به گزارش شهرآرانیوز؛ «از زمانی که پرچم شطرنجی را پشت‌سر گذاشتم، می‌دانستم قرار است چه اتفاقی بیفتد و حتی به حذف صفحه خود در شبکه‌های اجتماعی فکر کردم.» این نقل‌قول از نیکلاس لطیفی، راننده ایرانی‌کانادایی ویلیامز است؛ کسی که ناخواسته قهرمان پرتلاطم‌ترین و جنجالی‌ترین جام‌جهانی فرمول‌یک در سال‌های اخیر شد. در‌حالی‌که ۵ دور مانده به پایان کار و همیلتون با‌وجود لاستیک‌های فرسوده‌اش پیشتاز بود و ۱۱ثانیه از مکس عقب بود، نیکلاس لطیفی، راننده ایرانی‌کانادایی ویلیامز، از ریل خارج شد و به گارد‌ریل برخورد کرد.
این اتفاق منجر به ورود یک خودروی ایمنی به پیست شد و به‌این‌ترتیب فاصله زمانی بین رانندگان از بین رفت و فقط نظم خودرو‌ها حفظ شد. خودروی ایمنی تا دور۵۸، آخرین دور، در پیست بود و همیلتون تنها یک تساوی با قهرمانی فاصله داشت، اما با بیرون‌آمدن خودروی ایمن، مسابقه دوباره آزاد شد و مکس ورستپن توانست از لاستیک نرم استفاده کند. پیچ‌های باقی مانده را سریع‌تر از لوئیس همیلتون چرخاند. به آرامی از خط پایان عبور کرد در حالی که تیم‌های مرسدس و ردبول از تعجب دهانشان باز مانده بود.
خاصیت رسانه‌ها همین است. درباره وضعیتی که پس از ابوظبی رخ داد، حرف‌های زیادی زده شده است. من هزاران پیام را در رسانه‌های اجتماعی خود، به‌صورت عمومی و از طریق دایرکت دریافت کرده‌ام. بیشتر آن‌ها از من حمایت کرده‌اند، اما نفرت و سوء‌استفاده‌های زیادی نیز وجود داشته است. من سعی کرده‌ام بهترین راه را برای مدیریت این موضوع بیابم. آیا آن را نادیده بگیرم و ادامه دهم یا با آن مقابله کنم و به مسئله بزرگ‌تری که متأسفانه در هنگام استفاده از رسانه‌های اجتماعی یک واقعیت است، بپردازم؟ من می‌خواهم افکارم را بگویم. استفاده از رسانه‌های اجتماعی به‌عنوان کانالی برای حمله به شخصی با پیام‌های نفرت‌انگیز، سوء‌استفاده و تهدید به خشونت، تکان‌دهنده است و من آن را محکوم می‌کنم.
به محض پایین‌آمدن پرچم شطرنجی، می‌دانستم که اوضاع در رسانه‌های اجتماعی چگونه پیش خواهد رفت. این واقعیت که فکر می‌کردم بهتر است اینستاگرام و توئیتر را برای چند روز از روی تلفنم حذف کنم، همه چیز‌هایی را که باید درباره بی‌رحم‌بودن دنیای مجازی بدانیم، می‌گوید.
تنفر، سوء‌استفاده و تهدید‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی صورت گرفت، واقعا برای من تعجب‌آور نبود؛ زیرا این واقعیت تلخ دنیایی است که اکنون در آن زندگی می‌کنیم. من با صحبت‌های منفی مجازی غریبه هستم؛ اما همان‌طور که بار‌ها دیده‌ایم، در همه ورزش‌ها فقط یک تصادف در زمان نامناسب رخ می‌دهد تا همه‌چیز کاملا خارج از عرف باشد و بدترین‌ها به افرادی که به‌اصطلاح «طرف‌دار» این ورزش هستند، نشان داده شود. آنچه مرا شگفت‌زده کرد، لحن شدید نفرت، سوء‌استفاده و حتی تهدید به مرگ بود که دریافت کردم. با توجه به اتفاقاتی که افتاد، تنها یک گروه وجود دارد که باید از آن عذرخواهی کنم و آن هم تیم من است که البته بلافاصله این کار را انجام دادم.
برخی می‌گفتند او برای چه جایگاهی رقابت می‌کند و فقط چند دور باقی مانده بود، اما چه برای پیروزی، چه برای سکو، چه امتیاز یا حتی آخرین مقام، همیشه بهترین کارم را انجام می‌دهم؛ مانند هر راننده دیگری در مسابقه. اگر کسی این را نفهمد، اشکالی ندارد. شما می‌توانید نظر خود را بگویید؛ اما استفاده از این کامنت‌ها برای تحریک نفرت، سوء‌استفاده و تهدید خشونت فقط علیه من نیست،، اما برای نزدیک‌ترین افراد به من، به من ثابت می‌کند که این افراد طرف‌دار واقعی این ورزش نیستند. من می‌دانم که من تنها‌کسی نیستم که فکر می‌کنم یک نظر منفی همیشه برجسته‌ترین است و گاهی می‌تواند برای خفه‌کردن ۱۰۰نظر مثبت کافی باشد. مردم دیدگاه‌های خود را خواهند داشت و این مشکلی نیست.
داشتن پوست ضخیم، بخش بزرگی از ورزشکار‌بودن است؛ به ویژه زمانی که دائم در موقعیتی هستید که نیاز به ارزیابی دارید. اما بسیاری از نظراتی که در هفته گذشته دریافت کردم، از مرز عبور کردند و به چیزی بسیار شدیدتر تبدیل شدند. من نگران این هستم که اگر این سطح از سوء‌استفاده درباره آن‌ها انجام شود، شخص دیگری چگونه ممکن است واکنش نشان دهد.
وقایع هفته گذشته باعث شد ببینم که چقدر مهم است که با هم کار کنیم تا این اتفاق نیفتد. من می‌دانم که بعید است کسانی را که با من این گونه رفتار کردند، متقاعد کنم که رفتارشان را تغییر دهند و حتی ممکن است سعی کنند از این پیام علیه من استفاده کنند؛ اما درست است که این‌نوع رفتار را اعلام کنم و سکوت نکنم. می‌خواهم از همه هواداران و افرادی که در این شرایط از من حمایت کردند، تشکر کنم.
من بسیاری از پست‌های شما را دیده و خوانده‌ام. خوب است بدانید که افراد زیادی از من حمایت می‌کنند. ورزش ذاتا رقابتی است، اما باید مردم را دور هم جمع کند، نه اینکه آن‌ها را از هم جدا کند. امیدوارم تجربه من پس از جایزه بزرگ ابوظبی به تقویت این پیام کمک کند و آرزوی من برای سال جدید این است که به‌دنبال راه‌هایی برای حمایت از این روند باشم.