به گزارش شهرآرانیوز؛ بر اساس داده‌های جمع آوری شده از یک صدوهفت هزار و ۴۴۲ شرکت کننده در برنامه جامع بیوبانک بریتانیا، احتمال نزدیک بین بودن در افرادی که اواخر دهه ۱۹۶۰ متولد شده اند، ده درصد بیشتر از افرادی است که سه دهه قبل از آن متولد شده اند. بزرگ‌ترین جهش در افرادی دیده می‌شد که در سنین بالا تغییرات بینایی را تجربه می‌کردند، اگرچه در بین افرادی که در کودکی دچار نزدیک بینی بودند، تعداد موارد شدید طی همان دوره، دو برابر شده بود.
تصور می‌شود این عارضه ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی از جمله افزایش زمان استفاده از صفحه نمایش باشد، اگرچه مطالعه همچنین شواهدی پیدا کرد که این روند‌ها را می‌توان با اقدامات بهداشت عمومی مناسب تغییر داد. پژوهشگران در مقاله خود توضیح می‌دهند: «این نگرانی جدی سلامت عمومی در سطح جهانی است که با همه گیری در حال وقوع نزدیک بینی همراه است که ویژگی آن افزایش شیوع و تغییر توزیع جمعیت به سمت آغاز نزدیک بینی در سنین کمتر و با شدت بیشتر است.»
مسن‌ترین گروه تحت پوشش مطالعه بیوبانک افرادی بودند که بین سال‌های ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۴ متولد شده بودند. در اینجا، ۱۲٫۶ درصد در دوران کودکی و ۷٫۴ درصد در سنین بالاتر دچار نزدیک بینی شده بودند. برای جوان‌ترین گروه که بین سال‌های ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۰ متولد شده بودند، این ارقام به ترتیب به ۱۵٫۶ و ۱۳٫۶ درصد افزایش یافت.
به طور کلی، نسبت افراد دچار نزدیک بینی در پیرترین و جوان‌ترین گروه‌ها از ۲۰ درصد به ۲۹٫۲ درصد افزایش یافت، اگرچه بیشتر موارد اضافه شده دوران بزرگ سالی خفیف بودند.
درحالی که این کل ماجرا نیست (بالاترین درصد یعنی ۳۰٫۹ درصد برای افرادی ثبت شده بود که بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۹ متولد شده بودند)، این مطالعه روند نگران کننده‌ای را نشان می‌دهد.
پژوهشگران با بررسی عمیق‌تر داده‌ها چندین دلیل را برای این جهش پیشنهاد می‌کنند: تغییر در رژیم غذایی دوران کودکی، افزایش استفاده از صفحه‌های نمایش دیجیتال و تغییر در روش‌های آموزش (برای مثال تکالیف بیشتر و کاهش زمانی که کودک در فضای بیرون می‌گذارد.)
بر اساس پژوهش جدید، افزایش تعداد افرادی که پس از هجده سالگی به تحصیلات خود ادامه می‌دهند نیز می‌تواند یکی از عوامل مؤثر باشد. در مطالعات گذشته نیز به ارتباط بین تحصیلات عالی و افزایش خطر دچار شدن به نزدیک بینی اشاره شده است. پژوهشگران می‌نویسند: «تغییری در طول زمان در کودکانی که ادامه تحصیل را انتخاب می‌کنند و درعین حال، تغییر در روش‌های آموزش، استفاده گسترده از تلویزیون و به تازگی استفاده گسترده از صفحات نمایش الکترونیکی و گسترش چنین فعالیت‌هایی به زمان‌های آزاد، وجود داشته است.»
همان طور که مطالعات دیگر در سراسر جهان نشان داده اند، نزدیک بینی در حال تبدیل شدن به مشکلی برای افراد بیشتری در اوایل زندگی است، درحالی که در همین حین، نسبت بیشتری از افرادی که دچار نزدیک بینی می‌شوند، موارد شدیدتر اختلال چشم را گزارش می‌کنند.
اگرچه، شواهد نشان داده شده در اینجا برای ثابت ماندن فراوانی نزدیک بینی در افرادی که بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۰ متولد شده اند، از این ایده حمایت می‌کند که این روند‌ها می‌توانند ثابت یا حتی معکوس شوند.
پژوهش‌های بیشتری باید در باره این مسائل انجام شود که بفهمیم چگونه تأثیرات مختلف در خطر نزدیک بینی نقش دارند؟ و چگونه نرخ‌های دوران کودکی (که به احتمال زیاد توسط ژنتیک تعیین می‌شود) با نرخ‌های دوران بزرگ سالی (که به احتمال زیاد تحت تأثیر عوامل محیطی قرار دارد) متفاوت است؟ پژوهشگران نتیجه گیری می‌کنند: «برای بهبود درک ما از عوامل خطر قابل اصلاح در طول زندگی و نحوه مقابله با آن‌ها باید پژوهش‌های چندرشته‌ای انجام شود.»