۳۰ سال دچار کم بارشی بوده ایم. اکنون که در حال مطالعه این مطلب کوتاه هستید، استان‌های سیستان و بلوچستان، هرمزگان، خراسان جنوبی، کرمان، خراسان رضوی و فارس؛ به ترتیب کم بارش‌ترین استان‌های کشور هستند و نسبت به سال آبی قبل خود، بیش از ۵۰ درصد افت داشته اند و در عمل درگیر تنش آبی شده اند.
منظور از تنش آبی؛ وضعیتی است که در آن میزان مصرف آب در یک منطقه، از تولید آن بیشتر است و وقتی از ورشکستی آب در ایران حرف می‌زنیم، می‌خواهیم به فاجعه‌ای اشاره کنیم که پیامد‌های آن بسیار گسترده‌تر و شدید‌تر از چیزی است که گمان می‌کنیم.
ورشکستگی یعنی در سال‌های پیش رو، از عهده برآوردن نیاز‌های آبی حوزه صنعت، کشاورزی، مصارف خانگی و از همه مهم‌تر محیط زیست برنمی آییم و اگرچه اعتراف به این شکست و این فاجعه، سخت است، اما باید با واقعیت کنار بیاییم. در مرحله بحران آب، بازگشت به حالت قبل اگرچه سخت، ولی ممکن است و در ورشکستی، برگشتی در کار نیست. پروژه‌های مربوط به احیای تالاب‌ها و دریاچه‌ها اگرچه ظاهر فریبنده‌ای دارند، اما درعمل نتیجه‌ای در پی نخواهند داشت و چیزی که امروز ایران به آن نیاز دارد، تغییر شیوه مدیریت آب در کشور است.
راهکار‌های قدیم دیگر پاسخ گوی این شرایط نیست و در ۵۰ سال گذشته، ۳۷ مورد خشونت میان کشور‌ها بر سر آب گزارش شده است که به جز ۷ مورد، باقی موارد در خاورمیانه اتفاق افتاده است. خاورمیانه‌ای که در کنار آفریقا، گم‌ترین نقاط روی کره زمین هستند و بحران آب در آن‌ها تهدیدی جدی محسوب می‌شود. روز گذشته، هانیه توسلی با انتشار کلیپی در صفحه شخصی اش از برخورد نامناسب مردمی نوشت که در مقابل تذکر او به جلوگیری از اتلاف آب، طلبکارانه از هزینه‌ای می‌گویند که در قبال مصرف آب پرداخت می‌کنند.
در حالی که همه ما به خوبی می‌دانیم که بهای آب در ایران، بهایی ناچیز است و قیمت گذاری اشتباه آن موجب بی توجهی عده‌ای به موضوع حیاتی آب در ایران است. چه خوشمان بیاید و چه نیاید، کشورمان تشنه‌تر از همیشه است و در کنار مطالبه سیاست گذاری صحیح در ارکان مدیریتی کشور برای جلوگیری از هدررفت آب، باید در نگاه خودمان نیز تجدیدنظر کنیم. بی تفاوتی به هرگونه رفتار ناصحیح در این حوزه، به قیمت تباه شدن اکوسیستم اطراف ما و زندگی آینده فرزندانمان تمام خواهد شد.