سیدزاده | شهرآرانیوز؛ صندلی‌های ورزشگاه آزادی از صندلی‌های سالن سینما و تئاتر و اتاقک‌های مترو و اتوبوس عقب مانده بودند. کرونا وقفه بلندمدتی بین اهل ورزش و اهل هنر با دنیای موردعلاقه شان انداخته بود، اما زورش بیشتر از همه به ورزشگاه‌ها رسید و عشاق فوتبال. کسانی که تماشای یک توپ درون یک محوطه سبز رنگ که مدام از یک طرف به طرف دیگر می‌رود، از هر چیزی برایشان حیاتی‌تر و حال خوب کن‌تر است. حالا، اما بالاخره بعد از حدود ۲ سال یا ۲۲ ماه، این طلسم شکسته شد و در‌های ورزشگاه آزادی به روی فوتبال دوستان باز شد، با بازی استقلال تهران و نساجی مازندران.
اتفاقی که رخ داد، اما به علت اینکه همچنان زیر سایه کرونا قرار گرفته است، حاشیه‌هایی را هم ایجاد کرد. این اتفاقات پیرامونی، اما فقط به دلیل وجود کرونا نبود و مشابه بسیاری از اوقات دیگر، نبود یک مدیریت خوب، حسابی به آن دامن زد. بعد از اینکه خبری منتشر شد مبنی بر اینکه هواداران فوتبال می توانند تماشاگر یکی از بازی‌های لیگ برتر فوتبال ایران باشند، باشگاه نساجی هم با انتشار پیامی از ذخیره بلیت اینترنتی خبر داد و نوشت: «فروش اینترنتی بلیت بازی با ظرفیت ۵ هزار نفر آغاز شد.
لطف کنید و بلیت را اینترنتی تهیه کنید. با شناسه واکسیناسیون دز دوم می‌توانید وارد ورزشگاه شوید. ۵۰۰ نفر ظرفیت هواداران نساجی مازندران. ورود به ورزشگاه از در شرقی.» این در حالی بود که کمتر از ۲۴ ساعت مانده به آغاز بازی، هنوز سامانه‌ای برای فروش بلیت یا احراز هویت افرادی که دو دز واکسن دریافت کردند اعلام نشده بود. پیش از این نیز، ستاد ملی مبارزه با کرونا اعلام کرد؛ تنها افرادی که به تزریق هر دو دز واکسن اقدام کرده اند، در استادیوم‌ها حضور پیدا کنند.
این داستان زمانی جالب‌تر شد که اندک تماشاگران حاضر در ورزشگاه، بدون توجه به اصل قضیه، به صورت متمرکز در یک قسمت از ورزشگاه نشستند و انگار نه انگار که یکی از دلایل حضور کمتر از ظرفیت تماشاگران؛ این بوده که فاصله فیزیکی رعایت شود. موضوع باز هم به اینجا ختم نشد و افزون بر این، جمعیت زیادی هم پشت در‌های شرقی استادیوم ازدحام کردند. اتفاقی که دوباره ثابت کرد تنها این اهمیت ندارد که اتفاق مدنظر رخ بدهد، بلکه چگونه رخ دادن آن و مدیریت آن هم از اوجب واجبات است، به ویژه در شرایطی که هر سهل انگاری و بی توجهی می‌تواند ثمره کلی تلاش و صبوری در برابر کرونا را به سرعت به باد دهد.