سرود از مردمی‌ترین مصنوعات ادبی است که با طیف وسیعی از مردم ارتباط برقرار می‌کند. زیرا سرود خوب باعث رشد، حرکت و جریان‌سازی می‌شود. رهبر معظم انقلاب درباره سرود می‌فرمایند: «ما به سرود نیاز داریم.
وقتی سرودی تهیه می‌شود، بچه‌ها می‌توانند در کوهنوردی، هیئت‌ها، اتوبوس و در راه مسافرت آن را خوانده و همان سرود را در راهپیمایی هم بخوانند. پس می‌بینید که سرود به گسترش یک فرهنگ کمک کرده و آن را فراگیر می‌کند.»
این قالب درعین حال به‌گونه‌ای باید باشد که طیف وسیعی از مردم آن را درک و فهم کنند و با آن ارتباط بگیرند. درحقیقت خلق سرود خوب یک فعالیت سهل ممتنع است. تنظیم‌کردن یک شعر مناسب با آهنگی مناسب به‌همراه یک محتوای مفید، به‌گونه‌ای که سرود قابل‌پسند مردم قرار بگیرد، یک فرایند هنری و فنی بسیار سخت و پیچیده است و برای بازگوکردن احساسات جمعی و ملی یک قوم و ملت نیز قابلیت فوق‌العاده‌ای دارد.
به‌طور طبیعی سرود با حماسه و مسائل اجتماعی و جمعی همراه است و در عرصه‌های گوناگون زندگی اجتماعی وارد می‌شود. سرود می‌تواند در سطح یک ناحیه و کشور رواج یابد و به زبان حال و شعار یک ملت تبدیل شود. در تاریخ مشاهده می‌کنیم که در جنگ‌ها شعار‌های جنگی به شکل کوتاه، ساده و تکرارشدنی خوانده می‌شده است.
در تاریخ انقلاب خودمان نیز سرود عامل ایجاد وحدت و شورآفرینی در نیرو‌های مردمی و راهپیمایی‌ها بود. سرود‌های انقلابی به‌حدی اثرگذار و عمیق بوده‌اند که اگر امروز سرود‌های انقلاب را از حافظه تاریخی‌مان پاک کنیم و آن را نادیده بگیریم، شاید خاطره مشترک و زنده‌ای برایمان باقی نماند.
گونه سرود انقلاب اسلامی ایران یکی از اتفاقات درخشان هنری جهان معاصر به شمار می‌آید که پس از گذشت ۴ دهه از انقلاب، هنوز برای انتقال این تجربه تاریخی به نسل‌های بعدی، از همین سرود‌های درخشان در رسانه‌های ما استفاده می‌شود. درواقع این سرود‌ها نه‌تن‌ها حرکت مردم را در همان زمان شکل دادند، بلکه در انتقال این تجربه به نسل‌های بعدی نیز مؤثر واقع شدند.
به‌عنوان نمونه، جشن‌های دهه فجر را که دهه منتقل‌کننده این اتفاق تاریخی به نسل‌های بعد است، در نظر بگیرید؛ اگر در دهه فجر سرود‌های انقلاب از مجموعه‌های رسانه‌ای و تبلیغی حذف شود، درمی‌یابیم که دستمان خالی است و بضاعت کمی برای عرضه خواهیم داشت. در زمان جنگ ما شاهد بودیم که افراد بسیاری با سرود‌های حماسی برای دفاع از خاک و میهن خود به جبهه می‌رفتند.
با توجه به اهمیت این موضوع، متأسفانه هنوز نمی‌توانیم این ادعا را داشته باشیم که در زمینه تولید سرود با محتوای خوب و اثرگذار کارنامه درخشانی داریم. مشهد قطب سرود کشور است. در دوره چهارم شورای اسلامی شهر مشهد، خانه سرود فعالیت داشت، ولی متأسفانه در دوره پنجم این مکان تعطیل شد.
در این دوره ما در تلاشیم تا مکانی را با عنوان خانه سرود راه‌اندازی کنیم. البته نه خانه سرود شهرداری، بلکه نقش شهرداری فقط تسهیل‌کننده و حمایتگر است؛ بنابراین از نخبگان، اساتید، علاقه‌مندان، مساجد و همه دستگاه‌هایی که در این زمینه فعالیت می‌کنند، دعوت کردیم تا دور هم جمع شوند و «خانه سرود انقلاب اسلامی» شهر مشهد مقدس را دایر کنیم.
در این بین چند نگاه برای ما مهم است: ۱- نگاه فنی و کیفی ۲- مردمی‌بودن هنر (هنگامی که هنر مردمی شود، از بین نخواهد رفت.) ۳- جریان‌ساز بودن آن ۴- نگاه تربیتی برای نوجوانان که زمینه رشد و تربیت آنان و آشنایی با مفاهیم عمیق ایمان، ایثار و... را فراهم کند.
سرودی با مضمون زیبا که در مسیر خانه تا مدرسه کودک و نوجوان زیر لب زمزمه کنند.
به‌طور کلی دید ما به سرود این است که تحول ایجاد کند و درخدمت انقلاب باشد.